Στη χθεσινή επεισοδιακή συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου υποδέχτηκα για πρώτη φορά ως ακροατή τον πατέρα μου και ειλικρινά χαίρομαι που του έδειξα με τρόπο αδιαμφισβήτητο ότι ανέθρεψε άντρες με αρχές.
Το πρώτο που μας έμαθε, και θα μπορούσε να είναι το μοναδικό μάθημα, είναι ο σεβασμός στους ανθρώπους και στους θεσμούς. Αυτό, λοιπόν, δεν το διαπραγματεύομαι.
Όσο θα έχω την τιμή να προΐσταμαι του Συμβουλίου, το όργανο θα παραμείνει όπως το παρέλαβα: πεδίο δημοκρατίας, ανοιχτό σε όσους επιθυμούν να ακουστούν. Ακούγομαι, όμως, δε σημαίνει «μπουκάρω» και τα ισοπεδώνω όλα φωνασκώντας.
Επιτέλους, ίσως είναι «ψιλά γράμματα» για ορισμένους, αλλά στο Δήμαρχο απευθύνεται κανείς στον πληθυντικό.
Για τους λόγους αυτούς, επέλεξα (δεν αναγκάστηκα) να καλέσω την αστυνομία και να ζητήσω τις νόμιμες κυρώσεις σε βάρος των συμπολιτών μου που ξεπέρασαν τα όρια. Σήμερα πληροφορήθηκα πως η επιλογή αυτή μου απέφερε την πρώτη μου μήνυση. Ας είναι.
Ο πατέρας μου αποχώρησε χαμογελαστός, συνεπώς την εκλαμβάνω ως παράσημο.
