Το ποδόσφαιρο υπάρχει παντού, σε κάθε γειτονιά του πλανήτη… ακόμα και σε υψόμετρο 2.000 μέτρων.
«Η ζωή είναι ένα παιχνίδι ποδοσφαίρου». Λόγια του Σκωτσέζου σερ Γουόλτερ Σκοτ, ενός σημαντικού συγγραφέα (1771-1832). Πολλοί ακόμα μίλησαν και έγραψαν για το ωραιότερο παιχνίδι, άνθρωποι των τεχνών και των γραμμάτων. Σίγουρα όχι άδικα και βεβαίως καθόλου τυχαία.
Το ποδόσφαιρο υπάρχει παντού, σε κάθε γειτονιά του πλανήτη. Υπάρχει στη ζωγραφική, την ποίηση, την λογοτεχνία, στον πόλεμο και την ειρήνη, ακόμα και -εσχάτως- στο Cirque du Soleil (για χάρη του Λιονέλ Μέσι). Και παίζεται παντού. Στα μεγάλα φημισμένα γήπεδα, αλλά και -πιο συχνά στο παρελθόν- στους δρόμους, με δύο πέτρες για αυτοσχέδια δοκάρια και τα πεζοδρόμια ως πλαϊνές γραμμές του άουτ. Ή ακόμα στην οροφή ενός γιγάντιου πολυκαταστήματος στο κέντρο του Τόκιο, σε ένα γήπεδο φτιαγμένο από… άχυρο στη Σταυρούπολη της Ρωσίας, στις φαβέλες του Ρίο ντε Τζανέιρο της Βραζιλίας, αλλά και πάνω σε ένα… παγόβουνο στα νησιά Λοφότεν της Νορβηγίας.
Παίζεται, στις μέρες μας, στην ήπειρό μας και όχι στη Νότια Αμερική (γνωστή για τα γήπεδά που… κόβουν την ανάσα), ακόμα και σε υψόμετρο 2.000 μέτρων πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας.
Στο Γκσπον της Ελβετίας, εκεί που βρίσκεται… σκαρφαλωμένο το «υψηλότερο» γήπεδο ποδοσφαίρου της Ευρώπης, το γήπεδο «Ottmar Hitzfeld», διάσημου, πρώην προπονητή της Μπάγερν, ο οποίος έδωσε το εναρκτήριο λάκτισμα στο πρώτο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Βουνών το 2008 και μαζί το όνομά του.
Και είναι πραγματικά τόσο ψηλά, που τον Χειμώνα… μετατρέπεται σε πίστα του σκι. Βρίσκεται στην κοιλάδα Σαας, στις Ελβετικές Άλπεις κοντά στα χιονοδρομικά κέντρα του Ζερμάτ και του Σαας Φεε.
«Είναι ο πιο ωραίος τόπος όπου μπορείς να παίξεις ποδόσφαιρο», ανέφερε μιλώντας στο BBC, ο Ντιέγκο Αμπγκτσπον, αμυντικός της FC Γκσπον, μίας ομάδας ερασιτεχνών, που συμμετέχει στην Swiss Mountain League. «Βλέπεις τα βουνά, τους παγετώνες, τα δένδρα, είναι φανταστικό», πρόσθεσε ο Ντιέγκο, ο οποίος παίζει εκεί 18 χρόνια.
Βέβαια, οι συνθήκες και κυρίως το υψόμετρο κάνουν πιο δύσκολη την αναπνοή των παικτών από ό,τι στα «κανονικά» γήπεδα.
«Είμαστε συνηθισμένοι σε αυτό. Για τους αντιπάλους μας είναι πιο δύσκολο. Αν είμαστε 5-0 πίσω στο σκορ στο ημίχρονο γνωρίζουμε ότι μπορούμε να επιστρέψουμε και να κερδίσουμε. Είμαστε μια ομάδα εξαιρετικά ισχυρή στην πατρίδα μας».
