Με αφορμή την παρουσίαση του βιβλίου “Έγχρωμη βροχή” από το ΚΔΑΠ-ΜΕΑ Άργους Ορεστικού.
” Έγχρωμη βροχή ”
Η ζωή είναι ένα θαύμα.
Ένα παιχνίδι.
Το όνειρο.
Κι όπως είναι φυσικό μέσα στα θαύματα, εκεί, μπορούν όλα να συμβούν.
Στο φάσμα που μας δίδεται, στο εύρος των χαρακτηριστικών της, εμπεριέχονται όλα όσα φωτίζουν την ύπαρξη ή την στέλνουν άπατα σ έναν βυθό.
Η τυχαιότητα, η λανθάνουσα στιγμή, η κακια, όπως συνηθίζουμε να λέμε έρχεται, φτάνει.
Υπάρχει. Θα συμβεί.
Σε μένα, σε σένα, στον διπλανό.
Κανείς δεν ξέρει πότε και σε ποιόν θα εμφανιστεί.
Όπως δεν γνωρίζουμε το μέγεθος και την ένταση της.
Είναι, μπορεί να γίνει σαρωτική καταιγίδα.
Αλλά, μπορεί να υπάρξει και ως “έγχρωμη βροχή”.
Από προσωπική πια εμπειρία ξαναλέω πώς μπορεί να συμβεί.
Οπουδήποτε. Οποτεδήποτε. Σε οποιονδήποτε.
Κανείς δεν έχει το τυχερό κοκκαλακι της νυκτεριδας.
Δεν γνωρίζουμε τους μηχανισμούς που κινούν, κινητοποιούν τέτοια νήματα.
Κι ίσως δεν έχει νόημα να μάθεις το γιατί.
Αυτό που ξέρω όμως καλά, παραδεκτό και δεδομένο, ίσως το μόνο, είναι ότι συμβαίνει.
Και μην σκεφτείτε ότι εσείς προσέχετε, δεν ασχολείστε με επικίνδυνες δραστηριότητες ή ότι άλλο θα έκανε να ρισκάρετε την ακεραιότητα σας, άρα δεν κινδυνεύετε.
Ότι υπάρχει μία ομπρέλα που μένει ανοικτή για να σας κρατά αλώβητους και προστατευμένους.
Μην το σκεφτείτε ούτε για ένα λεπτό.
Συμβαίνει.
Οπουδήποτε
Οποτεδήποτε. Σε οποιονδήποτε.
Επαναλαμβάνω μήπως το εμπεδώσουμε.
Και το εννοώ.
Ούτε αυτό να γίνει τροχοπέδη πού θα μας περιχαρακωσει, σαν σε καραντίνα, και πάψουμε να ρουφάμε την ζωή.
Όχι! Ποτέ!
Βίωσα τραυματισμό, βίαιο, που με έφερε ως το κατώφλι της εξόδου…
Συγκλονιστικό ως εμπειρία. Καθοριστικό.
Σου αλλάζει την ζωή.
Άλλαξε την δική μου.
Τον τρόπο που βλέπεις και περνάς μέσα σου ό,τι υπάρχει.
Το πώς αντιμετωπίζεις τους ανθρώπους και τον χώρο.
Τα υπόλοιπα όντα.
Πόσο σπουδαίο είναι να ευγνωμονεις για τούτο το δώρο.
Για αυτό που είσαι. Αυτό που σου δίνεται. Για ό,τι έχεις.
Καταλαβαίνεις το εφήμερο της ύπαρξης.
Το απόλυτο της στιγμής.
Ότι μια κλωστή μας χωρίζει από την μία ή την άλλη πλευρά και κατάσταση.
Της ευτυχίας.
Ή της απόγνωσης.
Κυριολεκτικά!
Ίσως δεν το καταλαβαίνουμε αυτό επειδή δεν μας έχει συμβεί.
Όσοι όμως έχουν περάσει τέτοια πόρτα μπορούν να το νοιώσουν.
Κατάβαθα μέσα τους.
Και να το μοιραστούν.
Πώς είναι να χρειάζεσαι κάποιον που στέκεται δίπλα σου.
Να σου κρατά το χέρι.
Να σε βοηθά.
Αναζητήστε τους.
Έχουν περίσσια αγάπης.
Ευγνωμονώ τα χέρια που με βοήθησαν.
