Αθλητικά

Μαρία Σάκκαρη: Η πορεία προς την καταξίωση

Λένε πως το μήλο κάτω από τη μηλιά θα πέσει… Και σε κάποιες περιπτώσεις, αυτό το μήλο γίνεται μια νέα μηλιά για να βγάλει με τη σειρά της το δικό της μήλο!

Να… όπως συμβαίνει με το «χρυσό» κορίτσι του ελληνικού τένις, τη Μαρία Σάκκαρη, που είναι κόρη ενός άλλου, παλαιότερου «χρυσού» κοριτσιού του ελληνικού αθλητισμού, της Αγγελικής Κανελλοπούλου, η οποία μεγαλούργησε τη δεκαετία του ’80.
Αλλά και η Αγγελική Κανελλοπούλου είχε τη δική της… μηλιά, τον πατέρα της Δημήτρη, έναν από τους κορυφαίους τενίστες της εποχής του και μετέπειτα σπουδαίο προπονητή. Τρεις γενιές πρωταθλητών! Δεν είναι και λίγο! Αλλά ας τα πάρουμε με τη σειρά…

Η ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΜΥΘΙΟΥ

Ήταν μια φορά κι έναν καιρό λοιπόν, κάπου εκεί μετά τον πόλεμο, που ο παππούς της αγέννητης ακόμη Αγγελικής και πατέρας του μικρού Δημήτρη, εργαζόταν ως συντηρητής στον ιστορικό Όμιλο Αντισφαίρισης Αθηνών. Και ήταν το 1948 όταν πρωτοπήγε τον μικρό Δημήτρη να δει έναν αγώνα τένις! Μαγεύτηκε ο πιτσιρικάς… Και πού τον έχανες πού τον έβρισκες, όλο στον Όμιλο έτρεχε!
Βέβαια εκεί έπαιζε η μεγαλοαστική τάξη της εποχής και ο πατέρας του Δημήτρη ήταν απλώς ένας εργαζόμενος, όμως ο μικρός «κόλλησε»! Και σύντομα βρέθηκε να είναι το Ball Boy στους αγώνες των αθλητών.

«Ρακέτα δεν είχα. Περίμενα να σπάσει η ρακέτα από κάποιον πλούσιο, να την καρφώσω, να τη δέσω με ένα σχοινί και να παίξω μέσα στην αποθήκη, κρυφά, καθώς έξω δεν μας επέτρεπαν να παίζουμε οι εργαζόμενοι», θα εξομολογηθεί πολλά χρόνια αργότερα ο Δημήτρης Κανελλόπουλος σε μια συνέντευξή του.

Όμως η θέληση και το πάθος γι’ αυτό που αγαπάει κάποιος νικάει ακόμη και τις… μπαλωμένες ρακέτες. Αρκεί να υπάρξει μια ευτυχής συγκυρία… Κι αυτή δεν άργησε να έρθει στο πρόσωπο του Αμερικανού Χαμ Ρίτσαρντσον, νο 3 τότε στον κόσμο, που αποφάσισε να κάνει την προετοιμασία του για το Ρολάν Γκαρός στον φημισμένο Όμιλο Αθηνών. Έτυχε όμως η Εθνική ομάδα να λείπει για αγώνες στην Αίγυπτο κι έτσι αναζητήθηκαν… λύσεις ανάγκης για να ασκείται ο Αμερικανός άσος. Και μια από αυτές ήταν ο νεαρούλης πια Δημήτρης. Ξαφνικά και απροσδόκητα από την αποθήκη βρέθηκε μέσα στο γήπεδο να ανταλλάσσει μπαλιές με έναν από τους κορυφαίους τενίστες της εποχής, με δανεική ρακέτα και δανεικά παπούτσια. Και ήταν αυτός, ο Ρίτσαρντσον, που παρότρυνε τον πιτσιρικά να μην τα παρατήσει, αλλά να συνεχίσει για να αξιοποιήσει το ταλέντο που έδειξε ότι διαθέτει.

