Κυριαρχία κλασικών επανεκδόσεων και Στέφεν Κινγκ, Ματιέ Κασοβίτς και Ντένις Χόπερ
Με την πολύ καλή πορεία του «Κάποτε στο Χόλυγουντ» του Ταραντίνο να συνεχίζεται, η πρώτη εβδομάδα του Σεπτεμβρίου αναμένεται να σημαδευτεί από την αναμενόμενη εμπορική επιτυχία του τρόμο-έπους «Το Αυτό: Κεφάλαιο 2», που βασίζεται στο μπεστ σέλερ του Στίβεν Κινγκ. Επίσης, οι φίλοι των δικαστικών δραμάτων μπορούν να δουν το γαλλικό φιλμ «Η Εμμονή», ενώ οι σινεφίλ δεν πρέπει να χάσουν τις ψηφιακές επανεκδόσεις «Μ, ο Δράκος του Ντίσελντορφ», του Φριτς Λανγκ και «Οι Νύχτες της Καμπίρια» του Φεντερίκο Φελίνι.
«Η Εμμονή»
(«Une Intime Conviction») Δικαστικό δράμα, γαλλικής παραγωγής του 2018, σε σκηνοθεσία Αντουάν Ρεμπόλ, με τους Μαρίνα Φόις, Ολιβιέ Γκουρμέ, Λορέν Λούκας, Φιλίπ Ουσάν, Ζαν Μπενγκουινί, Φρανσουά Καρόν κα.
Μια πολύκροτη δικαστική ιστορία, που απασχόλησε τη γαλλική κοινή γνώμη, μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη ο Αντουάν Ρεμπόλ, ο οποίος μετά από τέσσερις μικρού μήκους ταινίες, εδώ κάνει την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία κερδίζοντας το στοίχημα, τουλάχιστον απ’ τους λάτρεις του είδους.
Βεβαίως, το γαλλικό δικαστικό σύστημα, δεν έχει τη θεαματικότητα του αμερικανικού, καθώς η δικαστική ακροαματική διαδικασία είναι γεμάτη από λεπτομέρειες, αλλεπάλληλες ερωτήσεις και επιχειρήματα, που ίσως κουράσουν τους αμύητους. Στο φιλμ υπάρχουν πολλοί αληθινοί χαρακτήρες, αλλά και ένας φανταστικός, αυτός της Νόρας (εξαιρετική η Μαρίνα Φόις), μια μητέρα μονογονεϊκής οικογένειας, που έχει μια σχέση με τον κατηγορούμενο και αφιερώνει σχεδόν τη ζωή της για την υπεράσπισή του.
Ο χαρακτήρας της Νόρας είναι σημαντικός καθώς αποτελεί το συνδετικό κρίκο για όλα τα πρόσωπα που εμπλέκονται στην ιστορία, ενώ η εμμονή της για την αθωότητα του κατηγορούμενου φτάνει στα όρια της ψύχωσης. Ένας χαρακτήρας που πλησιάζει τους ήρωες του Χίτσκοκ, τον οποίο έχει μελετήσει ο Ρεμπόλ, αλλά σαφώς δεν μπορεί να φτάσει τις ιδιοφυείς εμπνεύσεις του, ούτε βεβαίως προσεγγίσει την κινηματογραφική του αξία.
Πάντως, πέρα από το δικαστικό ενδιαφέρον της, η ταινία περισσότερο προσπαθεί να διεισδύσει στην ψυχολογία των εμμονικών, ένα σύνηθες ανθρώπινο πρόβλημα, είτε μπαινοβγαίνοντας σε ένα πρόσωπο, είτε φτάνοντας να κυριεύσει μια προσωπικότητα και να τη φέρει μέχρι την καταστροφή ή τη λύτρωση.
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ.. Ο Ζακ κατηγορείται για τον φόνο της γυναίκας του. Η ένορκος στην πρώτη δίκη, η Νόρα, πεπεισμένη για την αθωότητά του και φοβούμενη δικαστικό λάθος, πείθει έναν επιφανή δικηγόρο να τον αναλάβει για το εφετείο. Μαζί, δίνουν μια λυσσαλέα μάχη κατά της αδικίας και, ενώ η θηλιά σφίγγει γύρω από εκείνον που όλοι κατηγορούν, η αναζήτηση της αλήθειας γίνεται εμμονή για τη Νόρα.
