«Κρύφτηκα πίσω από τις κουρτίνες του ξενοδοχείου και παρακαλούσα να μην χτυπήσει το κινητό μου, όσο Ταλιμπάν πυροβολούσαν και σκότωναν δίπλα μου 13 συνανθρώπους μου», είπε μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, η εκλογική αναλύτρια και εμπειρογνώμονας, Ειρήνη Μαρία Γούναρη, περιγράφοντας τη στιγμή της επίθεσης στο Αφγανιστάν το 2014, μια από τις πιο δυσάρεστες στην επαγγελματική της πορεία.
Η ζωή της Ειρήνης Μαρίας Γούναρη είναι μοιρασμένη στη Θεσσαλονίκη, τις Βρυξέλλες, την Αφρική και την Ασία, τις χώρες της πρώην ΕΣΣΔ και ενίοτε την Ωκεανία. Είναι πολίτης του κόσμου, που δρα σε όλες αυτές τις περιοχές του πλανήτη με κοινό γνώμονα την αγάπη για την ορθή εκλογική διαδικασία. Μια αγάπη όμως που σε κάποιες περιπτώσεις λίγο έλειψε να της στερήσει ακόμα και την ίδια της ζωή.
Η κ. Γούναρη είναι νομικός και τα τελευταία 14 χρόνια ταξιδεύει σχεδόν σε κάθε γωνιά του πλανήτη, ως εκλογική ή νομική αναλύτρια και εμπειρογνώμονας για την Ευρωπαϊκή Ένωση, τον ΟΗΕ, τον ΟΑΣΕ (Οργανισμό για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη) και το Κέντρο Κάρτερ, που έχει ιδρυθεί από τον πρώην Πρόεδρο των ΗΠΑ, Τζίμι Κάρτερ.
Μιλώντας στο Αθηναϊκό και Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ανέφερε πως ο διορισμός της ως δικαστικής αντιπροσώπου σε εκλογές που διεξήχθησαν στην Ελλάδα πριν από 15 χρόνια, άλλαξε για πάντα την πορεία της ζωής της. «Οι εκλογές για μένα είναι η δυνατότητα που έχει ο πολίτης να αποφασίσει ειρηνικά για το μέλλον του και τη ζωή του», είπε και διευκρίνισε ότι όταν συνειδητοποίησε πως αυτό είναι το αντικείμενο με το οποίο ήθελε να ασχοληθεί, ακολούθησε το ένστικτό της και από τότε αναλαμβάνει «επικίνδυνες αποστολές», καθεμία από τις οποίες διαρκεί από δύο μήνες μέχρι περίπου έναν χρόνο. Μέχρι σήμερα έχει εργαστεί σε 36 χώρες, όπου οι εκλογικές διαδικασίες μπορεί εύκολα να αποτελέσουν αιτία συγκρούσεων και τυφλών επιθέσεων.
Η θαρραλέα νομικός περιέγραψε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ασύλληπτες σκηνές βίας από τις οποίες γλίτωσε σχεδόν από θαύμα. Όπως στις εκλογές στο Αφγανιστάν το 2014, όταν χρειάστηκε να κρυφτεί πίσω από κουρτίνες ξενοδοχείου, για να γλιτώσει από τα πυρά τεσσάρων Ταλιμπάν, που άρχισαν να πυροβολούν εναντίον δημοσιογράφων, εκλογικών αναλυτών και πολιτικών, που έτυχε να βρίσκονται στο εστιατόριο και το καφέ του ξενοδοχείου Σερίνα της Καμπούλ.
«Μετά το πέρας της επίθεσης, το σκηνικό ήταν δραματικό, παντού σπασμένα τζάμια, ατμόσφαιρα βαριά από καπνογόνα, και μια μεγάλη λίμνη αίματος, την οποία μέσα στην κούραση και το σοκ δεν είδα έγκαιρα και πάτησα μέσα. Έστριψα το κεφάλι και δίπλα ήταν ξαπλωμένοι οι σοροί αυτών που είχαν σκοτωθεί, 13 άτομα, συμπεριλαμβανομένου και ενός συναδέλφου από άλλη αποστολή, με τον οποίο μάλιστα είχα συνομιλήσει εκείνο το βράδυ στο εστιατόριο πριν την επίθεση. Ήταν μια πολύ τραυματική εμπειρία, και χρειάστηκα αρκετό καιρό για να την ξεπεράσω. Ακόμα και σήμερα οι ήχοι από πυροτεχνήματα μου φέρνουν στο μυαλό αυτούς τους πυροβολισμούς» περιέγραψε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η κ. Γούναρη.
