Αγκαλιές για όλα τα υγρά σώματα, εγγυημένα ανεξίτηλα σχέδια, πρωταγωνιστές του καλοκαιριού. Κι όμως…
Τραγικές φιγούρες οι πετσέτες θαλάσσης.
Πειθαρχικά διπλωμένες ανάμεσα σε άλλα πιο τυχερά αντικείμενα -που σίγουρα θα βραχούν- ταξιδεύουν στεγνές έχοντας ονειρευτεί σεργιάνια στα κύματα.
Και αλήθεια είναι πως όταν ξαπλώνουν γυμνές στα μάτια του ήλιου κάθε φορά ελπίζουν πως έστω στα ρηχά θα βρέξουν τα πόδια τους.
Κάθε φορά.
Καθώς τις βλέπω παραταγμένες σε σειρά μου θυμίζουν στρατιωτικό άγημα που συγκροτήθηκε για ένα ορισμένο σκοπό και άφοβα περιμένει το σάλπισμα.
Εκείνο που ποτέ δεν έρχεται ενώ αυτές είναι γενναίες, είναι έτοιμες να πολεμήσουν αναίμακτα και να παραδοθούν – χωρίς να έχουν ηττηθεί- στο νερό.
Είμαι σίγουρη πως θυμώνουν –εγώ θα θύμωνα- έτσι που οι κάθετες ακτίνες της δωδεκάτης μεσημβρινής διατρέχουν ανελέητα την άνυδρη επιφάνεια.
Θυμώνουν επειδή είναι τόσο κοντά στον παφλασμό που τον ακούν μα δεν τον γεύονται. Είναι τόσο κοντά στην αλμυρή πρόκληση μα ποτέ δεν φτάνουν έστω δίπλα στα κοχύλια που διώχθηκαν προσωρινά σαν ανήλικοι επαναστάτες από το βυθό για να στολίσουν κάποιο οικοδόμημα που παιδικά χέρια προνοώντας θα στήσουν εκεί ακριβώς που η βρεγμένη άμμος συναντά τη στεγνή για να μπορούν να ξανατρέξουν πίσω στη θέση τους όταν τάχα άθελα τους τα δάχτυλα της θάλασσας θα σφιχταγκαλιάσουν το σχήμα τους χαρίζοντας τους ένα εισιτήριο επιστροφής.
Κι εκείνο το μοιρολόι που ξεφεύγει όταν τυλίγονται στα δροσερά σώματα και λαίμαργα απορροφά το ελάχιστο του ιωδιούχου ονείρου με τον υψηλό δείκτη προστασίας πνίγεται ανάμεσα στις βαμβακερές ίνες. Γίνεται αναφιλητό που κανείς δεν ακούει παρά μόνον τα κύματα.
Το σούρουπο τις βρίσκει ριγμένες πια άτακτα δίπλα στα τυχερά αντικείμενα να κρατούν στο χέρι σφιχτά κόκκους άμμου που αρνήθηκαν να τις εγκαταλείψουν και μια υγρή υποψία εξόριστης θάλασσας.
Αποκαμωμένες θα στροβιλιστούν στους 40 βαθμούς Κελσίου κι έτσι ζαλισμένες όμορφα όλο το βράδυ θα ανεμίζουν και πεισματικά θα ονειρεύονται πέλαγα ενώ η νύχτα θα τους χαϊδεύει παρήγορα τα μαλλιά και θα μυρίζει έντονα απορρυπαντικό.
