Ενώ έκανα κάποιες εργασίες σήμερα σε κάποια χωράφια ένιωσα μια ανατριχίλα στην πλάτη μου. Γύρισα ασυναίσθητα και με την άκρη του ματιού μου είδα κάτι πίσω από τα δεντράκια, κατάλαβα αμέσως πως ήταν αυτός. Μόνο αυτός είναι τόσο περίεργος και θαρραλέος ταυτόχρονα, για μίση ώρα περίπου με κοιτούσε με προσοχή πίσω από τα δέντρα του φάνηκε μάλλον περίεργο αυτό που κάνω και σκέφτηκε να δει πως γίνεται.
Όταν τελείωσα και γύρισα στο αυτοκίνητο όχι μόνο δεν έφυγε άλλα βγήκε στο ανοιχτό μέρος περίπου 30 μέτρα απόσταση και απλά με κοιτούσε. Έβγαλα κι εγώ τη μηχανή και απλά τον φωτογράφιζα. Όταν κατάλαβε πως δεν φωτογραφίζω πια και τα κλικ σταμάτησαν, με χαιρέτησε και με δυο σάλτα εξαφανίστηκε. Ο λύκος παραμένει για πάντα το αγαπημένο μου ζώο.
Κώστας Καπουργάς
