Όλοι έχουμε τις δικές μας μηχανές χρόνου. Μερικές μας πηγαίνουν πίσω και ονομάζονται αναμνήσεις. Άλλες μας πηγαίνουν μπροστά και ονομάζονται όνειρα. Είναι εικόνες από το βιβλίο που γράφει η ψυχή σου για σένα. Χρωστάμε το πάθος στη ζωή. Κι η ζωή μας χρωστάει τον πόνο. Τι βρίσκεται τάχα ανάμεσα σε αυτά τα δύο; Ένας δρόμος στρωμένος με τη δραματική αλήθεια της εσωτερικής μας περιπέτειας. Ο πόνος μας δίδαξε τι πάει να πει να είσαι και να υπάρχεις. Γιατί των χεριών το πεπρωμένο είναι να φυτεύουνε ζωή στην κάθε πληγή τους μέσα. Το γνωστό υπόγειο αν και άδειο έχει και αυτό το δικό του βιβλίο, αυτό που γράψαμε και που γράφουμε παρέα…
Μίλτος
Από Θεατρική ομάδα Άργους Ορεστικού
