Γράφει ο Λεωνίδας θ. Πουλιόπουλος
Την περίοδο κατά την οποία μεταξύ άλλων γεγονότων στην Καστοριά ελάμβανε χώρα και το γνωστό πλέον στον κόσμο των γουναράδων ΄΄ Summer School΄΄ σχεδιαστών γούνας, είχα την ευκαιρία να γνωρίσω και να φιλοξενήσω τον πέμπτο κατά σειρά ξένο περιηγητή και αρθρογράφο, ο οποίος επισκέπτεται την Ελλάδα για πολλοστή φορά, αλλά την Καστοριά για πρώτη. Έτσι λοιπόν ο εκ Φρανκφούρτης ορμώμενος Dr. Dipl. Engineer P.O. ασχολούμενος μεταξύ άλλων και με τα διαπολιτισμικά, ανέλαβε για μια επικείμενη εκδήλωση του ιστορικού μουσείου της Φρανκφούρτης, να παρουσιάσει την ζωή το έργο και την επιχειρηματική δραστηριότητα των Ελλήνων γουναράδων στην Φρανκφούρτη.
Για την ιστορία θα πρέπει να πούμε ότι προσωπικά, είχα την ευκαιρία και τη τιμή να γνωρίσω πέντε ξένους περιηγητές-συγγραφείς κλπ., ΄΄ πρεσβευτές ΄΄ τις Ελλάδας και της Καστοριάς, εκ των οποίων o ένας Νορβηγός και οι άλλοι Γερμανοί. Ο Νορβηγός δε που ακούει στο όνομα IVAR SAMUELSEN στο βιβλίο του Mitt Hellas (Νορβηγικά) έχει ένθετο 7-σέλιδο αφιέρωμα για την Καστοριά με σκιτσογραφίες καστοριανών φίλων του, (π.χ. Athanasios Pantos) του καστοριανού καραβιού του λιμναίου οικισμού κ.λπ.
Ο πολυγραφότερος δε εξ’ αυτών ο Andreas Deffner, με πέντε βιβλία για την Ελλάδα στο ένα εξ’ αυτών αναφέρεται για το ταξίδι του στην Καστοριά, με αναφορά σε πολλά πρόσωπα όπως στον πρώην δήμαρχο Γιάννη Τσαμίση, ο οποίος προς τιμήν του τον φιλοξένησε βοηθώντας έτσι στην προβολή της πόλης μας.
Από τους τέσσερις γερμανούς ο ένας ήταν συνταξιούχος γουναράς από το Ντιούζελντορφ ( είχαμε αναφερθεί και άλλη φορά σ’ αυτόν σε σχετικό άρθρο) , ο οποίος αναφέρεται με τα καλύτερα λόγια για την Ελλάδα και την Καστοριά, αναρτά δε στην γερμανική Wikipedia στο περιοδικό Pelzmarkt κ.λπ. διάφορα ιστορικά στοιχεία για του κλάδο της γούνας και τους έλληνες γουναράδες. Ένας άλλος που προηγήθηκε του προαναφερθέντα, ήταν ένας σκηνοθέτης παντρεμένος με ελληνίδα στη Φρανκφούρτη, ήρθε στην Καστοριά και την Σιάτιστα το 2013 με όλον τον απαραίτητο εξοπλισμό, προκειμένου να δημιουργήσει ένα ντοκιμαντέρ για τους έλληνες γουναράδες και μη, που διέπρεψαν και μεγαλούργησαν σε διάφορες ευρωπαϊκές πόλεις. Δυστυχώς ο σκηνοθέτης αυτός δεν υποστηρίχτηκε επαρκώς προκειμένου να δημιουργήσει αυτό το ντοκιμαντέρ. Ο προαναφερθείς τρίτος και πολυγραφότερος φιλέλληνας A. Deffner ετοιμάζει το 6ο βιβλίο του για την Ελλάδα και μας υποσχέθηκε ότι θα περάσει από την Καστοριά για ένα μεγαλύτερο αφιέρωμα στην περιοχή μας και στον κλάδο.
Συνεχίζοντας δε την αναφορά μας για τον 5ο περιηγητή που θα μας προβάλει στην Φρανκφούρτη σε μια δράση του ιστορικού μουσείου Φρανκφούρτης, θα αναφερθούμε σε ένα όχι και τόσο κολακευτικό γεγονός που επιβεβαιώνει το αρχέγονο σύνδρομο της φυλής μας που μας κατατρέχει δυστυχώς μέχρι σήμερα. Κάνοντας μια βόλτα μόνος του ο φίλος μας έπεσε επάνω σε έναν αγγλομαθή συμπολίτη μας, με τον οποίο έπιασαν συζήτηση. Αυτό που μου μετέφερε ο γερμανός φιλέλληνας ήταν η μεμψιμοιροσυκοφαντία που εξέφρασε ο μορφωμένος αγγλομαθής συμπολίτης μας, για έναν άλλον συμπολίτη του προκειμένου να επιβεβαιωθεί η γνωστή ρήση το μακαριστού Χριστόδουλου ‘’ Να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα’’ . Δεν πειράζει εμείς θα συνεχίζουμε να εκπέμπουμε θετική ενέργεια και αγάπη ακόμη και στους τοξικούς συμπολίτες μας που κακολογούν.