«Το Αυτό: Κεφάλαιο 2»
(«It Chapter Two») Ταινία τρόμου, αμερικανικής παραγωγής του 2019, σε σκηνοθεσία Άντι Μουσιέτι, με τους Τζέιμς ΜακΑβόι, Τζέσικα Τσάστεϊν, Μπιλ Χέιντερ, Αϊζέια Μουσταφά, Τζέι Ράιαν, Τζέιμς Ράνσον, Άντι Μπιν, Τζάντεν Μαρτέλ, Γουάιτ Όλεφ, Σοφία Λίλις, Φιν Γούλφχαρντ, Τζέρεμι Ρέι Τέιλορ, Τσόουζεν Τζέικομπς, Τζακ Ντίλαν Γκρέιζερ κα.
Το δεύτερο μέρος του τρόμο-έπους του Στίβεν Κινγκ ολοκληρώνεται και κινηματογραφικά, καθώς οι ενήλικοι πλέον φίλοι της «Λέσχης των Χαμένων» έρχονται αντιμέτωποι με το εφιαλτικό παρελθόν τους και με τον αιμοδιψή κλόουν Πένιγουαϊζ. Σίγουρα οι θιασώτες του σινέ-τρόμου περιμένουν με ανυπομονησία την πρεμιέρα της ταινίας, άλλωστε, το πρώτο φιλμ υπήρξε τεράστια εισπρακτική επιτυχία, σπάζοντας κάθε ρεκόρ για το είδος με τους πολυπληθείς φανατικούς φίλους.
Η δυσκολία της μεταφοράς ενός τερατώδους βιβλίου 1.700 σελίδων ήταν σίγουρο ότι δεν θα ήταν μία εύκολη υπόθεση για τον ικανό και εξειδικευμένο στα φιλμ τρόμου Άντι Μουσιέτι, αλλά, πέρα από ορισμένες αδυναμίες, όπως τα εκτεταμένα φλας μπακ, που αποσυντονίζουν το ρυθμό της ταινίας ή οι επαναλαμβανόμενες εμφανίσεις του κλόουν στη δεύτερη πράξη που είναι κουραστικές, καταφέρνει να φέρει εις πέρας ένα δύσκολο εγχείρημα, που σίγουρα θα ικανοποιήσει τους φαν του Κινγκ και του τρόμου. Για τους υπόλοιπους, που θέλουν απλώς να διασκεδάσουν με μια ταινία, καλύτερα να περιμένουν την κυκλοφορία στα βίντεο κλαμπ, όπου θα μπορέσουν να τη βάλουν και στο «γρήγορο», αφού και η σχεδόν τρίωρη διάρκειά της προσφέρεται γι’ αυτό.
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ.. Κάθε 27 χρόνια το κακό επισκέπτεται την πόλη του Ντέρι. Στο δεύτερο κεφάλαιο, τρεις δεκαετίες μετά, οι δρόμοι των κεντρικών χαρακτήρων διασταυρώνονται και πάλι. Μπορεί οι φίλοι από το Κλαμπ των Χαμένων να έχουν μεγαλώσει και να έχουν φύγει μακριά, αλλά ένα κρίσιμο τηλεφώνημα τους φέρνει πίσω εκεί όπου όλα ξεκίνησαν.
«Πού Χάθηκες, Μπερναντέτ»
(«Where You’d Go, Bernadette») Δραματική κομεντί μυστηρίου, αμερικανικής παραγωγής του 2019, σε σκηνοθεσία Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ, με τους Κέιτ Μπλάνσετ, Μπίλι Κρούνταπ, Κρίστεν Γουίγκ, Τζούντι Γκριρ κα.
