Τέσσερα ανέκδοτα του αγώνα του 1821
1) Αθάνατα …….γεράματα
Ο καπετάν Τσάκας , από τους πρώτους Κλέφτες , συμπολεμιστής μα και δάσκαλος του Καραϊσκάκη , ένας δενδρόκορμος παίδαρος , αειθαλής και αρρενωπότατος , μετά το τέλος του Αγώνα αποτραβήχτηκε κάπου στα Άγραφα · έγινε κτηνοτρόφος και παντρεύτηκε κάπου στα 100 του χρόνια ! για τρίτη φορά .
Μια μέρα , σε περιοδεία που έκαναν ανά την Ελλάδα ο Όθωνας με την Αμαλία , καθ’ υπόδειξη του υπασπιστή τους Γαρδικιώτη Γρίβα , τον επισκέφτηκαν .
Ενώ κουβέντιαζε ο Βασιλιάς με τον Τσάκα , η Βασίλισσα παρατήρησε μια τριαντάρα βλάχα , μεγαλόσωμη , που στεκόταν κι άκουγε .
—Είσαι κόρη του Καπετάνιου ; ρώτησε κάνοντας πως δεν ξέρει .
Ο Τσάκας δεν έδωσε καιρό της γυναίκας ν’ απαντήσει .
—Ο Θεγός δε μ’ χάρ’ σε πιδιά με καμιά απ’ της τρεις γ’ ναίκες που πήρα · η στερνή η τρίτ’ ειν αυτείνη οπ’ βλέπ’ ς κυρά Βασίλισσα .
— Μα είναι πολύ νέα και την αδίκησες να την πάρεις γυναίκα σου , τόσο προχωρημένος στα χρόνια , είπε η Βασίλισσα πονηρά .
— Να σ’ πω , Κυρά Βασίλισσα , είπε ο Τσάκας · αν εν ( είναι ) να χαλάεις τ’ Σαρακουστή , τότε να φας αρνί ή π’λακίδα · μα αν εν’ να φας παλιόγιδα , φάει καλύτερα ξερό του ψουμάκι σ’ να ‘ χεις διάφουρου και την ψυχή σ ‘ !
Η Βασίλισσα έμεινε μ’ανοιχτό το στόμα ……
Τύφλα νά ‘ χουν τα ……Βιάγκρα……..
2) Η μετάληψη
Στα 1822 ένας γενναίος Πελοποννήσιος στρατιώτης , γνωστός για τα πολεμικά του έργα , θέλοντας να μεταλάβει , εξομολογήθηκε στον Παπά .
Ο εξομολόγος του είπε : ” Παιδί μου δεν μπορώ να σε κοινωνίσω γιατί σκότωσες άνθρωπο . ”
Στεναχωρημένος ο στρατιώτης , απευθύνθηκε στον Δεσπότη της Μεθώνης .
Ο Δεσπότης του είπε : ” ΄έλα την Κυριακή εις την λειτουργίαν ”
Επήγε την ώραν της κοινωνίας , ο Δεσπότης ορθός εις την μεγάλην θύραν του ιερού με το δισκοπότηρον λέγει του στρατιώτου : ” Λάβε το δισκοπότηρον , κοινωνήσου μόνος σου · τα χέρια σου είναι πλέον άξια από τα δικά μου να σε κοινωνήσουν . Ημείς δια την ελευθερίαν της πατρίδος και την δόξαν Θεού πολεμούμεν με δεήσεις , εσείς με τα στήθη σας εις τους κινδύνους ” .
3) Η λέαινα Μόσχω Τζαβέλλαινα
Ο Αλή Πασάς κρατούσε όμηρο στα Γιάννενα τον μικρό Φώτο , γιο του Λάμπρου Τζαβέλλα και της γυναίκας του Μόσχως .
Σε κάποια φάση του πολέμου , όταν τα στρατεύματα του Αλή πολιορκούσαν το Σούλι , κι έβλεπαν έκθαμβα απέναντί τους τη Μόσχω Τζαβέλλα , σχεδόν ανώτερη από τους άνδρες Σουλιώτες να υπερασπίζεται το φρούριο και να τους πολεμάει , για να κάμψουν το ηθικό της της φώναζαν :
” Πολεμάς εναντίον του Αλή και δεν θυμάσαι οπού απ’ αυτόν κρέμεται η ζωή του Φώτου ; ”
Έξω φρενών η Τζαβέλλαινα σήκωνε το φουστάνι της και τους έδειχνε το….. ” πράμα ” της κραυγάζοντας : ” Κι αν ο Αλής , αυτό το σκυλί , σκοτώσει το Φώτο μου , ιδέτε , είμαι νέα , θα κάμω και άλλα παιδιά του ανδρός μου ” ….
Όμως στη σκέψη του αιχμάλωτου Φώτου της , τα μάτια της γέμιζαν δάκρυα …..
Παλαιότερα , όταν η Μάργκαρετ Θάτσερ κυβερνούσε την Αγγλία κι άκουγα τη φωνή της στη τηλεόραση , δεν ξέρω γιατί , σκεφτόμουν τη Μόσχω Τζαβέλλαινα , αυτήν την αρβανιτόφωνη λέαινα της Ηπείρου …..
4) Πως αντιμετώπιζαν τους ” Μεγάλους ” Τούρκους οι ” Μικροί ” Έλληνες .
Είναι γνωστό ότι ο Καραϊσκάκης δεν είχε και τόσο …….γλυκό στόμα ……
Όταν λοιπόν στα 1822 ο Χουρσίτ Πασάς του παράγγειλε να πάει να τον προσκυνήσει στη Λάρισα , ο Καραϊσκάκης τού ‘ στειλε αυτήν την απόκριση :
” Μου γράφεις ένα μπουγιουρντί , λέγεις να προσκυνήσω ,
κ’ εγώ Πασά μου ρώτησα τον πούτσ…. μου τον ίδιο
κι αυτός μου αποκρίθηκε να μη σε προσκυνήσω
κι αν έλθης κατ’ επάνω μου , ευθύς να πολεμήσω ! ”
Σημ. τα 1, 2 και 4 από τον Γιάννη Βλαχογιάννη ” Ιστορική ανθολογία ” εκδ. ” Εστία ” .
το 3 από ” Απομνημονεύματα Σουλιώτη αγωνιστή 1821 Σ. Τζίπη ” εκδ. ” Δωδώνη ”
