-“Ήρθα απ΄το Επταχώρι (60 χλμ. από το Άργος) για να δω “Το μεγάλο μας Τσίρκο”, το περίμενα, αφού απ΄το χειμώνα είχα μάθει πως το ετοιμάζει η Θεατρική ομάδα Άργους Ορεστικού.! Θα έχανα, αν δεν ερχόμουν! Εξαιρετική η παράσταση, εφάμιλλη εκείνης που είχα την τύχη να απολαύσω το 1975 στο Παλαί ντε Σπορ της Θεσσαλονίκης! Μπράβο σε όλους, μπράβο αγαπητή Ρούλα Αποστολίδου, καλή συνέχεια στα σπουδαία που κάνεις για τον πολιτισμό!
Ήρθαν στο νου μαθήματα στην τάξη, όταν, διδάσκοντας Αντιγόνη ή Ιφιγένεια, μιλούσα στους μαθητές μου για την αξία και το ρόλο τού θεάτρου στην αρχαία Αθήνα… τους έλεγα πως οι αρχαίοι το είχαν για σχολείο. Παρακολουθούσαν έργα ολόκληρη μέρα… έπαιρναν και το φαγητό τους εκεί, για να τρώνε στα διαλείμματα… για τα εισιτήρια φρόντιζε η Πολιτεία… Και έβγαιναν άλλοι άνθρωποι, γέμιζαν, μορφώνονταν, «εξαγνίζονταν» και συγχρόνως ευχαριστιούνταν… «το τερπνόν μετά του ωφελίμου». Κάπως έτσι βγήκα απ΄την παράσταση…
Με εκφράζουν όσα έγραψε η φίλη Ντίνα Αγράμπελη και ιδιαίτερα τα εξής: “Από τις πρώτες στιγμές έκανε την ψυχή μας να φουσκώσει… γελάσαμε, ενθουσιαστήκαμε, δακρύσαμε, χειροκροτήσαμε, ψηλώσαμε.
Άλλωστε τι είναι το θέατρο; Μια θεία κοινωνία που όταν πετύχει όλοι βγαίνουν από εκεί μέσα πανάλαφροι και μεταμορφωμένοι. Κεφάτοι και σκεπτικοί.”
Φωτο: Βασίλης Παπάζογλου