Δεν είναι η πρώτη φορά και ούτε η τελευταία, που βλέπουμε ένα αδιάφορο, σχεδόν αποτυχημένο φιλμ, το οποίο πριν μπεις στην αίθουσα πιστεύεις ότι οι συντελεστές εγγυώνται την, αν μη τι άλλο, επαρκή ολοκλήρωσή του. Έτσι, ο πέντε φορές υποψήφιος για Όσκαρ Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ (Πριν το Ξημέρωμα») καθοδηγεί στην αποτυχία την δύο φορές βραβευμένη σταρ Κέιτ Μπλάνσετ.
Ο Λινκλέιτερ, που διασκευάζει το ομότιτλο μπεστ σέλερ της Μαρία Σεμπλ, έχεις την αίσθηση ότι προσπαθεί να κάνει μία ταινία θετικών μηνυμάτων, με μαθητική αντίληψη για τον κινηματογράφο και απευθυνόμενος σε παιδιά του γυμνασίου, στη βαρετή ώρα του επαγγελματικού προσανατολισμού. Γιατί αν είναι να απαντήσεις στο στερεότυπο «τι πρέπει να κάνεις στη ζωή σου για να τη γεμίσεις» και ειδικά σε μια εποχή που τα προβλήματα έχουν πάρει πυρκαγιά και οι τερατάνθρωποι πολλαπλασιάζονται γρηγορότερα από την αλόη, με το κοινότοπο: «βρες το πάθος σου, βρες το σκοπό σου, βρες τι είναι αυτό που σε κάνει να είσαι εσύ», τότε μάλλον η έμπνευση έχει μπει στην παρανομία και η σοβαροφάνεια είναι τίτλος τιμής.
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ.. Η Μπερναντέτ Φοξ τα έχει όλα: έναν τρυφερό σύζυγο, μια γλυκύτατη κόρη και μια υπέροχη ζωή. Το μόνο που λείπει από τη ζωή της είναι η περιπέτεια. Όταν η Μπερναντέτ εξαφανίζεται πριν από ένα προγραμματισμένο οικογενειακό ταξίδι στην Ανταρκτική, η 15χρονη κόρη της θα κάνει τα πάντα να την εντοπίσει, ανακαλύπτοντας στην πορεία συγκλονιστικά στοιχεία από το παρελθόν της μητέρας της.
«Angry Birds: Η Ταινία 2»
(«The Angry Birds Movie 2») Παιδική ταινία κινουμένων σχεδίων, αμερικανικής και φινλανδικής παραγωγής του 2019, σε σκηνοθεσία Θούροπ Βαν Όρμαν.
Το γνωστό παιδικό καρτούν με τα θυμωμένα πουλιά, που ενώνουν τις δυνάμεις τους με τους άσπονδους εχθρούς τους, τα πράσινα γουρούνια, για να σώσουν τα νησιά τους που απειλούνται, επιστρέφουν για να γεμίσουν τα ταμεία της παραγωγού εταιρίας από το πολυπληθές παιδικό κοινό. Άλλωστε αυτό το αποδεικνύει και η εισπρακτική επιτυχία της πρώτης ταινίας, που ξεπέρασε τα 350 εκατομμύρια δολάρια σε όλο τον κόσμο. Παρότι το animation αυτό περιορίζεται σε παιδιά ηλικίας κάτω των δέκα ετών και θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ανεπαρκές στην προσπάθειά του να μιλήσει με πειστικότητα για τη φιλία, το ομαδικό πνεύμα και την ιδιαιτερότητα, μάλλον κυλάει ακόμη χαμηλότερα αυτή τη φορά και στο τέλος το μόνο που μένει είναι τα χορευτικά σόου των πολύχρωμων πουλιών.
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ.. Τα θυμωμένα πουλιά που δεν πετάνε και τα κακόβουλα πράσινα γουρούνια αντιμετωπίζουν μία κοινή απειλή που βάζει σε κίνδυνο τα νησιά τους. Ο Ρεντ, ο Τσακ, ο Μπομπ και ο Σούπερ Αετός επιστρατεύουν την αδελφή του Τσακ, Σίλβερ, και ενώνουν τις δυνάμεις τους με το γουρούνι Λέοναρντ, τη βοηθό του Κόρτνεϊ και τον Γκάρι για να κάνουν ανακωχή και να σχηματίσουν μία απίθανη ομάδα που θα σώσει τα νησιά τους.
