“Είναι σκληρό. Διαλύεις το σώμα σου. Είναι σπαρτιάτικο. Δεν έχεις τίποτα και ταυτόχρονα τα έχεις όλα”
Έχουν κλείσει δέκα μέρες ακριβώς απ’ όταν ο Μάρκος Σπυρόπουλος ολοκλήρωσε το Qualification Course των 1.000 ναυτικών μιλίων χωρίς στάση, μία solo διαδρομή που ξεκίνησε από το Port Saint Louis du Rhône, δυτικά της Μασσαλίας.
Από εκεί, ταξίδεψε προς τη νήσο Γοργόνα της Ιταλίας, κατέβηκε την Κορσική και τη Σαρδηνία για να κατευθυνθεί προς τις Βαλεαρίδες Νήσους και τελικά την πόλη Sète, ή Cette όπως γραφόταν ως το 1928, προτού γυρίσει και πάλι στο σημείο απ’ όπου ξεκίνησε.
Με μόλις μία ώρα ύπνο την ημέρα και αυτό σπασμένο σε λίγα λεπτά τη φορά και με τις αλλαγές στον καιρό, χαρακτηριστικό της Μεσογείου, να ακολουθούν η μία την άλλη, καταλαβαίνει κανείς ότι είναι μία απαιτητική δοκιμασία ακόμα και για έναν έμπειρο ιστιοπλόο όπως ο Μάρκος.
“Είναι σκληρό. Διαλύεις το σώμα σου. Είναι σπαρτιάτικο. Δεν έχεις τίποτα και ταυτόχρονα τα έχεις όλα” είπε χαρακτηριστικά σε ένα από τα βίντεο που τράβηξε μόνος λίγο πριν το τέλος του ταξιδιού στο πλαίσιο των κανονισμών του Classe Mini.
Ανοιχτά της νήσου Γοργόνα πάλεψε με την άπνοια για να προλάβει να ξεφύγει από τον καιρό που ερχόταν από πίσω, ενώ στον Κόλπο των Λεόντων συνάντησε τόσο κύμα που φοβήθηκε ότι θα έσπαγε το σκάφος. “Τιμόνευα όλη μέρα. Κι εκεί που νόμιζα ότι όλα ήταν ΟΚ, εκεί αρχίζει να βρυχάται ο Λέοντας και βγάζει ένα 35άρι, αλλά είχε ένα κύμα το οποίο κρατούσε από πριν, ένα απίστευτο swell, δεν μπορείς να φανταστείς… Κάποια στιγμή νόμιζα ότι πήγαινε να σπάσει το σκάφος. Και πιάνω το τιμόνι και λέω τώρα ήρθε η ώρα να το ευχαριστηθώ κι άμα σπάσει, έσπασε” ανέφερε κατά την τηλεφωνική μας συνομιλία μία μέρα μετά το συμβάν με το σκάφος My Song που έπεσε στη θάλασσα από το πλοίο που το μετέφερε στη Γένοβα κάπου πιο βόρεια από εκεί που ταξίδευε ο Μάρκος.
Κι ύστερα ξανά άπνοια και πάλι αέρας και πάλι άπνοια…
Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του διασταυρώθηκε με αρκετά πλοία με τα οποία ήρθε σε επικοινωνία. ‘Με έβλεπαν στο AIS και τους έλεγα για τον αγώνα. Τους άρεσε. Μου εύχονταν καλή επιτυχία και άλλαζαν πορεία’ ενώ κάπου ανοιχτά της Βαρκελώνης απόλαυσε και μία… συναυλία!
Στον τερματισμό τον περίμενε ο Benoit, γιός του Serge Gabriel που έχει το ναυπηγείο της Seatex όπου ο Μάρκος κάνει τις περισσότερες αναβαθμίσεις στο σκάφος. Κι αν αυτό από μόνο του δεν λέει κάτι, αρκεί να πούμε ότι ο Serge είχε φτιάξει τη δική του μακέτα σκάφους με canting keel και foils ήδη το 1982 επιβεβαιώνοντας το γεγονός ότι οι Γάλλοι είναι και θα είναι στην κορυφή της παγκόσμιας ιστιοπλοΐας.
Οι ιστορίες από αυτή την εβδομάδα ήταν πολλές κι είναι δύσκολο να αποφασίσει κανείς για τί απ’ όλα να γράψει. Εξίσου όμως δύσκολο ήταν και το ‘ταξίδι’ από τη στιγμή που αποφάσισε να λάβει μέρος στον αγώνα ως τώρα.
Και αν όσοι τον ξέρουν δεν αμφέβαλαν ούτε για μία στιγμή για τις ικανότητές του στην ιστιοπλοΐα, ο Μάρκος απέδειξε ότι έχει και μία σπάνια θέληση και επιμονή να επιτύχει το στόχο του, ακόμα κι όταν τα πάντα είναι εναντίον του, ακόμα κι όταν κάποιοι με αστείες προφάσεις προσπαθούν να τον εμποδίσουν να κάνει αυτό που θέλει.
Οι ανάμνηση όλων αυτών μου έφερε για μία ακόμα φορά τη συζήτηση που είχαμε κάνει με την Annabelle από το Classe Mini όταν ήμασταν στη Γένοβα για το GPI. “Είναι ένας μοναδικός αγώνας, ταξιδεύεις στην ουσία χωρίς όργανα, παίρνεις στίγμα με τον εξάντα. Πρέπει να ξέρεις να το κάνεις. Και να ταξιδέψεις με αυτό το τόσο μικρό σκάφος μόνος σου 4.000 και πλέον μίλια. Κάθομαι και τους χαζεύω πώς βοηθούν ο ένας τον άλλον κάθε φορά πριν τους αγώνες. Οι μεγαλύτεροι ιστιοπλόοι ξεκίνησαν από το Mini Transat κι επιστρέφουν κάποια στιγμή. Κι αυτό δεν είναι τυχαίο. Είναι κάτι μοναδικό” είχε πεί και αυτό είναι κάτι που καταλαβαίνει κανείς με το που θα βρεθεί να συμμετέχει σε αυτή την προσπάθεια.
Ας δούμε όμως καλύτερα στο βίντεο πώς αφηγείται ο ίδιος ο Μάρκος αυτά που πήρε από αυτή την τελευταία δοκιμασία του Qualification Course.
E Μ
