Με αφορμή το νέο του βιβλίου “Η Σπηλιά του Δράκου – περιπέτεια στην Καστοριά” μιλάει στη Μαίρη Γκαζιάνη στο now24.gr
Ο Κώστας Στοφόρος είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας. Έχει εργαστεί επί σειρά ετών στην τηλεόραση. Συνεργάζεται με το Μουσείο Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης, και γράφει στο διαδίκτυο, σε εφημερίδες και περιοδικά κυρίως για θέματα βιβλίου και πολιτισμού.
Έχει γράψει τη σειρά βιβλίων «Ημερολόγιο ενός πατέρα», παραμύθια και ιστορίες για παιδιά και νέους, αλλά και βιβλία για ενηλίκους. Συμμετέχει με κείμενά του σε συλλογικά έργα, ενώ έχει επίσης μεταφράσει, σε συνεργασία με τη Χριστίνα Μαρκουλάκη, το παραμύθι του Hans Christian Andersen Το σπαρματσέτο, εκδόσεις OpenBook, 2013. Έχει δημιουργήσει την «Παραμυθοκουζίνα» σε συνεργασία με τη ζωγράφο Στεφανία Βελδεμίρη. Φτιάχνει παραμύθια μαζί με τα παιδιά με τη «Μαγική Τράπουλα» και εκπονεί εκπαιδευτικά προγράμματα.
Είναι μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου και της Ένωσης Συντακτών Περιοδικού-Ηλεκτρονικού Τύπου (ΕΣΠΗΤ).
Από τις εκδόσεις Κέδρος κυκλοφορούν επίσης τα βιβλία του Ο Κώδικας της Λέρου – περιπέτεια στο νησί της Άρτεμης (2016), Η πέμπτη πόλη των Δωριέων – περιπέτεια στην Γκιώνα (2017), Στα ίχνη του Ομήρου – περιπέτεια στη Χίο (2018) και Η Σπηλιά του Δράκου – περιπέτεια στην Καστοριά (2019).
ΜΑΙΡΗ ΓΚΑΖΙΑΝΗ: Κώστα πρόσφατα κυκλοφόρησε το νέο εφηβικό βιβλίο σου με τίτλο «Η σπηλιά του δράκου». Πρωταγωνιστεί η ίδια παρέα των παιδιών που υπήρχε στα προηγούμενα βιβλία σου;
ΚΩΣΤΑΣ ΣΤΟΦΟΡΟΣ: Πράγματι. Είναι η παρέα που γνωρίσαμε για πρώτη φορά με το βιβλίο «Η κούπα του Πτολεμαίου -περιπέτεια στο Πόρτο Ράφτη» που κυκλοφόρησε από το Ιπτάμενο Κάστρο. Στη συνέχεια τα βιβλία εκδόθηκαν από τον Κέδρο, όπως και η «Σπηλιά του Δράκου». Είναι «Ο Κώδικας της Λέρου- περιπέτεια στο νησί της Άρτεμης», «Η πέμπτη πόλη των Δωριέων -περιπέτεια στη Γκιώνα» και «Στα ίχνη του Ομήρου- περιπέτεια στη Χίο».
Βεβαίως αν και παραμένει ένας βασικό πυρήνας, ήδη από τον «Κώδικα» προστέθηκαν δυο αδέρφια, ο Ιάσονας και ο Σάββας που έκτοτε έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο στις περιπέτειες. Στην «Πέμπτη πόλη των Δωριέων» έκανε την εμφάνισή του και ο αστυνόμος Παπαγεωργίου που κι αυτός προστέθηκε στην παρέα. Σε κάθε τόπο υπάρχουν και ήρωες που προστίθενται στην παρέα μας.
Ο κακός όλων των μέχρι τώρα βιβλίων, ο Βέλγος μεγιστάνας Κουρτ Βίντερ, στη «Σπηλιά του Δράκου» παραχωρεί τη θέση του στον …διάδοχό του.
Η αλήθεια είναι πως μεγαλώνω τα παιδιά από βιβλίο σε βιβλίο, ακολουθώντας το πέρασμα του χρόνου. Έχουν γίνει σαν δεύτερη οικογένειά μου καθώς ζω μαζί τους τα μυστήρια, τις φιλίες, τους έρωτες, τους καβγάδες, τις όμορφες και τις δύσκολες στιγμές τους.
Όταν έγραφα το πρώτο βιβλίο δεν το φανταζόμουν. Τώρα δυσκολεύομαι πολύ να τους αποχωριστώ, αν και γνωρίζω πως κάποια στιγμή πρέπει να γίνει κι αυτό.