Ακολουθεί η συνέντευξη της Ειρήνης Μαρίας Γούναρη στην Αλεξάνδρα Χατζηγεωργίου, για το Αθηναϊκό- Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων:
Ερ.: Μπορείτε να μου περιγράψετε ακριβώς το αντικείμενο εργασίας σας;
Απ.: Είμαι ελεύθερη επαγγελματίας και συνεργάζομαι τα τελευταία 14 χρόνια με την Ευρωπαϊκή Ένωση, τον ΟΗΕ, τον ΟΑΣΕ και το Κέντρο Κάρτερ. Το αντικείμενό μου, στο πλαίσιο συνεργασίας με τον ΟΗΕ, είναι η παροχή τεχνογνωσίας στην εκάστοτε χώρα για την οργάνωση εκλογών, ενώ στο πλαίσιο της συνεργασίας μου με την ΕΕ και τον ΟΑΣΕ ή το Κέντρο Κάρτερ εντάσσονται η παρατήρηση και η ανάλυση των εκλογών και γενικά του τι ακριβώς συμβαίνει την περίοδο του εκλογικού κύκλου.
Συγκεκριμένα οι συνάδελφοί μου κι εγώ αναλύουμε το σύνολο των σχετικών θεμάτων, όπως το γενικότερο περιβάλλον στο οποίο οι εκλογές λαμβάνουν χώρα, τη διασφάλιση και τον σεβασμό των κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων, το διεθνές και εθνικό νομικό πλαίσιο για τη διεξαγωγή των εκλογών, την εγγραφή των ψηφοφόρων, των πολιτικών κομμάτων και των υποψηφίων, την προεκλογική εκστρατεία, τις αποφάσεις και τις πράξεις της εκλογικής επιτροπής, την ενημέρωση των πολιτών για τις εκλογές, την άσκηση των προσφυγών κατά των αποτελεσμάτων, τις αποφάσεις των δικαστηρίων σχετικά με τα εκλογικά θέματα και τον τρόπο που εφαρμόζουν τη σχετική νομοθεσία. Επίσης, την κάλυψη της προεκλογικής καμπάνιας από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, τη συμμετοχή των γυναικών στην εκλογική διαδικασία ως ψηφοφόρων και υποψηφίων, καθώς και των ΑΜΕΑ και άλλων μειονοτικών ομάδων, τα οικονομικά των κομμάτων και υποψηφίων για την προεκλογική καμπάνια καθώς και την πιθανή χρήση με αθέμιτο τρόπο κρατικών κονδυλίων και υπηρεσιών για τον σκοπό αυτόν, και τη γενικότερη αντικειμενικότητα, ουδετερότητα και διαφάνεια του συνόλου των κρατικών υπηρεσιών που εμπλέκονται στην εκλογική διαδικασία. Καθώς σε κάθε αποστολή εργάζομαι από δύο μήνες μέχρι περίπου έναν χρόνο, δένομαι πάντα με τη χώρα και τους ανθρώπους, δεδομένου ότι οι πολυάριθμες συναντήσεις μου με ένα ευρύ σύνολο φορέων έχουν ως επακόλουθο το να γνωρίσω εις βάθος την κοινωνία της κάθε χώρας και να νοιάζομαι για την εξέλιξή της και μετά το πέρας της αποστολής μου.
Ερ.: Πού είναι η βάση σας;
Απ.: Ζω μεταξύ Θεσσαλονίκης και Βρυξελλών, αλλά περίπου 6 μήνες τον χρόνο βρίσκομαι σε αποστολή σε διάφορες χώρες του πλανήτη.
Ερ.: Πώς ξεκίνησαν όλα;
Απ.: Ήμουν δικηγόρος στη Θεσσαλονίκη και διορίστηκα σε κάποιες εκλογές ως δικαστικός αντιπρόσωπος. Από την πρώτη στιγμή ερωτεύτηκα την εκλογική διαδικασία και ήθελα να συμμετάσχω όσο γίνεται σε περισσότερες εκλογές. Έτσι όταν στα τέλη του 2004 διάβασα ένα άρθρο για την Πορτοκαλί Επανάσταση και τις εκλογές στην Ουκρανία που αναφερόταν και στην αναφορά του ΟΑΣΕ, έψαξα στο ίντερνετ πώς θα μπορούσα να ασχοληθώ με αυτό, και άρχισα να κάνω σχετικές αιτήσεις. Περίπου έναν χρόνο μετά, μου προσφέρθηκε η ευκαιρία για μια σχετική εκπαίδευση και αργότερα, μετά από πολλή επιμονή, επιλέχτηκα για την πρώτη μου αποστολή. Μέχρι σήμερα έχω εργαστεί σε 35 αποστολές που έχουν διεξαχθεί σε διάφορες χώρες και σε κάποιες μάλιστα από τις χώρες αυτές έχω παραβρεθεί και δύο ή τρεις φορές.