ΕΠΑΝΕΚΔΟΣΕΙΣ
«Οι Νύχτες της Καμπίρια»
(«Le Notti di Cabiria») Δραματική ταινία, ιταλικής παραγωγής του 1957, σε σκηνοθεσία Φεντερίκο Φελίνι, με τους Τζουλιέτα Μασίνα, Φρανσουά Περιέ, Άλντο Σιλβάνι, Αμαντέο Νατζάρι, Ένιο Γκιρολάμι, Μάριο Πασάντε κα.
Μία από τις εμβληματικές ταινίες της πρώτης περιόδου του Φελίνι, βασισμένη πάνω στην κεφάτη και εμπνευσμένη ερμηνεία της συζύγου του «maestro» Τζουλιέτα Μασίνα, στο ρόλο της διαχρονικής καλόκαρδης, αφελούς, λαϊκής πόρνης.
Ο Φελίνι χτίζει την ταινία του παίζοντας με την ελπίδα και την απογοήτευση, η οποία συνήθως κερδίζει, κάνοντας τα έμφυτα χαρούμενα μάτια της Μασίνα να κρύβουν τη μελαγχολία της ζωής.
Δεν είναι τυχαίο ότι τα σημάδια ελπίδας, όπως τα αντιλαμβάνεται η Καμπίρια, διαψεύδονται συνεχώς. Η γλυκιά σχέση με έναν ηθοποιό που θα σβήσει απότομα, η θέλησή της να αυτοκτονήσει στον Τίβερη, ο ευγενικός κύριος τον οποίο ερωτεύεται και αποδεικνύεται προικοθήρας, είναι μερικές από τις περιπέτειές της. Η ταινία, συγχρόνως, αποτελεί τη μετάβαση του Φελίνι από το έντονο νεορεαλιστικό ύφος των πρώτων του δημιουργιών («Λα Στράντα», «Οι Βιτελόνι» κλπ) σε ένα πιο ώριμο, προσωπικό βιρτουόζικο και σουρεαλιστικό στιλ («8 ½», «Ντόλτσε Βίτα», «Σατυρικόν» κα) που του έδωσε και την τεράστια φήμη του – ίσως υπερβολικά.
«Οι Νύχτες της Καμπίρια» είναι μια μελέτη πάνω στη ζωή ανθρώπων του περιθωρίου που θέλουν να ξεφύγουν από τη μιζέρια, αλλά και της αστικής υποκρισίας, ενώ δεν ξεφεύγει από τη ματιά του Φελίνι και η σατιρική διάθεσή για την οργανωμένη θρησκεία και των ψεύτικων θαυμάτων.
Η γλυκύτατη Τζουλιέτα Μασίνα βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ των Καννών, ο Φελίνι, μαζί με τον Ντίνο Ντε Λαουρέντις κέρδισαν το ξενόγλωσσο Όσκαρ, ενώ τη μουσική υπογράφει ο Νίνο Ρότα.
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ.. Η ιστορία της αγαθιάρας και κακομοίρας λαϊκής πόρνης Καμπίρια που ζει κι επιβιώνει στις εργατικές συνοικίες της Ρώμης. Μια νύχτα θα βρεθεί στην πολυτελή έπαυλη ενός σταρ του σινεμά. Από κει θα φύγει άπραγη, ενώ σε μια άλλη περίπτωση θα συμμετάσχει σε νούμερο ταχυδακτυλουργού ενός συνοικιακού βοντβίλ. Εκεί θα την γνωρίσει ένας ομορφονιός, ο οποίος θα της πουλήσει έρωτα. Σε ένα τους ραντεβουδάκι θα την οδηγήσει σε ένα δασάκι δίπλα σε έναν γκρεμό, θα της αρπάξει όλες της τις οικονομίες και θα εξαφανιστεί.
«M. Ο Δράκος του Ντίσελντορφ»
(«M») Δραματική ταινία μυστηρίου, γερμανικής παραγωγής του 1931, σε σκηνοθεσία Φριτς Λανγκ, με τους Πίτερ Λόρε, Έλεν Γουίντμαν, Ότο Βέρνικε, Ίγκε Λάντγκουντ, Γκούσταφ Γκρούντγκενς κα.
