Είναι ο ιερωμένος που έφυγε από εδώ “κυνηγημένος” ως μοναχός της Ιεράς Μονής Αγίων Αναργύρων, πριν μερικά χρόνια kαι επέστρεψε δικαιωμένος
Όσο κι αν προσπαθούσες να στρέψεις την ματιά σου αλλού – στο απέραντο πλήθος της παρέλασης της 11ης Νοεμβρίου – το βλέμμα σου αιχμαλώτιζε μια ευγενική φυσιογνωμία, ιδιαίτερα γνώριμη σε εμάς τους Καστοριανούς, από το όχι και τόσο μακρινό παρελθόν.
Μειλίχιος, σεμνός, ασκητικός, αληθινή χριστιανική φυσιογνωμία,ο νέος μητροπολίτης Φθιώτιδας Συμεών Βολιώτης, επέστρεψε για λίγο στην γενέτειρα, για να συνεορτάσει με τους συμπατριώτες του, την κορυφαία στιγμή της ιστορίας της.
Την απελευθέρωσή της, από τον τουρκικό ζυγό, πριν από 107 χρόνια, ανήμερα της εορτής του πολυούχου Αγίου Μηνά.
Είναι ο ιερωμένος, που έφυγε από εδώ “κυνηγημένος” ως μοναχός της Ιεράς Μονής Αγίων Αναργύρων, πριν μερικά χρόνια.
Και επέστρεψε δικαιωμένος, με το βαρύτιμο οφφίκιο της Εκκλησίας, να βαρύνει τους ώμους του!
Δικαιολογημένες οι εκδηλώσεις σεβασμού και αγάπης του κόσμου προς το πρόσωπό του.
Έγινε, χωρίς να το επιδιώξει, το επίκεντρο του ανυπόκριτου ενδιαφέροντος, όλων των καστοριανών, που προσπαθούσαν να τον πλησιάσουν και να πάρουν την ευλογία του.
Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που συνέρρεαν κάθε Κυριακή στο Μοναστήρι, για ν΄ ακούσουν τον λόγο του Θεού, από τον νεαρό ιεροκήρυκα με την τεράστια μόρφωση. Και είχε για όλους έναν καλό λόγο!
Και όλους του γνώριζε με τα “μικρά “ ονόματά τους!
Πόσοι δεν βρήκαν καταφυγή στα παρήγορα λόγια του;
Και πόσοι δεν έκλαψαν με μαύρο δάκρυ, όταν έμαθαν τα “κακά μαντάτα” για το Μοναστήρι;
Η Θεία Πρόνοια πήρε τον πατέρα Συμεών από το χέρι και τον οδήγησε μέχρι το κατόφλι της Μονής Πετράκη.
Και ήταν ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος, που αναγνώρισε στο πρόσωπό του, έναν νέο και πολλά υποσχόμενο Ιεράρχη, για να διακονίσει την Εκκλησία μας.
Κι εκείνος έπραξε στο ακέραιο το χρέος του.
Όμως όσα σκαλοπάτια κι αν ανέβει στην ιεραρχία της Εκκλησίας, για μας θα παραμείνει ο ίδιος:
ο Άγιος της καρδιάς μας.
Όπως τον γνωρίσαμε τότε. Και όπως τον ξαναείδαμε τώρα…
Δ.Ι
Οι χριστιανοί οφείλουν να διδαχτούν την μετάνοια και να γίνουν ενεργά μέλη της εκκλησίας. Δεν πρέπει όμως να ψάχνουν κάποιο ορθόδοξο γκουρού, η να χωρίζονται σε ομάδες και μοναστηράκια. Πολλά από τα λεγόμενα του άρθρου μυρίζουν γεροντισμό. Εκδηλώσεις λατρείας σε πρόσωπα που είτε το αξίζουν είτε όχι και οπαδισμοί. Μακάρι ο Άγιος Θεός να φωτίζει όλους μας να γίνουμε μαθητές μετανοίας και όχι οπαδοί προσώπων.