Εποικοδομητική συζήτηση σε ανάρτηση συμπολίτη μας για μια πρωτάκουστη πρόταση που έγινε από φίλο του: Να πεζοδρομηθεί η Μητροπόλεως!
Στη συζήτηση με παρέμβασή της η Σουλτάνα Ζορπίδου προτείνει:
“Συμφωνώ απόλυτα, καλντερίμια αντί για άσφαλτο σε όλο το Τσαρσί, φυτά και λουλούδια στις πόρτες των καταστημάτων.
Σε κάθε άδειο μαγαζί ένα εικαστικό happening ή εγκατάσταση, σε μόνιμη βάση ως άτυπη γκαλερί της πόλης, όπου οι καλλιτέχνες θα χορήγησουν τα έργα τους στην ιστορία της πόλης.
Μπορεί να γίνουν και πολύ μικρά μαγαζάκια που να δίνουν πληροφορίες σε επισκέπτες, να κερνά νερό και τσίπουρα και να δημιουργεί ένα υπέροχο σκηνικό της παλιάς χαμένης λάμψης της κάποτε πολιτείας.”
Ενώ στην προσωπική της σελίδα ανέγραψε:
“Η Καστοριά είχε κάποτε ένα κέντρο ως βυζαντινή πόλη και αργότερα επί Τουρκοκρατίας επίσης, είναι η σημερινή οδός Μητροπόλεως, η πλατεία Ομονοίας και η Αγίου Αθανασίου. Γύρω από αυτές τις περιοχές βρίσκονται βυζαντινοί και μεταβυζαντινοί ναοί, εκεί περπάτησε ο Ιουστινιανός, ο Αλέξιος ο Κομνηνός, ο Μιχαήλ Παλαιολόγος, εκεί χτυπούσε η καρδιά της πόλης από την ίδρυσή της τον 6ο αιώνα μέχρι τον 20ο. Αυτό είναι το ιστορικό κέντρο της Καστοριάς και αυτό πρέπει να αναδειχθεί και να ξαναλάμψει. Όταν πάθει ένα σώμα καρδιακή προσβολή, δεν κάνουμε πλαστική μύτης και αισθητική χειρουργική, κάνουμε εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς για να σώσουμε την ζωή του ανθρώπου, το σώμα της πόλης έχει επίσης καρδιά, κι αυτή είναι το Τσαρσί. Αν δεν έρθει η ζωή πίσω στην βυζαντινή Ακρόπολη, δεν μπορεί να λειτουργήσει το υπόλοιπο ούτε τουριστικά ούτε κοινωνικά ούτε εμπορικά. Η παλιά Καστοριά μπορεί να ζωντανέψει, αρκεί να το θέλουμε και να το κάνουμε.“
Ναί ναί, να φέρουμε και Χόμπιτ και Ξωτικά, να τρέχουν ανέμελα στα καλντερίμια, να ανοίξουμε και σιδηρουργεία όπου οι Νάνοι θα σφυριλατούν παραδοσιακά εργαλεία και να ανοίξουν και καπηλειά που οι ιππότες θα ξαποσταίνουν απο τις αναζητήσεις τους, και στα πλακόστρωτα να γυρνάνε χαμογελαστές νοικοκυρές και να κερνάνε στους ξένους φρέσκο ζυμωτό ψωμί, ψημμένο στους μεσαιωνικούς πέτρινους φούρνους που θα τους έχουν λαξεύσει τεχνίτες από την Βαβυλώνα.
Αντε και καλα κρασια!
Ποιοι μαγαζατορες οταν 90% των καταστματων ειναι κλειστα!!
Μια μικρη βολτα να κανει για να καταλαβει την δραματικη κατασταση της περιοχης!!
Μου θυμιζει ” Λεφτα υπαρχουν “
Στους αγαπητούς ανώνυμους σχολιαστές
Η ιδέα με τα Xόμπιτ είναι εξαιρετική, μόνο που …
Σας ευχαριστώ πολύ για την συμμετοχή σας στον δημόσιο διάλογο, είναι σημαντικό να δείχνουν οι πολίτες, μακάρι και επώνυμα στο μέλλον, το ενδιαφέρον τους με κριτική, αρκεί να είναι καλοπροαίρετη και να συμβάλλει στην τελική επίτευξη των στόχων μιας στρατηγικής αναδαδιάρθρωσης του γενικού πλάνου της αστικής ανάπτυξης της πόλης της Καστοριάς ως κεντρική προτεραιότητα του σχεδίου διάσωσης της πόλης.
Όλοι γνωρίζουμε πως το ιστορικό κέντρο είναι νεκρό, το βλέπουμε, και υπάρχει και μια απαξίωση σε όλα αυτά, δείχνει ότι οι σημερινοί πολίτες και κάτοικοι του πρώτου κάστρου, δεν έχουν ούτε την γνώση ούτε την επίγνωση της βαριάς κληρονομιάς που καλούνται να διαχειριστούν ως κοινωνία, ως συνεχιστές της ιστορίας.
Η ιδέα με τα χόμπιτ είναι εξαιρετική, μόνο που δεν ταιριάζει ως θέμα, θα μπορούσαμε να βάλουμε βυζαντινές πριγκίπισσες, αυτοκράτορες, μπέηδες, χαρέμια, τελάληδες, ιστορικές προσωπικότητες που συνδέονται με την Καστοριά, από αυτοκράτορες και αγιογράφους μέχρι σημαντικούς ραβίνους, ανθρώπων των εικαστικών τεχνών, μυθικά πρόσωπα, ξένους περιηγητές, όλους τους εισβολείς (από Πετσενέγκους μέχρι Νορμανδούς και Βούλγαρους) και όλα τα μεσαιωνικά σινάφια, με πρώτο και καλύτερο εκείνο των γουναράδων. Μια γιορτή της ιστορίας της πόλης.
Η Καστοριά έχει πάθει καρδιακή προσβολή με πολιτισμικούς όρους μιλώντας. Η καρδιά της, η βυζαντινή Καστροπολιτεία με την τοπογραφία της νεκρή πόλης σήμερα, έχει σταματήσει να πάλλεται, ήταν το τίμημα του 21ου αιώνα. Και πού οδήγησε αυτή η βίαιη και άτακτη εγκατάλειψη της καρδιάς της πόλης; Στον μαρασμό όλης της υπόλοιπης περιοχής, στα αδιέξοδα, στην εγκατάλειψη των εστιών και των μνημείων, σε μια πόλη φάντασμα, που περιμένει να αναστηθεί.
Η ανάσταση είναι μέρος της ζωής μας, για μια ανάσταση γίνονται όλα τελικά, μια πνευματική και πολιτισμική ανάσταση, ένα τράνταγμα από τον λήθαργο και την απραξία των τελευταίων δεκαετιών.
Όταν ο εκεί σύλλογος εξαντλεί τις όποιες δυνάμεις του στα «Ραγκουτσάρια» και μόνο σε αυτά, όλες οι άλλες ιδέες, σκέψεις, προτάσεις ταράσσουν αρνητικά αυτούς που λέν αλλά δεν κάνουν τίποτε. Mε τις υγείες σας λοιπόν.. Και περιμένετε τα καρναβάλια…………..