Ασπρόμαυρη αυστηρότητα, στιλιζαρισμένη επιβλητικότητα, εξπρεσιονιστικοί φωτισμοί, σκηνικά και κινηματογραφική άποψη, ένας Πίτερ Λόρε μοναδικός και ορισμένες σκηνές που σημάδεψαν τον κινηματογράφο και τους νεότερους σκηνοθέτες, αποτελούν αυτό το αριστούργημα του Φριτς Λανγκ, που είναι και η πρώτη ομιλούσα ταινία του στη Γερμανία. Και δεν είναι τα μοναδικά στοιχεία που κάνουν το «Μ» του Λανγκ κάτι το ιδιαίτερα ξεχωριστό. Είναι και η εκφραστική λιτότητά του (ελάχιστοι διάλογοι), που απογειώνεται με τη χρήση ενός ανατριχιαστικού μοτίβου που επανέρχεται συνεχώς όταν ο δολοφόνος σφυρίζει μια μελωδία (από τη σουίτα του Έντβαρ Γκριγκ «Πέτερ Γκιντ»), πάντα εκτός πλάνου, όταν είναι έτοιμος να χτυπήσει.
Οι φρέσκες και πρωτοποριακές ιδέες του Λανγκ είναι ανεξάντλητες, όπως πχ για να δηλώσει την ταύτιση ανάμεσα στην εγκληματική οργάνωση του τοπικού υποκόσμου με την αστυνομία, επινοεί μια εκπληκτική σεκάνς δείχνοντας τον αρχηγό της αστυνομίας να ολοκληρώνει μια χειρονομία που στο προηγούμενο πλάνο είχε αρχίσει ο αρχηγός των κακοποιών. Άλλωστε είναι από τα σημαντικά θέματα που καταπιάνεται ο Λανγκ, αυτή της εξομοίωσης των εκπροσώπων του νόμου με τους αρχηγούς της παρανομίας.
Εμπνευσμένη από τους αληθινούς φόνους μικρών παιδιών που συγκλόνισαν το 1929 το Ντίσελντορφ, η ιστορία του φιλμ αποκαθηλώνει τη δυναμική των αρχών να ανακαλύψουν τον απεχθή δολοφόνο παιδιών, παρά τη συνεργασία με τον τοπικό υπόκοσμο. Ο Λανγκ, ένας από τους πρώτους εκφραστές του γερμανικού εξπρεσιονισμού, γνωρίζει άριστα πως θα δημιουργήσει μια μακάβρια ατμόσφαιρα, καθώς καταφέρνει να παγώσει το αίμα του θεατή, δίχως ίχνους αίματος στην οθόνη. Ο τρόμος σκιαγραφείται ακόμη και με γεωμετρικές παραμορφώσεις των κτιρίων, των δρόμων και των προσώπων, ενώ η επιλογή του σκηνοθέτη να γυρίσει το φιλμ εξ ολοκλήρου σε στούντιο καταφέρνει να δημιουργήσει ένα αποπνικτικό κλίμα, καθώς ο θεατής εγκλωβίζεται στο αδιέξοδο μιας συγκλονιστικής ιστορίας, που προαναγγέλλει τον ερχομό των ναζιστών.
Ο αξέχαστος Πίτερ Λόρε, αυτός ο ξεχωριστός αυγουλομάτης, που γνωρίσαμε σε δυνατούς ρόλους στη μετέπειτα αμερικανική πορεία του στο σινεμά («Καζαμπλάνκα», «Το Γεράκι της Μάλτας» κα) εδώ, στην πρώτη του πρωταγωνιστική εμφάνιση, κάνει την ερμηνεία της ζωής του. Με το ύφος λίγδα, τα στρουμπουλά μάγουλα, το λιπαρό πρόσωπο, τις περίτεχνες γκριμάτσες του μπροστά στον καθρέφτη, το σκυφτό περπάτημά του, ένας χαρακτήρας που μοιάζει με τρομαγμένο ποντίκι, αλλά με ένα μαγικό τρόπο μετατρέπεται σε ένα αρπαχτικό κτήνος, ο Ούγγρος ηθοποιός δίνει τα ρέστα του.