Ερ.: Ποιο περιστατικό δεν πρόκειται να ξεχάσετε ποτέ;
Απ.: Την επίθεση των Ταλιμπάν στο ξενοδοχείο Σερίνα στην Καμπούλ στις 20 Μαρτίου του 2014. Είχα μεταβεί στο Αφγανιστάν από τον Φεβρουάριο με την αποστολή του Οργανισμού Για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ). Τέσσερα άτομα άρχισαν να πυροβολούν κατά τις 9:00 μμ στο εστιατόριο του ξενοδοχείου κατά των θαμώνων, που είμαστε εγώ και άλλοι συνάδελφοι, ξένοι δημοσιογράφοι, διπλωμάτες και σημαίνοντα μέλη της Αφγανικής κοινωνίας που γιορτάζανε την Περσική πρωτοχρονιά (Nowruz).
Το ξενοδοχείο είχε δεχτεί επίθεση και το 2008, και εκείνη την περίοδο που ήμασταν εκεί ήταν γεμάτο από ξένους απεσταλμένους που ήταν στη χώρα λόγω των εκλογών. Είχα ένα κακό προαίσθημα το συγκεκριμένο βράδυ στο εστιατόριο και τέσσερις Αφγανοί που κάθονταν σε μια γωνία μου φάνηκε ότι συμπεριφέρονταν περίεργα, αμήχανα.
Γι’ αυτό τον λόγο έφυγα με τον συνάδελφο που καθόμασταν μαζί αμέσως μόλις φάγαμε και καθίσαμε στο καφέ του ξενοδοχείου λίγο πιο πέρα. Μετά από λίγα λεπτά ακούμε τους πρώτους πυροβολισμούς. Καθόμασταν σε ένα τραπέζι δίπλα στον διάδρομο και βλέπω έναν από τους Ταλιμπάν να περνάει τρέχοντας και πυροβολώντας και πίσω του δύο άντρες της ασφάλειας του ξενοδοχείου να τον κυνηγάνε επίσης πυροβολώντας.
Γνωρίζαμε ότι υπήρχε ένα καταφύγιο στο υπόγειο του ξενοδοχείου όπου θα έπρεπε να πάμε σε περίπτωση επίθεσης, αλλά ο Ταλιμπάν είχε τρέξει στον διάδρομο που οδηγούσε στην είσοδο για το καταφύγιο, ενώ η δεύτερη είσοδος βρισκόταν στην άλλη μεριά του ξενοδοχείου και θα έπρεπε να διασχίσουμε όλο το λόμπι, πράγμα αδύνατο λόγω της κατάστασης.
Για να επιβιώσουμε κρυφτήκαμε πίσω από κάτι βαριές βελούδινες κουρτίνες και ακούσαμε πυροβολισμούς εκεί κοντά και μια γυναικεία κραυγή. Παρακαλούσα να μην χτυπήσει το κινητό μου, που δεν το είχα σε δόνηση, και μας ανακαλύψουν. Ευτυχώς μετά από λίγο ένας υπάλληλος του καφέ που είχε κρυφτεί κάτω από τον πάγκο, μας άνοιξε μια άλλη πόρτα πίσω από τον πάγκο που οδηγούσε σε σκάλες για το υπόγειο, και μαζί του τρέξαμε σε όλο το υπόγειο μέχρι που βρεθήκαμε στο καταφύγιο που σιγά- σιγά γέμισε από άλλους που διέμεναν στο ξενοδοχείο.
Μείναμε περίπου πέντε ώρες εκεί καθώς έπρεπε να εξουδετερωθούν όλοι οι Ταλιμπάν πριν μας αφήσουν να βγούμε, κάτι που έγινε κατά τις 03.00 πμ. Έπρεπε να περάσω από το λόμπι του ξενοδοχείου για να πάω στο γραφείο μας να μαζέψω τα πράγματά μου, καθώς μας ενημερώσανε ότι θα φεύγαμε νωρίς το επόμενο πρωί για Κωνσταντινούπολη.
