Την παλαιά εποχή, κι έως το έτος 1965 περίπου, όλα σχεδόν τα μικρά αγόρια του Γέρμα Καστοριάς είχαν στην τσέπη τους από μία “αξιόπετρα”. Η πέτρα αυτή ήταν ένα μικρό τεμάχιο του ορυκτού ταλκίτη λίθου που το έβρισκαν στην κοίτη του Μουρικίσιου ποταμού του χωριού τους, συνήθως μετά τις θερινές κατεβασιές του.
Οι εν λόγω “αξιόπετρες” ήταν περιζήτητες από τα μικρά παιδιά εκείνης της εποχής, διότι χάρη στη μαλακή κι εύθραυστη υφή τους, τις χρησιμοποιούσαν σαν κιμωλία και σχημάτιζαν μ’ αυτές διάφορα γραμμικά σχέδια και ζωγράφιζαν ποικίλες μορφές επάνω σε πλάκες των λιθόστρωτων, σε τσιμεντένια δάπεδα και σε άλλες σκληρές και λείες επιφάνειες.
Οι ίδιες πετρούλες ήταν ιδιαίτερα πολύτιμες και για τους μαθητές του Δημοτικού Sχολείου Γέρμα, διότι, όταν έχαναν το κοντύλι τους, έγραφαν με αυτές γράμματα και λέξεις επάνω στις σχολικές πλάκες που χρησιμοποιούσαν τότε αντί για τετράδιο.
Σήμερα οι άλλοτε πολύτιμες “αξιόπετρες” είναι παντελώς άγνωστες στους περισσότερους κατοίκους του Γέρμα. Τις θυμούνται μόνο οι ηλικιωμένοι κάτοικοι του χωριού, οι άνω των 65 ετών, όταν αναπολούν τη γλυκιά ζωή των παιδικών τους χρόνων.