Ο χρόνος δικαίωσε και τον Ρίτσαρντσον και τον Δημήτρη, που εξελίχθηκε σε έναν από τους κορυφαίους Έλληνες τενίστες. Ο Όμιλος Αθηνών τον στήριξε σε κάθε του βήμα, του έφερε ξένο προπονητή, ακόμη και καθηγητή αγγλικών φρόντισε να του διαθέσει, ώστε να είναι πανέτοιμος όταν θα άνοιγε τα φτερά του για τα διεθνή τουρνουά. Ο Δημήτρης έγινε πρωταθλητής, αγωνίστηκε σε μεγάλα τουρνουά εκείνης της εποχής και όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και έπρεπε να αποχωρήσει από την αγωνιστική δράση, καθώς δεν είχε τη δυνατότητα να γίνει επαγγελματίας, αποφάσισε να παραμείνει στο τένις κι έγινε ένας από τους κορυφαίους προπονητές.
Η ΠΡΙΓΚΙΠΙΣΣΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΜΥΘΙΟΥ

Φυσικά, θα είναι περιττό να τον ρωτήσεις ποιο είναι το «αστέρι» του. Γιατί δεν είναι απλώς το μεγαλύτερο «αστέρι» που έβγαλε στα γήπεδα… Είναι και το «αστέρι» της ίδιας της ζωής του. Η Αγγελική γεννήθηκε το 1965 και το 1970 θα πατήσει για πρώτη φορά το ποδαράκι της στον Όμιλο Αθηνών. Και ιδού η νέα συγκυρία του παραμυθιού… Καθώς έτρεχε τριγύρω, σκοντάφτει, πέφτει και αρχίζει τα κλάματα. Τι να κάνει ο χαζομπαμπάς για να την ευχαριστήσει και της δίνει το πρώτο πράγμα που βρίσκει μπροστά του… Ένα μπαλάκι του τένις! Και ως δια μαγείας το κλάμα σταμάτησε! Επί τόπου!

«Από την πρώτη στιγµή κατάλαβε ότι είχε το touch. Το είχε, σκέφτοµαι, ή µήπως είµαι χαζοµπαµπάς;… Λέω, λοιπόν, στον αείµνηστο Νίκο Καλύβα, να την δει και εκείνος, για να βεβαιωθώ. Κι έτσι ήταν! Από τότε η Αγγελική ερχόταν στον Όµιλο κάθε µέρα και παίζαµε συνέχεια», είχε πει σε εκείνη τη συνέντευξή του ο Δημήτρης Κανελλόπουλος. Και είχε προσθέσει αμέσως μετά: «Δεν ήθελα όµως να ασχοληθεί µε το τένις, όπως και η ίδια αργότερα δεν ήθελε να ασχοληθεί με το τένις η κόρη της».

Η Αγγελική Κανελλοπούλου θα γίνει η κορυφαία Ελληνίδα τενίστρια. Θα κατακτήσει 11 φορές το ελληνικό πρωτάθλημα, χωρίς να χάσει ποτέ σε τελικό, άλλες τρεις φορές θα αναδειχθεί πρωταθλήτρια στο διπλό και άλλες τρεις στο μεικτό. Έφτασε έως το 47 της παγκόσμιας κατάταξης (1987), η ψηλότερη θέση που είχε βρεθεί μέχρι τότε Ελληνίδα τενίστρια (η Λένα Δανιηλίδου θα φτάσει στο νο 14 το 2003), θα κατακτήσει το 1985 το διεθνές τουρνουά Ακρόπολις, ενώ δύο φορές, το 1983 και το 1985, θα αναδειχθεί κορυφαία Ελληνίδα αθλήτρια από τον ΠΣΑΤ.

Θα αγωνιστεί σε πολλά τουρνουά και σε Grand Slam, θα αντιμετωπίσει στην καριέρα της τα μεγαλύτερα ονόματα του παγκόσμιου τένις και στο Ρολάν Γκαρός το 1985 θα φτάσει έως τον 3ο γύρο, όπου αποκλείστηκε από τη θρυλική Κρις Έβερτ, η οποία κατέκτησε το τρόπαιο εκείνη τη χρονιά.

Θα λάβει μέρος με την Εθνική ομάδα σε Βαλκανικά και Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, σε Μεσογειακούς Αγώνες και το 1984 θα συμμετέχει με την Ολυμπιακή ομάδα στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λος Άντζελες, όπου το τένις ήταν στο Ολυμπιακό πρόγραμμα ως άθλημα επίδειξης. Παρ’ ολίγο όμως να την έχανε αυτή την ευκαιρία. Ένα χρόνο νωρίτερα η πανέμορφη Αγγελική έκανε μια διαφήμιση για τη Rexona και είμαστε σε εποχές που ήταν «φοβερό και τρομερό» ένας ερασιτέχνης αθλητής να έχει τέτοιου είδους «επαγγελματικά» εισοδήματα. Η ΕΟΕ την τιμώρησε με αποκλεισμό, ευτυχώς όμως αυτός ο παραλογισμός αναιρέθηκε γρήγορα και η Ολυμπιακή Επιτροπή πήρε πίσω την τιμωρία.