Το σκηνικό ήταν δραματικό, παντού σπασμένα τζάμια, ατμόσφαιρα βαριά από καπνογόνα, και μια μεγάλη λίμνη αίματος την οποία μέσα στην κούραση και το σοκ δεν είδα έγκαιρα και πάτησα μέσα. Έστριψα το κεφάλι και δίπλα ήταν ξαπλωμένοι οι σοροί αυτών που είχαν σκοτωθεί, 13 άτομα, συμπεριλαμβανομένου και ενός συναδέλφου από άλλη αποστολή με τον οποίο μάλιστα είχα συνομιλήσει εκείνο το βράδυ στο εστιατόριο πριν την επίθεση. Δεν έχω ξαναπάει στο Αφγανιστάν από τότε καθώς δεν αισθανόμουν έτοιμη να επιστρέψω στη χώρα.
Ερ.: Γνωρίζατε ότι μπορεί να αποτελείτε στόχο επίθεσης;
Απ.: Όλοι οι ξένοι που ήταν στη χώρα και ειδικά την περίοδο των εκλογών γνώριζαν ότι μπορεί να αποτελέσουν στόχο επίθεσης. Μάλιστα, λίγες ημέρες πριν, οι Ταλιμπάν είχαν δημοσιεύει μια ανακοίνωση αναφέροντας ότι οποιοσδήποτε ξένος δημοσιογράφος ή εκλογικός αναλυτής αποτελεί στόχο, όπως επίσης και όποιος Αφγανός εργαζόταν για τις εκλογές. Γνώριζα τον κίνδυνο και προτού φύγω για την αποστολή, με ενδιέφερε όμως πάρα πολύ να παραβρεθώ σε αυτές τις εκλογές. Ήταν μια πολύ τραυματική εμπειρία, και χρειάστηκα αρκετό καιρό για να την ξεπεράσω. Επί ένα χρόνο κάθε βράδυ κατά τις 9:00 με έπιανε ταχυκαρδία και άγχος, και ακόμα και σήμερα οι ήχοι από πυροτεχνήματα μου φέρνουν στο μυαλό αυτούς τους πυροβολισμούς.
Ερ.: Υπήρξαν στιγμές που σκεφτήκατε να σταματήσετε να εργάζεστε σε αυτές τις χώρες;
Απ.: Προς το παρόν όχι ακόμα. Όση ανησυχία και να έχω για το τι μπορεί να μου συμβεί και αμφιβολίες για το εάν πρέπει να συμμετάσχω σε μια συγκεκριμένη αποστολή σε κάποια χώρα, τόσο πιο βαθιά πρέπει να ψάξω μέσα μου, να ξαναβρώ τα ιδανικά που με οδηγούν να κάνω αυτό που κάνω και να υπερνικήσω τους φόβους. Πιστεύω πολύ σε αυτό που κάνω και αισθάνομαι πολύ τυχερή που λατρεύω τη δουλειά μου, παρόλες τις δυσκολίες. Συνεχίζω με το ίδιο πάθος να υπηρετώ το επάγγελμά μου και ελπίζω να είμαι καλά για να συνεχίσω να το κάνω και στο μέλλον.
Ερ.: Έχετε παρακολουθήσει την εκλογική διαδικασία στην Ελλάδα, ποιες είναι οι σημαντικότερες διαφορές σε σχέση με τις εκλογές που διεξάγονται στις χώρες όπου πραγματοποιείτε αποστολές;
Απ.: Έχουμε ως αρχή στη δουλειά μου να μην συγκρίνουμε ποτέ τις εκλογές όχι μόνο μεταξύ των διαφόρων χωρών αλλά και τις εκλογές στην ίδια χώρα κατά διαφορετικές χρονικές περιόδους. Γενικότερα όμως θα ήθελα να επισημάνω πως μια ειδοποιός διαφορά μεταξύ της Ελλάδας και των χωρών στις οποίες εργάζομαι είναι ότι στην πλειονότητα των χωρών αυτών είναι διάχυτη μια βαθιά δυσπιστία του πολίτη προς το κράτος και τους δημοκρατικούς θεσμούς, προς την εκλογική επιτροπή που οργανώνει τις εκλογές και των αντιπροσώπων αυτής σε όλα τα επίπεδα, προς τη δικαστική εξουσία και τον τρόπο απονομής της δικαιοσύνης και προς την αστυνομία.
