Πόλεις , κατοικημένες περιοχές με πολλά σπίτια ,μαγαζιά και υπηρεσίες .
Δημιουργήματα των ανθρώπων στην προσπάθεια τους για μεγαλύτερη ασφάλεια και διευκόλυνση της διαβίωσης τους .
Καστοριά, η πόλη μας.
Οι γειτονιές μας,τα σπίτια μας και τα μαγαζιά μας .
Συναναστρεφόμαστε σε περιορισμένο ουσιαστικά χώρο .
Μέσα στον χρόνο ο παλμός της κάθε πόλης αλλάζει . Οι πιάτσες μεταφέρονται από εδώ και από εκεί. Δρόμοι που έσφυζαν απο ζωη ειναι τωρα πια σχεδον άδειοι .
Αλλα και εκει που πινουμε τον καφε μας τωρα σπανια ακους κατι ευχάριστο .
Αρνητικό το κλιμα .Λιγη δουλεια λενε οι επαγγελματιες , σχεδον ελάχιστη ζωντάνια λενε οι νεότεροι .
Ανακυκλώνεται απο στομα σε στομα η πληροφορία . Λιγοι ειμαστε ,εχουνε φυγει ολοι.
Πολη φαντασμα ακους απο πολλους . Και “ακούγεται” συχνα πια αυτη η φράση.
Και δυστυχώς η έπαναληψη μετατρέπει τη σκεψη σε πεποίθηση .
Ετσι θα ειναι ,αφου ολοι το λενε .
Βγαινεις μια βολτα , και επιβεβαιώνονται πολλα .
Ησυχια το πρωι ,αλλα ησυχια και το βραδυ .
Ανεβαίνεις τη Μητροπόλεως και θυμάσαι τα Σαββατόβραδα που είχε μποτιλιάρισμα .
“Ακούς” τη μουσική από τα μπαράκια και “νιώθεις” τον παλμό από τις παρέες .
Αναμνήσεις …
Ανάμεικτα συναισθήματα σε κυριεύουν ….Χαρά για όλα τα ωραία που έζησες εκεί και λύπη για τη σημερινή εικόνα .
Αράχνες παντού και ξενοίκιαστα μαγαζιά .
Δεν είναι ο μόνος δρόμος που “πονά” στην πόλη.
Αλλά είναι σίγουρα το μεγαλύτερο σπίτι των αναμνήσεων μας .
Πόσα συναισθήματα εκεί; Πόσα γέλια; Μα και πόσα δάκρυα!
Την Κυριακη 29 Σεπτεμβρίου σε μια συμβολική δράση θα περπατήσουμε αυτόν τον δρόμο “ξαραχνιάζοντας” κάθε αράχνη και “διώχνοντας ” με τις φωνές μας κάθε φάντασμα που κρύβεται εκεί .
