Ο Παναγιώτης Ουσταμπασίδης για τον Βασίλη Καρρά και τη συναυλία

Τα τελευταία 24ωρα γίναμε ακροατές και μάρτυρες πολλών αρνητικών σχολίων για τη συναυλία στο δασάκι Μεσοποταμίας και ιδιαίτερα για τη συμπεριφορά του Βασίλη Καρρά.  Απλά λυπάμαι στο πού έχει φτάσει η κοινωνία μας και τι απαιτήσεις έχει ο καθένας μας από τον άλλον, όποιος κι αν είναι αυτός. ,
Επειδή τυγχάνει να είμαι 40 χρόνια φίλος με τον συγκεκριμένο καλλιτέχνη και να γνωρίζω την πορεία του από τα πρώτα του χρόνια στα νυχτερινά κέντρα και της Καστοριάς, είναι κρίμα και άδικο τόσος ντόρος. Επίσης καμία σχέση η διασκέδαση στο νυχτερινό κέντρο από μία συναυλία. Στη συναυλία ο στόχος τού καλλιτέχνη είναι να προσελκύσει όσα περισσότερα άτομα για να καλυφθεί το ποσό, από τα εισιτήρια. Στο κέντρο είναι άλλη η φιλοσοφία.
Κάποιοι παλαιοί θα θυμούνται την προηγούμενη συναυλία στον ίδιο χώρο, όπου αφού τελείωσε η συναυλία, μείνανε μιάμιση ώρα για να μοιράζουμε αυτόγραφα. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν συνόδεψα για πρώτη φορά τον Βασίλη σε παρουσίασή του στον νομό Καστοριάς. Το ένιωσα πέρσι τέτοια μέρα στην Κορυτσά που φύγαμε με τον ίδιο τρόπο και είχε κόσμο και από Καστοριά, Άργος, Κοζάνη… Και όλοι είχαν το ίδιο παράπονο…
Κανένας όμως που διασκεδάζει δεν μπορεί να καταλάβει τον άνθρωπο που τον διασκεδάζει. Τον θεωρεί (πιθανόν) δεδομένο γιατί πλήρωσε εισιτήριο και ήπιε τρία ποτά.  ΟΧΙ φίλες και φίλοι μου, δεν είναι έτσι. Λυπάμαι… Όχι γιατί είναι φίλος μου, αλλά για τις απαιτήσεις της κοινωνίας μας.  Με πολλές παραμέτρους, που το μεγαλύτερο ποσοστό ούτε καν θα καταλάβει σε τι αναφέρομαι. Και τι θέλω να πω; Για μένα προσωπικά ο στόχος της συναυλίας επιτεύχθηκε, άσχετα τον τρόπο πού αποχώρησε ο καλλιτέχνης.
Με σεβασμό σε όλες και όλους και πάντα καλοπροαίρετα.