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ.. Η τοπική κοινωνία του Ντίσελντορφ αναστατώνεται από την ύπαρξη ενός κατά εξακολούθηση δολοφόνου παιδιών, που καταφέρνει να ξεφεύγει συνεχώς. Κανείς δεν μπορεί να φανταστεί ποιος μπορεί να είναι, αλλά ο δολοφόνος έχει ένα χαρακτηριστικό: σφυρίζει πάντα έναν συγκεκριμένο σκοπό από ένα κομμάτι κλασικής μουσικής… Στο μεταξύ, η υποψία πλανάται στον αέρα και οι άνθρωποι ψάχνουν ανάμεσά τους τον στυγνό δολοφόνο. Η αστυνομία κάνει κάθε δυνατή προσπάθεια να εντοπίσει τον δολοφόνο, φρουρεί κάθε δρόμο και ερευνά τις συνοικίες σπιθαμή προς σπιθαμή. Παράλληλα, ο υπόκοσμος της περιοχής αποφασίζει να αναλάβει δράση! Πράγματι, σύντομα ο δολοφόνος προδίδεται από τον μουσικό σκοπό που σφυρίζει, τον οποίο αναγνωρίζει ένας τυφλός ζητιάνος..
«Η Τελευταία Ταινία»
(«The Last Movie») Σινεφίλ, παραγωγής του 1971, σε σκηνοθεσία Ντένις Χόπερ, με τους Ντένις Χόπερ, Στέλα Γκαρσία, Ντον Γκόρντον, Τζούλι Ανταμς, Σίλβια Μάιλς, Πίτερ Φόντα, Σάμιουελ Φούλερ κα.
Χαμένη και αποκατεστημένη ψηφιακά η ταινία αυτή του Ντένις Χόπερ, θα τραβήξει σίγουρα το ενδιαφέρον των σινεφίλ, αλλά και όσων θέλουν να μπουν στο κλίμα και την τρέλα της εποχής των γυρισμάτων του φιλμ. Μια ταινία που από το χαοτικό της ύφος και το ακόμη πιο χαοτικό μοντάζ και σενάριο, που υπογράφει ο Χόπερ, περνά με ευκολία στη γοητεία του πειραματισμού και της πλάκας και τούμπαλιν. Πρόκειται για τη δεύτερη ταινία, μετά την κλασική καλτ δημιουργία του «Ξένοιαστος Καβαλάρης», που γύρισε ως σκηνοθέτης ο Χόπερ και ήταν αυτή που το Χόλυγουντ τον έβαλε στη μαύρη λίστα ως τρελό, εγωκεντρικό και πολλά άλλα.
Είχε προηγηθεί η περιπέτεια των γυρισμάτων: Ο Ντένις Χόπερ πήρε τα λεφτά των παραγωγών και έφυγε, στην κυριολεξία, για να γυρίσει την ταινία στο Περού, όσο πιο μακριά μπορούσε από το Χόλυγουντ, με μια ομάδα που συμπεριλάμβανε τον σπουδαίο διευθυντή φωτογραφίας Λάζλο Κόβακς, αλλά και τους Κρις Κριστόφερσον, Τζούλι Άνταμς, Στέλα Γκαρσία, Πίτερ Φόντα, Ντιν Στόκγουελ, Τόνι Μπαζίλ και τον φημισμένο σκηνοθέτη Σαμ Φούλερ.
Η ταινία, που όταν τη γύριζε ο Χόπερ, πρέπει να είχε ανάψει μια ολόκληρη τσιμινιέρα στο κεφάλι του, έχει καλές στιγμές, γελάς χωρίς να έχεις ανάγκη αυτούς που χαχανίζουν με το παραμικρό, αλλά πολλές φορές χάνεις την μπάλα και διερωτάσαι που το πάει, χωρίς ποτέ να βγάλεις άκρη.