Όλοι οι υπόλοιποι απλώς το αντιμετωπίζουμε με συμπάθεια.
Ή και αδιαφορία.
Ευτυχώς υπάρχουν, προς το παρόν λίγοι, που μαζί με τους οικείους του περιβάλλοντος στέκονται ακλόνητοι βράχοι σε αυτό που τάχθηκαν.
Είναι άνθρωποι που καθημερινά προσπαθούν να ανοίξουν την πόρτα της ψυχής τους για να δεχτούν τούτη την αλληλεπίδραση.
Αποδέχονται την αναπηρία τους να επικοινωνούν, δίνουν το χέρι, ανοίγουν την αγκαλιά τους και προχωρούν.
Ξαφνικά όλα γίνονται πιο γνώριμα.
Οικεία και ανθρωπινά.
Δικά τους.
Που θέλουν να τα κάνουν δικά μας.
Μαθαίνουν από όσους η υποκριτική μας κοινωνία, που αρέσκεται σε ταμπέλες, έκρυβε επιμελώς μη και της χαλάσουν την εικόνα, τώρα βάφτισε ΑΜΕΑ.
Και γίνονται καλύτεροι.
Δένονται σαν μια αλυσίδα που γίνεται ασπίδα και χωρά όλους.
Διαφορετικοί.
Ξεχωριστοί.
Διάφανοι.
Με τα λάθη και τις αδυναμίες.
Με τις ατέλειες μας.
Αλλά και την ιδιαίτερη ικανότητα να προσφέρουμε αγάπη.
Μόνον αυτή μπορεί να οδηγήσει τον κόσμο στο φώς.
νικόλας μερτζανιδης
Θέλω να ευχαριστήσω για τις συγκινητικές στιγμές που μας πρόσφεραν κατά την παρουσίαση του βιβλίου τους ” Έγχρωμη βροχή ” τα παιδιά του ΚΔΑΠ-ΜΕΑ Άργους Ορεστικού.
Στην ομάδα συγγραφής & εικονογράφησης τους:
Δελληγιανιδη Γιώργο, Καρολίδου Αναστασία, Μπούσιο Σπύρο, Νίτσα Μαρία, Ντορτση Γιάννη, Ποιριατζιδη Σταύρο, Σαββίδου Όλγα, Σηφάκη Ειρήνη, Ταουλτζιδου Δέσποινα.
Από την ομάδα ακρόασης & έγκρισης τους:
Ευαγγέλου Άννα-Μαρία, Ευαγγέλου Ηλία, Κασσαρη Παναγιώτη, Μπέκα Βαγγελιώ, Σιδόπουλο Μίλτο, Σιδοπουλου Μαρία, Σίμου Κατερίνα, Τριανταφύλλου Ελένη.
Επίσης τον Γρηγόρη Καμπούρη κοινωνικός λειτουργός υπεύθυνος του ΚΔΑΠ-ΜΕΑ Άργους Ορεστικού που είχε την επιμέλεια και τον συντονισμό της ομάδας.
Την φίλη μου Σάσα Παπουλίδου με τα παιδιά της χορωδίας της.
Θωμαή Δολλα, Πηνελόπη Σανατσιου, Εύα Μυτιληναίου, Βικτωρία Παπαδημητρίου, Ευδοξία Καπαγεριδου, Βασιλική Τζώρτζη, Βιβή Θυμιοπουλου, Ράνια Κιοσσέ, Νεφέλη Ζεζιου, Αγγελική Ποστεκιδου και Λυδία Γκοσιου.
Τέλος θέλω να ευχαριστήσω την ομάδα μας, το ” Σπασμένο Ρόδι “, που για άλλη μια φορά δείχνει την ευαισθησία της σε κοινωνικά θέματα.
Έχω την χαρά να είμαι μέλος της.
Είμαστε πάντα ανοικτοί σε όποια μηνύματα δείχνουν πως θέλουν την βοήθεια μας.
Σε αυτή την ομάδα συμμετείχαν:
Μαρία Μουστάκα σκηνοθεσία.
Αντώνης Νίτης στην μουσική
Μάρκος Ντέμκας στο εικαστικό μέρος της παρουσίασης.
Και
Μένη Κόκκινου, Ιωάννα Νικολακάκη, Ιουλία Παπαγιαννάκου, Νίκη Πουρνάρα και Γεωργία Τούφα.
ν.μ.
