Προδημοσίευση από τη συλλογή αφηγημάτων «Μνήμες εδεσματολογίου» της Σοφίας Κλειούση που θα κυκλοφορήσει σε λίγο καιρό από τις εκδόσεις Δωδώνη.
τo δελφινοκόριτσο
Πρώτη μου εικόνα, τα βουνά. Μια μικρή πόλη κλεισμένη γύρω γύρω από βουνά. Όπου και να γύριζες το βλέμμα σου, σκόνταφτε πάνω σε βουνά. Καταπράσινα το καλοκαίρι, καστανόχρυσα στο πρώτο φανέρωμα του φθινοπώρου, ολόλευκα νωρίς νωρίς τον χειμώνα. Ορίζανε απόλυτα και συνάμα περιορίζανε την αντίληψή μου για τον κόσμο. Μέχρι τα τρία με τέσσερά μου περίπου, θαρρώ, πίστευα ακλόνητα ότι ο κόσμος όλος έχει απαρασάλευτα όριά του τα βουνά που αντίκριζα· κι έχει στο κέντρο του τη λίμνη, που την έβλεπες να εισχωρεί κυριαρχικά στην καρδιά της πόλης, κόβοντάς την στα δυο. Έξω και πίσω από αυτά, το τίποτε· ή ίσως το πιο βαθύ σκοτάδι. Την πρώτη φορά που βγήκα έξω από τον ορεινό κλοιό που αγκάλιαζε προστατευτικά την πόλη μου, είχα πια πατήσει τα πέντε. Θα παραθερίζαμε στο χωριό της μαμάς. Η απόσταση δεν ήταν μεγαλύτερη από πενήντα χιλιόμετρα, αν ακολουθούσες τη σύντομη διαδρομή, μέσα από τα δάση του Γράμμου. Σε περίμενε…
Διαβάστε την προδημοσίευση εδώ