Το τεχνητό γήπεδο, μικρότερο από το «κανονικό» λόγω της έλλειψης επίπεδης γης, χτίστηκε το 2009, 35 χρόνια μετά τη σύσταση του συλλόγου. Ένα μεγάλο δίχτυ εκτείνεται στη μία πλευρά του αγωνιστικού χώρου, προκειμένου να… σταματάει την μπάλα, κάτι που όμως δεν συμβαίνει πάντα. Η εκτίμηση είναι ότι ο σύλλογος έχει χάσει 1.000 μπάλες σε 40 χρόνια!
«Τις περισσότερες φορές οι μπάλες φεύγουν περίπου 100 μέτρα κάτω από το λόφο, μερικές φορές 200 ή 300 μέτρα. Υπάρχουν παιχνίδια που μπορεί να μην χάσεις καμία μπάλα ή μόνο… μία, αλλά και παιχνίδια που χάνεις δέκα. Έτσι την επομένη, στην προπόνηση, πρέπει να τις αναζητήσουμε. Είναι αρκετά ενοχλητικό», τόνισε στο BBC ο αμυντικός Άλφονς Μπρίγκερ.
Το χωριό Γκσπον, απροσπέλαστο οδικώς, αποτελείται από περίπου 70 ξύλινα σαλέ και το χειμώνα, γίνεται ένα μικρό… χιονοδρομικό κέντρο. Ο αγωνιστικός χώρος καλύπτεται από παχύ στρώμα χιονιού από τον Νοέμβριο έως τα τέλη της άνοιξης, όταν αρχίζουν ξανά οι προπονήσεις.
«Πρέπει να καθαρίσουμε το γήπεδο γιατί εδώ το χιόνι δεν λιώνει τόσο καλά. Πρέπει να βάλουμε όλο το χιόνι στην άκρη του αγωνιστικού χώρου. Αυτή είναι η δουλειά των παικτών. Κανονικά υπάρχει μισό μέτρο στο γήπεδο και πρέπει να το βγάλουμε όλο. Είναι πραγματικά ενοχλητικό και χρειάζεται σκληρή δουλειά», πρόσθεσε ο Μπρίγκερ.
Οι φίλαθλοι που παρακολουθούν τα παιχνίδια της FC Γκσπον, είναι τρεις με τέσσερις «γενναίοι» (σε ακραίες καιρικές συνθήκες) και έως 40 ή 50 το καλοκαίρι. Προέρχονται από το Γκσπον ή το Στάλντενριεντ, ένα μεγαλύτερο και πιο αναπτυγμένο χωριό που βρίσκεται κοντά. Αυτοί φτάνουν είτε με ένα από τα δύο τελεφερίκ, που μπορούν να μεταφέρουν έως δέκα άτομα, είτε με… αναρρίχηση 45 λεπτών.
«Κάθε φορά που είναι καλός ο καιρός είναι πραγματικά ξεχωριστό να παίζεις εδώ», σημειώνει στο BBC ο αρχηγός και μέσος της ομάδας, Σεμπάστιαν Φούρερ. «Έπαιζε και ο πατέρας μου εδώ, ήταν όμορφο να τον βλέπω να παίζει και είναι ωραίο να μπορώ να παίζω και εγώ εκεί όπου έπαιξε, είναι ένα πολύ ξεχωριστό μέρος».
Παράλληλα με το πρωτάθλημα της Swiss Mountain League, κάθε τέσσερα χρόνια φιλοξενείται και το αντίστοιχο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, με «ορεινές ομάδες» που εκπροσωπούν χώρες από ολόκληρη την Ευρώπη.
Στο Γκσπον θα επιστρέψουν γι’ αυτό το 2020, γνωρίζοντας την εκπληκτική ομορφιά του και τη μοναδική μαγεία, που προσθέτει το ξεχωριστό παιχνίδι: το ποδόσφαιρο. Ακόμα και πάνω σε μία… πίστα του σκι, πάνω από τα 2.000 μέτρα…
ΑΠΕ