Οι συνεντεύξεις που είχε με φορείς, ενεργούς και απόμαχούς γουναράδες, ήταν παραγωγικές και ενδιαφέρουσες μεν, αλλά διδακτικές δε, ως προς τις αδυναμίες και τις παραλήψεις του κλάδου. Δεν νοείται ένας κλάδος τόσο εξωστρεφής με ιστορικούς φορείς, να μην διαθέτει ένα ιστορικό λεύκωμα μεταφρασμένο τουλάχιστον στα αγγλικά, το οποίο θα προβάλει την ιστορία και την δραστηριότητα ενός τόσο ιστορικού κλάδου. Έχουν περάσει από τον κλάδο και τον τόπο αυτό δισεκατομμύρια χρημάτων που έχουν ξοδευτεί σε κτήρια, μελέτες, έρευνες, προβολή, σε μεσάζοντες, σε χλιδή, σε καιροσκόπους και ένα σωρό παρατρεχάμενους και δεν έχει ο κλάδος καταγεγραμμένη την ιστορία του σε ένα βιβλίο – λεύκωμα με εικόνες τεκμήρια και αξιοσημείωτα ιστορικά γεγονότα, έτσι ώστε ο κάθε ενδιαφερόμενος επισκέπτης, πελάτης, ερευνητής κ.λπ., να ενημερώνεται αντικειμενικά (όσο γίνεται) και να μην ακούει διάφορα και αδιάφορα, αντιφατικά, ακόμη και ανιστόρητα πράγματα.
Η προβολή ενός τόπου και κυρίως μιας επιχειρηματικής δραστηριότητας είναι ελλιπής αν επικεντρώνεται μόνο στο προϊόν. Το προϊόν όσο αξιόλογο και ποιοτικό και αν είναι, δεν πληροί από μόνο του τον ολιστικό χαρακτήρα και το αποτέλεσμα που θέλουμε ή πρέπει να προσδώσουμε. Το προϊόν αυτό έχει μια ιστορία που συνδέεται με ιστορικά πρόσωπα, ξακουστές πόλεις και τόπους, διάσημους ανθρώπους, ευεργέτες, ευπατρίδεις, συλλέκτες, επιδέξιους εργαζόμενους και τεχνίτες, δημιουργικούς επιχειρηματίες, ευρηματικότητα-ευρεσιτεχνία(π.χ. επεξεργασία αποκομμάτων με οικολογικό αποτύπωμα) και ένα σωρό άλλα χαρακτηριστικά γνωρίσματα που αν δεν τα προβάλει κάποιος, το προϊόν θα μοιάζει σαν ένα καλαίσθητο ων,(γυναίκα ή άνδρα) χωρίς ψυχή, μυαλό, πολιτισμό-κουλτούρα κ.λπ., δηλαδή καινό περιεχομένου.
Δημοσιοποιώ ευκαιριακά με την αφορμή αυτή, αυτές τις απόψεις, διότι πιστεύω ότι υπάρχουν άνθρωποι και παράγοντες μέσα στον κλάδο που τις ασπάζονται αλλά δυστυχώς είναι μειοψηφία. Έχω ακόμη την ελπίδα ότι έστω και αργά θα συνειδητοποιήσει ο κλάδος και οι φορείς το έλλειμμα αυτό και θα το αναπληρώσει δίνοντας στον κλάδο και το προϊόν μια άλλη αίγλη αξία και προοπτική. Υπάρχει μια πλούσια ιστορία στον τόπο και τον κλάδο ή οποία δυστυχώς παραμένει ανεκμετάλλευτη και αυτό αποβαίνει και σε βάρος της επιχειρηματικότητας.
Ελπίζω και εύχομαι η νέα δημοτική ηγεσία που έδειξε μεγάλη ευαισθησία σε τέτοιου είδους θέματα, να εμπνεύσει, να υποκινήσει και να παρακινήσει τον κλάδο και τους φορείς, να καλύψουν αυτό το πολιτισμικό και πολιτιστικό καινό που διαχρονικά δεν κάλυψε ο κλάδος. Εάν γίνει σωστά και ολιστικά ο κλάδος και ο τόπος μόνο οφέλη θα αποκομίσει.
Ο Ο Λεωνίδας θ. Πουλιόπουλος είναι Οικονομολόγος, Δρ. του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου. Επίκουρος Καθηγητής στο Τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων του ΤΕΙ Δυτ. Μακεδονίας, με συγγραφικό έργο και αρθρογραφία σχετικά με τον κλάδο της Γούνας, την τοπική ιστορία, ακαδημαϊκές δημοσιεύσεις σε διεθνή περιοδικά, κλπ.