Όπως και οι γονείς που ξέρουν πως κάποια στιγμή τα παιδιά τους θα φύγουν από το σπίτι και θα ζήσουν τη δική τους ζωή…
Μ.Γ.: Ποια είναι η σπηλιά του δράκου που αναφέρεται στον τίτλο;
Κ.Σ.: Η σπηλιά του Δράκου είναι ένα πραγματικά πανέμορφο σπήλαιο δίπλα στη λίμνη της Καστοριάς. Έχει εντυπωσιακούς σταλακτίτες και σταλαγμίτες -ένας από αυτούς που θυμίζει πράγματι Δράκο, έδωσε και το όνομα στο σπήλαιο.
Περιλαμβάνει επτά υπόγειες λίμνες μοναδικής ομορφιάς. Όταν βρέθηκα εκεί για πρώτη φορά πριν από τρία χρόνια, ένιωσα αμέσως πως θα μπορούσε να είναι το σκηνικό μιας περιπέτειας!
Υπάρχει κι ένας σχετικός μύθος που έχω περιλάβει στο βιβλίο, αν και έχω βάλει και μια δική μου -φανταστική- εκδοχή.
Κανονικά ίσως θα έπρεπε να ονομάζεται «Το σπήλαιο της αρκούδας», αφού εντός του ανακαλύφθηκαν οστά της λεγόμενης σπηλαίας άρκτου ή αρκούδας των σπηλαίων (Ursus Speleaus) -είδος που έζησε στην Ευρώπη κατά τη διάρκεια του Πλειστόκαινου και εξαφανίστηκε πριν από περίπου 10.000 χρόνια!
Το σπήλαιο ανακαλύφθηκε σχετικά πρόσφατα, τη δεκαετία του ’40 κι αυτό μου έδωσε και το έναυσμα για να χτίσω τη δική μου ιστορία.
Η έρευνα και χαρτογράφηση του σπηλαίου ολοκληρώθηκε το 1969 και χρειάστηκε να περάσουν τριάντα ολόκληρα χρόνια για την αξιοποίησή του, αφού άνοιξε τις πύλες του στο κοινό στις 13 Δεκεμβρίου 2009.
Μ.Γ.: Πως επιλέγεις τον τόπο που σε κάθε νέο βιβλίο θα στείλεις τη γνωστή παιδική ομάδα;
Κ.Σ.: Διαλέγω τόπους που για διαφορετικούς λόγους έχω μια ειδική σύνδεση μαζί τους. Το Πόρτο Ράφτη, όπου ξεκίνησαν όλα είναι ο τόπος που περνάω τα καλοκαίρια εδώ και μια δεκαπενταετία κι έχουμε οργανώσει πολλές βραδιές παραμυθιού, μέσα από τις οποίες γεννήθηκε και το πρώτο βιβλίο.
Η Λέρος είναι σαν πατρίδα μου. Έχω περάσει εκεί πολλά καλοκαίρια, αλλά έχω ζήσει και σχεδόν δυο χρόνια -όλη μου τη στρατιωτική θητεία.
Η Γκιώνα και ειδικά τα Καστέλλια, όπου διαδραματίζεται η ιστορία, είναι το χωριό καταγωγής μου. Όλη μου η ζωή είναι δεμένη μαζί του…
Η Χίος είναι τόπος που αγάπησα τα τελευταία χρόνια. Την επισκέφθηκα πολλές φορές, απέκτησα καλούς φίλους, αλλά το «κλικ» έγινε σε ένα Φεστιβάλ Παραμυθιού όπου ήμουν καλεσμένος. Τότε γνώρισα τη Βολισσό και κυρίως το Άγιο Γάλας, έναν από τους πιο όμορφους και μαγικούς τόπους στην Ελλάδα.
Τη Καστοριά την είχα επισκεφθεί με τους γονείς μου, όταν ήμουν στην ηλικία των ηρώων μου. Βρέθηκα ξανά πριν από μια δεκαετία και την περπάτησα μαγεμένος απ’ άκρη σ’ άκρη. Ήδη από τότε είχα συγκλονιστεί με το μνημείο που βρέθηκε ξαφνικά μπροστά μου, αφιερωμένο στον αφανισμό των Εβραίων της Καστοριάς.
Σε όλα μου τα βιβλία, ως επίλογο, γράφω «Λίγα λόγια» που εξηγώ γιατί έγραψα το κάθε βιβλίο, που είναι ο μύθος και που η αλήθεια και παραθέτω και πηγές για όποιον θα ήθελε να μελετήσει περισσότερο το θέμα.
Στη «σπηλιά» γράφω:
«….Ένα απόγευμα τα βήματά μου με φέρνουν σε ένα σημείο με καταπληκτική θέα στη λίμνη. Βλέπω ένα μνημείο. Μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν γνωρίζω τίποτε για τους Εβραίους της Καστοριάς. Όταν διαβάζω την επιγραφή, παγώνω:
Διαβάστε όλη τη μεγάλη συνέντευξη στο now24.gr
