Αυτή την εβδομάδα αγαπητοί μου αναγνώστες σας επιφυλάσσω μια ιδιαιτερότητα, όπως διαφαίνεται και από τον τίτλο του άρθρου. Είναι ένα θέμα που προέκυψε εντελώς τυχαία χάριν της ενασχόλησης μου με το ΟΕΕ (Οικονομικό Επιμελητήριο Ελλάδος) το οποίο εκτός την πολύτιμη εμπειρία μου επεφύλαξε και άλλες διάφορες ευχάριστες και δυσάρεστες εκπλήξεις. Έτσι λοιπόν μετά την συμμετοχή μου στην ΣτΑ (Συνέλευση των Αντιπροσώπων) που έγινε στα τέλη Ιουνίου πέρυσι, βρέθηκα στην Νέα Μάκρη,(ανατολική Αττική) μη παραλείποντας να επισκεφθώ τον τύμβο του Μαραθώνα και το Μοναστήρι του Αγίου Εφραίμ, φιλοξενούμενος από μια φιλική οικογένεια. Κατά την διαδρομή προς το σπίτι της οικογένειας πέρασα από ένα επαρχιακό δρόμο σε μια περιοχή με εξοχικά όπου τα σκουπίδια όχι μόνο ξεχείλιζαν από τους κάδους αλλά ήταν διασκορπισμένα και εκτός των κάδων όπως φαίνεται και από τις φωτογραφίες στο τέλος. Μου έκανε εντύπωση διότι η περιοχή γειτνιάζει με τον τύμβο του Μαραθώνα, είναι μια τουριστική περιοχή στην οποία Δημαρχεύει ένας νέος και πολλά υποσχόμενος Δήμαρχος, με πηγαίο ταλέντο που ακούει στο όνομα Ψινάκης.
Μετά από συζήτηση λοιπόν με την φιλική οικογένεια συνεννοηθήκαμε να δημοσιοποιήσουμε το θέμα μήπως και διορθωθεί κάτι, διότι δυστυχώς στην χώρα που ζούμε, τέτοια προβλήματα λύνονται κυρίως μέσω της δημοσιοποίησης. Έτσι λοιπόν έστειλα μερικές από τις συνημμένες φωτογραφίες σε έναν γνωστό δημοσιογράφο ονόματι Μπογδάνος με την εξής επισήμανση. << Η Ριβιέρα του δημάρχου Ψινάκη δίπλα στον Μαραθώνα. Τα πολλά λόγια είναι περιττά>>. Αυτό το έγραψα διότι ο Ψινάκης έλεγε προεκλογικά ότι θα έκανε τον Δήμο του Γαλλοϊταλική Ριβιέρα. Η απάντηση του δημοσιογράφου κ. Μπογδάνου ήρθε μετά από λίγες μέρες : << Αν δεν σας αρέσει να πάτε στο Saint Tropez>>.
Θα μπορούσα να του απαντήσω φυσικά ότι εκεί πάνε οι πλούσιοι και όχι οι φτωχοποιημένοι Έλληνες. Έτσι λοιπόν επέλεξα να του απαντήσω κάπως αόριστα. << Αγαπώ την Πατρίδα μου, μήπως είναι κακό που είμαι Πατριώτης;>>. Η απάντηση του κ. Μπογδάνου ήταν άμεση. <<Να πας τότε να τα μαζέψεις μόνος σου. Ο Ψινάκης ίσως δεν την αγαπάει και δεν τον νοιάζει. Εσένα που σε νοιάζει κάνε και τίποτε χειροπιαστό.>>
Του απάντησα λοιπόν: << Αυτό έκανα. Απευθύνθηκα σε ένα δημοσιογράφο που ήμουν φανατικός τηλεθεατής του και τον εκτιμώ για το δημοσιογραφικό του στυλ αλλά νομίζω ότι εισπράττω ειρωνοαλαζονεία. Εγώ δεν είμαι κάτοικος της περιοχής απλώς βρέθηκα εκεί για λίγες ώρες και μου έκανε εντύπωση αυτό το θέαμα και είπα να κάνω κάτι μέσω δημοσιοποίησης μήπως κάποιοι ευαισθητοποιηθούν. Ευχαριστώ για την απάντηση καλό καλοκαίρι.>> Και έρχεται η απάντηση του δημοσιογράφου.<< Στους συριζαίους αυτό μοιράζω. Ειρωνοαλαζονεία. Και τι θες να κάνω το δημοτικό συμβούλιο είμαι; Αντε γ….σου συριζε διορισμενάρχη>>.