Το φιλμ, το οποίο είναι συνειδητά αυτοαναφορικό, έχει μια σχέση με το απολαυστικό όσο και φλύαρο «Κάποτε στο Χόλυγουντ» του Ταραντίνο, που προβάλλεται με επιτυχία εδώ και τρεις εβδομάδες στη χώρα μας και θα καταλάβετε το γιατί παρακάτω..
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ.. Ο κασκαντέρ Κάνσας είναι μέλος ενός συνεργείο από το Χόλυγουντ που συγκλονίζεται από το θάνατο ενός ηθοποιού κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων ενός γουέστερν σε ένα απομακρυσμένο χωριό στο Περού. Όταν η παραγωγή ολοκληρώνεται, ο κασκαντέρ Κάνσας παραμένει εκεί, προσπαθώντας να βρει τη λύτρωση στην απομόνωση του Περού και στην αγκαλιά μιας πρώην πόρνης. Την ίδια στιγμή, οι ντόπιοι έχουν καταλάβει το ερειπωμένο σκηνικό και ξεκινούν να στήσουν μια τελετουργική αναπαράσταση της παραγωγής, με τον Κάνσας ως το εξιλαστήριο θύμα τους.
«Πορφυρά Ποτάμια»
(«Les Rivières Pourpres») Αστυνομικό θρίλερ, γαλλικής παραγωγής του 2018, σε σκηνοθεσία Ματιέ Κασοβίτς, με τους Ζαν Ρενό, Βενσάν Κασέλ, Νάντια Φαρέ, Ντομινίκ Σαντά, Ζαν Πιέρ Κασέλ κα.
Απρόσμενη επανέκδοση του αστυνομικού θρίλερ του Κασοβίτς, 20 χρόνια σχεδόν μετά την πρώτη του προβολή, καθώς το σχετικό ενδιαφέρον της ταινίας, μάλλον δεν την καθιστά ως μια επιλογή για να ξαναβγεί στις αίθουσες. Η ταινία, που διατηρεί, πάντως, μέχρι το τέλος το ενδιαφέρον της, είναι σφιχτοδεμένη και ακολουθεί ως ένα βαθμό με προσήλωση τους ρυθμούς και την αφήγηση ενός θρίλερ και βεβαίως στηρίζεται στις ερμηνείες των Ρενό και Κασέλ, όταν ακόμη ο πρώτος έπιανε τα πενήντα και ο δεύτερος, περιβόητος γόης του γαλλικού σινεμά ήταν στο φόρτε του, με το τρελαμένο βλέμμα ενός τριαντάρη.
Η ταινία του Κασοβίτς, που διαδραματίζεται στις παγωμένες Άλπεις, έχει ως πρωταγωνιστές δύο αστυνομικούς διαφορετικών χαρακτήρων, που ξεκινούν από διαφορετικές αφετηρίες για να φτάσουν κοντά ο ένας στον άλλο κυνηγώντας έναν παρανοϊκό δολοφόνο. Στα έξτρα της ταινίας η εμφάνιση της Ντομινίκ Σαντά και του Ζαν Πιέρ Κασέλ.
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ.. Στην πανεπιστημιούπολη του Γκερνόν ένας νεαρός άνδρας βρίσκεται στραγγαλισμένος, με φρικτά ίχνη βασανισμού στο γυμνό του κορμί. Την υπόθεση αναλαμβάνει ο εμμονικός και βίαιος αστυνόμος Πιερ Νιεμάν, που αναζητεί απαντήσεις στους πάγους των Άλπεων. Στο Σαρζάκ, ένα μικρό χωριό πολλά χιλιόμετρα από ‘κει, ο Καρίμ Αμπντούφ, ένας ανορθόδοξος μοναχικός μπάτσος, ερευνά τη σύληση του τάφου ενός μικρού παιδιού και την εξαφάνιση των στοιχείων του από τα σχολικά αρχεία. Οι έρευνές τους θα τους οδηγήσουν από μυστήριο σε μυστήριο κι από ψεύτικες ενδείξεις σε αληθινά ίχνη. Ώσπου θα διαπιστώσουν πως οι υποθέσεις τους συγκλίνουν…
ΑΠΕ
