“Μία μνεία στον αείμνηστο, αγαπημένο μου πατέρα. Ο άνθρωπος που μαζί με την λατρεμένη μου μητέρα και πολύ πολύ κόπο με μεγάλωσε, με σπούδασε αλλά κυρίως μου εμφύσησε τις αρχές στις οποίες πάτησα γερά και πορεύομαι εδώ και 48 χρόνια.
Πολύ συχνά έρχεται και ξανάρχεται στ’ αυτιά μου η σαγηνευτική του φωνή που σε συνδυασμό με την μοναδική ρητορική του, ταξίδευε τη σκέψη μου σε πρωτόγνωρα μονοπάτια.
Πολύ συχνά έρχεται και ξανάρχεται στα μάτια μου η εικόνα του, εκεί, στην έδρα του καθηγητή, να αγορεύει στους αγαπημένους του μαθητές.
Πολύ συχνά επίσης ηχούν στ’ αυτιά μου οι πύρινοι λόγοι του, είτε σε εκδηλώσεις, είτε στο δημοτικό τότε ραδιόφωνο και τηλεόραση για τα εθνικά θέματα, με ιδιαίτερη μνεία στα ιστορικά θέματα που αφορούσαν τη Μακεδονία μας.
Πού να ΄ξερες ρε πατέρα, 10 χρόνια μετά το θάνατό σου, την τροπή που θα έπαιρνε το Μακεδονικό.
Πού να φανταζόσουν ότι τα παιδιά σου (τα φυσικά σου παιδιά αλλά και τα εκπαιδευτικά) θα δεχόταν τέτοιο πλήγμα της περηφάνιας τους.
Είναι δεδομένο ότι είμαστε υπέρμαχοι της καλής γειτονίας.
Είναι δεδομένο ότι είμαστε υπέρμαχοι του σεβασμού των συνόρων.
Είναι δεδομένο ότι είμαστε υπέρμαχοι της αυτοδιάθεσης των λαών.
Είναι δεδομένο ότι είμαστε υπέρμαχοι της οποιασδήποτε δημιουργικής συνεργασίας.
Είναι όμως επίσης δεδομένο ότι η συγκεκριμένη συμφωνία είναι κακή και επιζήμια για τα εθνικά μας συμφέροντα και είναι σίγουρο ότι στο μέλλον θα δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα από αυτά που θεωρητικά έλυσε.
Έχω χρέος λοιπόν, τόσο απέναντι στον πατέρα μου, όσο και απέναντι σας να συμβάλλω στην δύσκολη προσπάθεια της επιβαλλόμενης τροποποίησης της κάκιστης για τα εθνικά μας συμφέροντα συμφωνίας.
Η Μακεδονία είναι μία και είναι Ελληνική.”
https://www.youtube.com/watch?v=WQB0Jk1P0RM&t=152
Δέκα χρόνια χωρίς τον Νίκο Τσιφλικιώτη – Το μήνυμα του γιου του