Αυτό οδηγεί συχνά σε βίαιες συγκρούσεις, που οξύνονται καθώς πολλές φορές οι αστυνομικές δυνάμεις δεν κρατούν ουδέτερο ρόλο. Επίσης, η συμβολή των μέσων κοινωνικής δικτύωσης τα τελευταία χρόνια στη διασπορά ψευδών ειδήσεων είναι σημαντική, καθώς μια απλή φήμη για ένα ανεπιβεβαίωτο γεγονός μπορεί να γιγαντωθεί και να οδηγήσει σε γενικευμένη αμφισβήτηση των εκλογών καθώς και σε σοβαρά επεισόδια, όπου κάποιες φορές οι αστυνομικές δυνάμεις λειτουργούν αυθαίρετα με υπερβάλλον κατασταλτικό ζήλο.
Ερ.: Μπορείτε να μου αναφέρετε κάποια παραδείγματα;
Απ.: Για παράδειγμα στη Ζιμπάμπουε, δύο ημέρες μετά από τις εκλογές του 2018 και ενώ πηγαίναμε στο ξενοδοχείο για την καθιερωμένη συνέντευξη Τύπου για την πρώτη μας αναφορά, ήταν σε εξέλιξη μια διαδήλωση κατά των πρώτων αποτελεσμάτων. Όταν άρχισαν οι διαδηλωτές να πετούν πέτρες και να καίνε ρόδες αυτοκινήτων, η αστυνομία μαζί με τον στρατό ανταποκρίθηκαν πυροβολώντας στο πλήθος, με αποτέλεσμα να σκοτώσουν τουλάχιστον έξι διαδηλωτές ανάμεσα τους και γυναίκες και να τραυματίσουν περισσότερα από 15 άτομα. Όπως επίσης και στη Γουινέα το 2013, όπου η αστυνομία συνέλαβε κατά παράβαση των νομικών διαδικασιών, λίγες μέρες μετά τις εκλογές, περίπου 35 άτομα και τους κράτησε για 15 μέρες σε μια στρατιωτική φυλακή 800 χλμ από τον τόπο σύλληψης χωρίς απαγγελία κατηγοριών. Η ακόμη στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό όπου το 2011, σε μια συγκέντρωση της αντιπολίτευσης την πρώτη μέρα της προεκλογικής καμπάνιας, η αστυνομία άρχισε να πυροβολεί στον αέρα και από μια σφαίρα που εξοστρακίσθηκε σκοτώθηκε ένα παιδί.
Ερ.: Παρακολουθήσατε τις εθνικές εκλογές της 7ης Ιουλίου; Έχουν σημειωθεί αλλαγές σε σχέση με το παρελθόν;
Απ.: Τις παρακολούθησα φυσικά, δεν θα μπορούσα να απέχω. Έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που ήμουν δικαστικός αντιπρόσωπος, αλλά έχω την εντύπωση ότι δεν έχουν αλλάξει πολλά πράγματα. Είδα ότι χρησιμοποιήθηκε το τάμπλετ που βοηθάει σημαντικά στη γρήγορη και ασφαλή μετάδοση των αποτελεσμάτων, από την άλλη όμως υπάρχουν θέματα που επιδέχονται βελτίωσης. Πρέπει να διευκρινίσω ότι ως εκλογικοί αναλυτές δεν μπορούμε να εργαστούμε σε αποστολή στη χώρα από την οποία καταγόμαστε, για λόγους διασφάλισης της αντικειμενικότητας και ουδετερότητας.
