Η εξωστρέφεια, η μεμψιμοιρία και ο τοπικισμός, είναι τρείς έννοιες διαφορετικές μεταξύ τους και που κάποιες φορές τις ερμηνεύουμε λανθασμένα, αλλά τελικά συνδέονται μεταξύ τους όταν αφορούν τον τόπο μας.
Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να τις αναλύσουμε και να δούμε που συνδέονται τελικά μεταξύ τους, γιατί κατά την γνώμη μου συνδέονται στην τοπική κοινωνία μας και στην στήριξη της οικονομίας της.
Η εξωστρέφεια έχει διάφορες έννοιες και κάποιες φορές τις μπερδεύουμε μεταξύ τους.
Η τοπική οικονομική εξωστρέφεια δεν σημαίνει ότι «βγαίνω προς τα έξω» και αγοράζω από…. άλλες πολιτείες ξοδεύοντας εκεί και δυναμώνοντας την εκεί τοπική οικονομία.
Αντίθετα σημαίνει όρο τοπικής οικονομικής ανάπτυξης, όπου «βγαίνω προς τα έξω» και πουλάω προς… άλλες πολιτείες φέρνοντας έσοδα που θα καταναλωθούν στον τόπο μου, συμβάλλοντας στον μονόδρομο στήριξης της τοπικής οικονομίας, ώστε να φέρει την αντιστροφή της κακής κατάστασης που δυστυχώς επικρατεί.
Με πιο απλά λόγια,
Κάποιοι νομίζουν ότι γίνονται εξωστρεφείς όταν αγοράζουν προιόντα από ξένο παραγωγό αγνοώντας τον τοπικό παραγωγό, ο οποίος ζει – εργάζεται – καταναλώνει στον τόπο μας.
Κάποιοι νομίζουν ότι γίνονται εξωστρεφείς όταν κάνουν συνεργασίες με ξένες εταιρείες παροχής υπηρεσιών αγνοώντας τις τοπικές, οι εργαζόμενοι των οποίων ζουν – εργάζονται – καταναλώνουν στον τόπο μας.
Ίσως νομίζουν ότι «ο ξένος είναι καλύτερος» ενώ «ο δικός μας είναι ανεπαρκής», αλλά αυτό δεν λέγεται εξωστρέφεια.
Αυτό λέγεται συμβολή στην υποβάθμιση και την ερήμωση του τόπου μας.
Εξωστρέφεια λέγεται ο στρατηγικός στόχος πωλήσεων, η προσέλκυση πελατών η επισκεπτών, οι εξαγωγές, οι πωλήσεις των προιόντων, που όλα αυτά μαζί θα φέρουν έσοδα στους τοπικούς επαγγελματίες και κατ’ επέκταση στον τόπο μας, γιατί όλα αυτά θα καταναλωθούν εδώ και θα ανακυκλωθούν στην τοπική οικονομία.
Η Μεμψιμοιρία και η απαισιοδοξία που μας διακατέχουν και έχουν ενταθεί πολύ τα τελευταία χρόνια, φέρνουν δυσοίωνα αποτελέσματα για το μέλλον μας.
Μέχρι ένα σημείο είναι λογικό να μας διακατέχει ανασφάλεια και εκνευρισμός με όλα αυτά που βλέπουμε να συμβαίνουν στις πλάτες μας, αλλά δεν είναι λογικό να τα βλέπουμε όλα μαύρα, να κλαίμε την μοίρα μας, να γκρινιάζουμε και να ρίχνουμε λάσπη σε όποιον στέκεται ακόμη στα πόδια του παλεύοντας με την εργατικότητά του να αλλάξει την κατάσταση που μας πλακώνει.
Είναι αυτό που έγραψα σε άλλο άρθρο μου, να σταματήσουμε να θέλουμε να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα και να προσπαθήσουμε να αποκτήσουμε μια κατσίκα κι εμείς.
Ο τοπικισμός έχει κι αυτός διαφορετικές έννοιες και θα ήθελα να πάρουμε την καλή πλευρά του.
Δηλαδή, για να μην παρεξηγηθώ, δεν θα ήθελα να νομίσει κανείς ότι είμαι ξενοφοβικός η ότι πιστεύω ότι στην πόλη μας και στα γύρω χωριά είμαστε μία «ανώτεροι κοινωνία», η ότι οτιδήποτε δεν συνδέεται έμμεσα με τον τόπο μας απορρίπτεται.
Όχι βέβαια !!!
Πιστεύω όμως ότι ο οποιοσδήποτε επαγγελματίας η εργαζόμενος ζει – εργάζεται – καταναλώνει στην τόπο μας, συμβάλλοντας στην τοπική οικονομία και την ανακύκλωσή της, πρέπει να στηρίζεται επαγγελματικά και ηθικά από όλους μας.
Κάποιοι συντοπίτες μας που βλέπουν τα πράγματα πιο επιφανειακά, σκέφτονται η το λένε ακόμη και φωναχτά, ότι δεν είναι δικό τους πρόβλημα και είναι ανεξάρτητοι από την τοπική οικονομία γιατί κάνουν την «Α» δουλειά.
Δεν είναι όμως έτσι, γιατί κάποια στιγμή ίσως αλλάξουν οι ίδιοι επάγγελμα η τα παιδιά τους κάνουν δουλειές που θα έχουν την ανάγκη τοπικού πελατολογίου.
Τι θα γίνει τότε λοιπόν ??
Πως θα τους φανεί όταν βγουν προς αναζήτηση τοπικού πελατολογίου και θα εισπράξουν την απάντηση ότι «ο ξένος είναι καλύτερος από τον δικό μας»…?? Θα τους αρέσει ??? Δεν νομίζω…
Πως θα του φανεί όταν προσεγγίσει για πελάτη τον σημερινό ξένο προμηθευτή τον οποίο πληρώνει σήμερα, και εισπράξει την απάντηση ότι ο συγκεκριμένος ζει και καταναλώνει στον δικό του τόπο, οπότε δεν θα μπορέσει να γίνει πελάτης του…?
Θα του αρέσει…??? Δεν νομίζω….
Θα πρέπει λοιπόν κάποια στιγμή (για να μην πω άμεσα…), να αφήσουμε την νοοτροπία του «δεν βαριέσαι» και να δούμε την κατάσταση ξεκάθαρα και ρεαλιστικά, γιατί όσο συνεχίζουμε να σκεφτόμαστε μη τοπικιστικά, δηλαδή να προτιμάμε τον ξένο και να υποτιμάμε τον δικό μας, στο τέλος δεν θα υπάρχει καθόλου τοπική αγορά, καθόλου παροχή υπηρεσιών, καθόλου εξυπηρέτηση, και θα κλείσουν όλα, με ότι αυτό συνεπάγεται για την τοπική οικονομία και γι εμάς του ίδιους.
Τότε θα αγοράζουμε ακόμη και την…. τυρόπιτα μέσω e-shop…
Αυτό όμως θέλουμε τελικά ?
Ας βάλουμε λοιπόν λίγο μυαλό πριν να είναι πολύ αργά, γιατί ότι χαλάει δεν ξαναγίνεται.
Έτσι λοιπόν συνδέονται οι έννοιες και μέλημα όλων μας θα πρέπει να είναι η απόρριψη της μεμψιμοιρίας, η δύναμη της εξωστρέφειας που θα φέρει πελάτες στον τόπο μας αντί να γίνουμε εμείς πελάτες άλλων και το βασικότερο η καλή έννοια του τοπικισμού.
Η στήριξη της τοπικής οικονομίας είναι το Α και το Ω του τόπου μας, γιατί χωρίς τοπική οικονομία δεν υπάρχει τόπος.
Σάκης Κράγιας