Και του απαντώ στον πληθυντικό και ψύχραιμα κρατώντας το επίπεδο. << Και ποιος σας είπε ότι εγώ είμαι τέτοιος; Αν ήμουν δεν θα απευθυνόμουν σε σάς. Τις απαντήσεις τις δίνεται εσείς ή κάποιος άλλος; Λυπάμαι για την φρασεολογία σας δεν με γνωρίζετε και ως μορφωμένος και νέος που είστε θα έπρεπε να είστε ποιο ψύχραιμος>>. Και η απάντηση του κ. Μπογδάνου ήταν να μου στείλει ένα εικονίδιο με δεινόσαυρο και την αγγλική φράση. TALK TO THE HAND.
Τώρα, το τι μπορεί να γράψει κανείς γι’ αυτήν μου την εμπειρία είναι πολλά. Ένας ψυχαναλυτής θα μπορούσε να κάνει το ψυχογράφημα ενός νεοέλληνα που ζει στην Αθήνα και καβάλησε το καλάμι λόγο δημοσιότητας. Κάποιος κοινωνιολόγος θα μπορούσε να βγάλει κάποια άλλα συμπεράσματα και πάει λέγοντας. Εμείς εδώ θα αρκεσθούμε σε κάποιες απλές αυτονόητες επισημάνσεις που μπορεί να κάνει ένας ορθολογικά σκεπτόμενος άνθρωπος, που θα ήταν οι εξής: Δυστυχώς τους περισσότερους ανθρώπους τους φθείρει η εξουσία, η δημοσιότητα ή το χρήμα. Εάν όλοι κάναμε σωστά την δουλειά μας, δεν θα φθάναμε στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, αλλά θα ήμασταν οι ηγέτες στα Βαλκάνια και στην Μεσόγειο και υπόδειγμα χώρας όπως η Ελβετία. Ο κόσμος δυστυχώς επηρεάζεται από την δημοσιότητα και εκλέγει ανθρώπους διάσημους και αναγνωρίσιμους, χωρίς να γνωρίζουν εάν έχουν διοικητικές ικανότητες και πολλά άλλα προσόντα. Πρόσφατο παράδειγμα η Ουκρανία που επέλεξε για Πρόεδρο έναν ηθοποιό κωμικό.
Όσο για το επιμέρους θέμα, οι εστίες αυτές σκουπιδιών που φωτογραφίσαμε και καταγγείλαμε, χωρίς φυσικά αποτέλεσμα, κοντά στο Μαραθώνα, δυστυχώς βοήθησαν σημαντικά να ολοκληρωθεί η πρωτοφανής καταστροφή στο ΜΑΤΙ, με τους εκατοντάδες νεκρούς και τραυματίες και τους χιλιάδες πυρόπληκτους.
Συμπέρασμα: Ότι λάμπει δεν είναι χρυσός. Οι αναγνωρίσιμοι μπορεί να είναι στην δουλειά τους πετυχημένοι, αλλά η δημόσια διοίκηση και η ενασχόληση με τα κοινά, δεν είναι εύκολο ΄΄ επάγγελμα ΄΄. Οι αναγνωρίσιμοι ή διάσημοι επειδή είναι πετυχημένοι στην δουλειά τους δεν σημαίνει ότι θα είναι επιτυχημένοι και στην πολιτική. Το παράδειγμα του Ψινάκη δεν είναι το μοναδικό. Εκατοντάδες αναγνωρίσιμοι, διάσημοι κ.λπ. έχουν θέσει υποψηφιότητα και λόγω της διασημότητας τους εκλέχθηκαν εύκολα. Καταλαβαίνετε ότι μ’ αυτή την λογική που μπορούμε να καταλήξουμε;
Είναι ένα λόγος να επαναλάβουμε για ακόμη μια φορά ότι, το σύστημα ή ο τρόπος εκλογής ή επιλογής των εκπροσώπων μας στην Τ.Α. ή στο Κοινοβούλιο πρέπει να αλλάξει. Διαφορετικά η Δημοκρατία μας κινδυνεύει. Κάθε προϊόν, ανθρώπινο δημιούργημα, σύστημα κ.λπ, έχει έναν κύκλο ζωής. Εάν δεν ανανεωθεί, επισκευασθεί, αναστηλωθεί κ.λπ είναι καταδικασμένο να καταστραφεί, όπως π.χ. συμβαίνει στην πόλη μας με τα αρχοντικά και τα νεοκλασικά της.
Εάν δεν το συνειδητοποιήσουμε, εάν συνεχίσουμε να εθελοτυφλούμε και δεν το αλλάξουμε σύντομα, οι εξελίξεις θα είναι δυσάρεστες.
Τα υπόλοιπα συμπεράσματα δικά σας!
Νέα Μάκρη, Δήμος Μαραθώνα, λίγες μέρες πριν την φονική πυρκαγιά στο ΜΑΤΙ:
