“Τα όμορφα όνειρα, όμορφα καίγονται” (του Φίλιππου Πετσάλνικου)

Οργισμένος, απογοητευμένος και λυπημένος δηλώνει ο Φίλιππος Πετσάλνικος, πρ. Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων και πρ. Υπ. Παιδείας και Θρησκευμάτων με τη συμφωνία του Υπουργείου Παιδείας και του Δήμου Μονάχου για το ελληνικό σχολικό διδακτήριο με επιστολή του στο ΔΟΡΥΦΟΡΟ.

Ακολουθεί το κείμενο-επιστολή:

Πληροφορήθηκα ότι πριν από δύο εβδομάδες το Υπουργείο Παιδείας της Ελλάδας υπέγραψε συμφωνία με τον Μητροπολιτικό Δήμο του Μονάχου με την οποία το ελληνικό Δημόσιο αποσύρεται (!) από το οικόπεδο που είχαμε αποκτήσει το 2011 από τον Δήμο Μονάχου για την ανέγερση ελληνικού Εκπαιδευτηρίου, που θα αποτελούσε και Μορφωτικό Κέντρο του Ελληνισμού στην Πρωτεύουσα της Βαυαρίας.

 Για την ανέγερση του κτηρίου μάλιστα η Regierung von Oberbayern θα χρηματοδοτούσε το κόστος κατά 80% . Η Συμφωνία αυτή υπεγράφη παρουσία μου (ως Υφυπουργού Παιδείας) τον Απρίλιο του 2001 στο Μόναχο.
Είναι γνωστό ότι η πραγματοποίηση αυτού του, μοναδικού στο είδος του στην Ευρώπη, εγχειρήματος καθυστέρησε.

Αρχικά με ευθύνη των γερμανικών Αρχών ( η διαδικασία της έκδοσης της οικοδομικής άδειας ολοκληρώθηκε το 2009) και κατόπιν λόγω αργών και καθυστερημένων διαδικασιών (χρηματοδότηση, έναρξη ανέγερσης) των ελληνικών Κυβερνήσεων.
Ωστόσο το 2014 άρχισε η κατασκευή του Συγκροτήματος. Ο Δήμος Μονάχου όμως είχε αλλάξει άποψη και διεκδικούσε να πάρει πίσω το οικόπεδο για να χτίσει δικά του σχολεία.
Η Κυβέρνηση το καλοκαίρι του 2015 δέχθηκε δυστυχώς την τροποποίηση της αρχικής Συμφωνίας, αποδεχόμενη ασφυκτική προθεσμία ολοκλήρωσης της ανέγερσης.

Το καλοκαίρι του 2016 ο Δήμος Μονάχου επικαλείται την μη ολοκλήρωση της ανέγερσης και αποφασίζει να παρθεί πίσω το οικόπεδο και να κατεδαφισθεί ό,τι είχε ως τότε κατασκευασθεί από την Ελλάδα !!

Πληροφορούμενος τότε τα γεγονότα ανέλαβα πρωτοβουλία (ως ενεργός πολίτης πλέον αλλά και ως πρώην Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων) απευθυνόμενος στην Καγκελάριο κα Μέρκελ, αλλά πιέζοντας και τους αρμόδιους της Ελληνικής Κυβέρνησης για να ενεργοποιηθούν.
Ταυτόχρονα συνάντησα τον Oberbürgermeister του Μονάχου κ. Reiter στον οποίο υπογράμμισα ότι το υπό κατασκευή κτήριο προστατεύεται από την Διεθνή Immunität ως ελληνικό εκπαιδευτικό Ίδρυμα και ότι σύμφωνα με την νομολογία του Ανωτάτου Ομοσπονδιακού Δικαστηρίου δεν θα μπορούσε να γίνει έξωση της Ελλάδας.

Αυτά όλα είχαν ως αποτέλεσμα το φθινόπωρο του 2017 (στην δεύτερη συνάντηση με τον Δήμαρχο του Μονάχου, στην οποία μεταξύ άλλων συμμετείχε ο επίσημος εκπρόσωπος της Ελλάδας, Γεν. Γραμματέας του Υπουργείου Παιδείας Παυσανίας Παπαγεωργίου, να δεχθεί ο Δήμαρχος να μην υπάρξει καμία περαιτέρω δικαστική διεκδίκηση από μεριάς του Δήμου του οικοπέδου, να διατηρηθεί η ιδιοκτησία της Ελλάδας και να εξετασθεί η «συναξιοποίηση» του χώρου των 15.000 m² .
Τους περαιτέρω χειρισμούς και συναντήσεις θα έκανε το Υπουργείο Παιδείας της Ελλάδας (δια του ως άνω Γ.Γ. ) και από πλευράς Δήμου αρχικά οι αρμόδιες Υπηρεσίες.

Ενάμιση χρόνο μετά ήρθε η πλήρης απογοήτευση :
Η πικρή διαπίστωση ότι το Ελληνικό Υπουργείο υπέγραψε συμφωνία με την οποία επιστρέφει στον Δήμο το οικόπεδο των 15.000 m² και αναλαμβάνει να καλύψει τα έξοδα της κατεδάφισης των μέχρι τότε κατασκευών έναντι «ανταλλάγματος» 6 εκατ. € που θα καταβάλλει ο Δήμος στο Ελληνικό Δημόσιο!!

Ο Δήμος θα οικοδομήσει στο οικόπεδο Σχολεία για τα γερμανόπουλα της περιοχής και μια πτέρυγα θα την νοικιάσει στην Ελλάδα !
Σημειωτέον ότι η Ελλάδα έχει δαπανήσει, πέραν των 2,5 εκατ. € για την αγορά τότε του οικοπέδου (που τώρα έχει αντικειμενική αξία πενταπλάσια) και άλλα κονδύλια για μελέτες, άδειες, Νομικές συμβουλές και κατασκευή του 80% του σκελετού του κτηρίου. Οι μέχρι τώρα δαπάνες της ελληνικής πλευράς υπολογίζονται περί τα 10 εκατ. € !

Ποιος ανόητος αποφάσισε να υπογραφεί μια τέτοια οικονομικά εμφανώς απαράδεκτη σε βάρος της Ελλάδας συμφωνία ;

Τι σκέφτηκαν όλοι αυτοί οι Κυβερνητικοί «φωστήρες» που παραιτήθηκαν της ετεροδικίας και των άλλων δικαιωμάτων της Ελλάδας ;

Και τέλος το σημαντικότερο : Με ποιο δικαίωμα αποφάσισαν να ματαιώσουν την πραγματοποίηση του πρότυπου, για ολόκληρο τον Απόδημο Ελληνισμό, συγκροτήματος που θα ήταν ένα σύγχρονο κτίριο με υψηλές προδιαγραφές λειτουργίας (αίθουσες διδασκαλίας, εργαστήρια, αίθουσα μουσικής και καλλιτεχνικών, αίθουσα εκδηλώσεων, κλειστό γυμναστήριο) που θα αποτελούσε εκπαιδευτήριο αλλά και χώρο πολιτισμού για τον Ελληνισμό του Μονάχου ;

Επιδίωξη ήταν να αποτελέσει το project αυτό ένα παράδειγμα αναβάθμισης των συνθηκών παιδείας για τα ελληνόπουλα και να επιτευχθεί εξοικονόμηση σημαντικών κονδυλίων που ξοδεύει η Ελλάδα για την στέγαση διάφορων σχολικών μονάδων στην πόλη του Μονάχου με τις πάνω από 30.000 Έλληνες.

Με ποιο δικαίωμα διέλυσαν ένα όραμα για τον Ελληνισμό του Μονάχου και της Γερμανίας συνολικότερα ;

Τι είδους σκέψεις επικράτησαν και οδήγησαν στο να κάψουν ένα όνειρο που είχε αρχίσει να υλοποιείται ;

Είναι μόνο η ανεπάρκεια, η ανικανότητα και η αδιαφορία τους για κάτι που θεωρούσε πάντα τόσο σημαντικό ο απόδημος Ελληνισμός  ή κρύβονται και άλλες επιδιώξεις στο να προχωρήσουν στην υπογραφή αυτής της επαίσχυντης συμφωνίας λίγες εβδομάδες πριν από τις εκλογές στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στις 18 Ιουνίου 2019 !

Προσωπικά δεν λυπάμαι ούτε για τις ατελείωτες εργατοώρες που ξόδεψα/ ούτε για τα προσωπικά έξοδα που έκανα επισκεπτόμενος το Μόναχο και το Βερολίνο για το θέμα αυτό.

Λυπούμαι και οργίζομαι για την ακατανόητη ματαίωση της ανέγερσης και λειτουργίας του Ελληνικού Σχολείου του Μονάχου και θλίβομαι γι’ αυτούς που υπέγραψαν τον «θάνατο» του στις 18 Ιουνίου !

Και κάτι τελευταίο για τον Ελληνισμό του Μονάχου : Γιατί επέτρεψε να καεί το όνειρο του ελληνικού Σχολείου του Μονάχου με αυτή την Συμφωνία ;