Ερ.: Ποια θεωρείτε ότι είναι τα βασικά ζητήματα που υπάρχουν στις εκλογικές διαδικασίες στην Ελλάδα;
Απ.: Εάν αναλύσουμε όλους τους τομείς που απαρτίζουν μια εκλογική διαδικασία, θα διαπιστώσουμε πως δεν υπάρχουν άψογες εκλογικές διαδικασίες. Κάθε χώρα, είτε πρόκειται για ώριμη δημοκρατία είτε για νέα, επωφελείται από μια ανεξάρτητη ανάλυση των σχετικών εμπειρογνωμόνων. Είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι από τις 24 Ιουνίου και για τρεις περίπου εβδομάδες μετέβη στην Ελλάδα μια πενταμελής ομάδα εμπειρογνωμόνων του ΟΑΣΕ για να αξιολογήσει τη διαδικασία, και η τελική αναφορά της θα δημοσιευτεί σε περίπου δύο μήνες. Στη σχετική αναφορά που δημοσίευσε ο Οργανισμός τον Απρίλιο, πριν την αποστολή των ειδικών, επισήμανε όμως κάποια θέματα που χρήζουν βελτίωσης, σχετικά με τη διαφάνεια στα οικονομικά των πολιτικών κομμάτων, τους νομικούς περιορισμούς στο δικαίωμα του εκλέγεσθαι για ορισμένες κατηγορίες δημοσίων υπαλλήλων και προσώπων που κατέχουν δημόσια θέση, το όριο του 3% για ανεξάρτητους υποψήφιους βουλευτές, τη μη δυνατότητα των ΑΜΕΑ να ψηφίσουν με τη βοήθεια ενός δικού τους επιλεγμένου προσώπου και όχι του δικαστικού αντιπροσώπου, καθώς και τη μη παροχή ψηφοδελτίων προσαρμοσμένων για άτομα που έχουν χάσει την όρασή τους, όπως επίσης και τη διατήρηση της δυσφήμησης από δημοσιογράφους ως ποινικό αδίκημα ενάντια στο δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης.
Ερ.: Φαντάζομαι ότι υπάρχουν και στιγμές που σας ανταμείβουν…
Απ.: Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις εκλογές που διεξήχθησαν στη Λιβύη το 2012 μετά την πτώση του Καντάφι, που ήταν οι πρώτες πραγματικές εκλογές, με συμμετοχή πολιτικών κομμάτων χωρίς περιορισμούς, μετά από 42 χρόνια. Παρά τα προβλήματα μεταξύ διαφόρων ομάδων ανταρτών, την ημέρα των εκλογών υπήρχε μια πολύ γιορτινή ατμόσφαιρα, θυμάμαι ότι οι κάποιοι άνθρωποι έκλαιγαν όταν έριχναν την ψήφο τους. Υπήρχαν ηλικιωμένοι που οι συγγενείς τους τους πήγαιναν να ψηφίσουν και έλεγαν ότι αυτό περίμεναν για να πεθάνουν. Όπως επίσης και το δημοψήφισμα του 2011 στο Σουδάν για τη δημιουργία του ανεξάρτητου κράτους του Ν. Σουδάν, μετά από εμφύλιο πόλεμο 22 ετών. Επίσης θυμάμαι πολλές φορές σε διαφορετικές αποστολές όπου απλοί άνθρωποι σταματούσαν το αυτοκίνητό μας στον δρόμο για να μας ευχαριστήσουν που είμαστε εκεί και χάρη σε εμάς θα γίνει ευρύτερα γνωστό οτιδήποτε συμβαίνει. Τις περισσότερες φορές οι άνθρωποι στις χώρες που δουλεύω έχουν μεγάλη εμπιστοσύνη στην Ευρωπαϊκή Ένωση και θεωρούν ότι οι αποστολές μας θα δώσουν μια ανεξάρτητη και αντικειμενική γνώμη για την εκλογική διαδικασία.
Ερ.: Τι είναι αυτό που σας αγχώνει περισσότερο στο επάγγελμα σας;
Απ.: Το βάρος της ευθύνης απέναντι προς τη χώρα που προσκάλεσε την αποστολή μας αλλά και προς την ΕΕ ή τον όποιον Διεθνή Οργανισμό που με εμπιστεύτηκε για τη συγκεκριμένη θέση. Διότι η ανάλυσή μας για το εάν έχουν διεξαχθεί οι εκλογικές διαδικασίες σύμφωνα με τις διεθνείς συμβάσεις που έχει υπογράψει η χώρα και τους εθνικούς νόμους αποτελεί μεγάλη ευθύνη. Βασιζόμαστε στην εγκαθιδρυμένη πρακτική της ΕΕ και των άλλων διεθνών οργανισμών και αναλύουμε τη διαδικασία σύμφωνα με συγκεκριμένα κριτήρια που πηγάζουν από τις υποχρεώσεις της χώρας βάσει διεθνών συμβάσεων. Δηλαδή δεν πρόκειται για αυθαίρετη ανάλυση. Επίσης με αγχώνει το ότι μπορεί να συμβεί κάτι σε μένα ή σε κάποιο από τα μέλη της αποστολής είτε πρόκειται για κάποια σοβαρή τροπική ασθένεια είτε ατύχημα είτε επίθεση.
ΑΠΕ