Τη δεκαετία του ’90 η Αγγελική Κανελλοπούλου ασχολήθηκε και με τα κοινά, καθώς εκλέχθηκε δημοτικός σύμβουλος του Δήμου Αθηναίων. Παντρεύτηκε τον Κώστα Σάκκαρη και κάποια όμορφη στιγμή, στις 25 Ιουλίου 1995, ήρθε στον κόσμο η Μαρία!

Η ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΚΑΤΑΞΙΩΣΗ

«Έρχεται µια µέρα η Αγγελική και µου λέει: Η Μαρία ξεκίνησε τένις και παίζει ωραία. Μπλέξαµε πάλι, σκέφτοµαι»! Με αυτά τα λόγια ο Δημήτρης Κανελλόπουλος έχει περιγράψει το ξεκίνημα της εγγονής του. Γρήγορα η Μαρία Σάκκαρη ξετύλιξε το ταλέντο της. Στα 11 της μετέχει στο πρώτο τουρνουά, στη Λαμία και φτάνει έως τον τελικό. Και από εκεί ουσιαστικά ξεκινάει η διαδρομή της προς την κορυφή και τη διεθνή καταξίωση.

Το 2012 έκανε το ντεμπούτο της διεθνώς μετέχοντας με την ελληνική ομάδα στο Fed Cup. Έκτοτε θα επιλέξει να αγωνίζεται σε διεθνή τουρνουά, είτε στο απλό είτε στο διπλό. Έχει κατακτήσει 7 τίτλους ITF και μέχρι σήμερα έχει 235-149 νίκες-ήττες καριέρας, δηλαδή ποσοστό επιτυχών αποτελεσμάτων 61,2%.

Όπως και η μητέρα της, έτσι και η Μαρία «έσπασε» το φράγμα του «top-100» στην παγκόσμια κατάταξη και τον περασμένο Μάρτιο ανέβηκε στη θέση 84. Το 2015 αγωνίστηκε για πρώτη φορά σε Grand Slam, στο Αμερικανικό όπεν, αλλά αποκλείστηκε στον 1ο γύρο. Το ίδιο ακριβώς συνέβη και την επόμενη χρονιά στο ίδιο όπεν. Και φέτος δηλώνει το «παρών» παντού. Στο Αυστραλιανό όπεν θα φτάσει έως τον 3ο γύρο, στο Ρολάν Γκαρός θα περάσει από τη δοκιμασία των προκριματικών, αλλά θα καταφέρει να μπει στο κυρίως ταμπλό της διοργάνωσης και θα αποκλειστεί στον 1ο γύρο και τώρα, στην πρώτη της εμφάνιση στο Γουίμπλεντον, έχει φτάσει ήδη στον 3ο γύρο.

Αντίπαλός της η Βρετανίδα Τζοάνα Κόντα. Και δεν είναι μόνο ότι το νο 7 της παγκόσμιας κατάταξης θα αγωνιστεί μπροστά στο κοινό της. Είναι και το ότι αυτό το κοινό την λατρεύει. Από την ημέρα που η 26χρονη Κόντα μπήκε στο «top-10» του κόσμου, οι Βρετανοί το μόνο που ονειρεύονται είναι να τη δουν νικήτρια στο Γουίμπλεντον, κάτι που έχει να συμβεί από το 1977, όταν ο Βιρτζίνια Γουέιντ νίκησε στον τελικό την Ολλανδή Μπέτι Στόβε και έγινε η τελευταία μέχρι σήμερα Βρετανίδα που κατέκτησε το θρυλικό τουρνουά.

Δεν είναι υπερβολή αν πει κανείς πως όλη η Αγγλία έχει «πέσει» πάνω της, ο κόσμος, ο Τύπος, η τηλεόραση, όλοι… Απουσιάζει φέτος και η Σερένα Ουίλιαμς, δείχνει και η Αντζέλικ Κέρμπερ αστάθεια από την αρχή της χρονιάς και τα στοιχήματα στον Χιλ και στα άλλα πρακτορεία στοιχημάτων, δίνουν και παίρνουν υπέρ της Κόντα. Πάντως στα πρώτα δύο ματς έδειξε μάλλον αγχωμένη. Και στον 2ο γύρο τρόμαξε μέχρι να νικήσει την 21χρονη Κροάτισσα Ντόνα Βέκιτς. Πήρε με μεγάλη δυσκολία 7-6 το πρώτο σετ, έχασε 6-4 το δεύτερο και έφτασε στο 10-8 για να νικήσει στο τρίτο και τελευταίο, σε ένα ματς που κράτησε 3 ώρες και 13 λεπτά και την αγωνία όλων των Βρετανών στο κατακόρυφο.

 

ΑΠΕ

Back to top button