Συγκοινωνούντα δοχεία (του Βασίλη Λ. Κωνσταντίνου)

Αφορμή για το σημερινό άρθρο είναι η χθεσινή εντυπωσιακή συναυλία του Μ. Χατζηγιάννη. Γράφτηκαν πολλά. Ειπώθηκαν πολλά. Δεν θα μείνω σε αυτά, παρά μόνο σε μια περιγραφή λίγο παράξενη, δική μου. Είναι σαν κάποιος να βλέπει κάποιον απελπιστικά κίτρινο και αδύναμο ,να αμφιβάλλει για την ικανότητά του να κινηθεί και ξαφνικά να τον βλέπει να σηκώνεται να γλεντάει και να τραγουδάει. Το θέμα είναι να δούμε πως θα συνεχισθεί κάτι παρόμοιο. Πως η πόλη μας ζωντανή χαρούμενη να γίνει πόλος έλξης τουριστών. Το έχει πετύχει κατά τι με το καρναβάλι. Παρ΄ολίγο να το πετύχει με το χωριό του Αι Βασίλη. Είναι ένα έγκλημα (που εμπλέκονται πολλοί) στο να υπονομευτεί αυτή η προσπάθεια και τελικά να σταματήσει. Προσωπικά έχω επηρεαστεί τόσο πολλοί που κάποιους πολέμιους της τότε δεν θέλω ούτε που τους μιλώ!

Ο ιστορικός του μέλλοντος ίσως μείνει και ψάξει την τότε αντιπαράθεση για να αποδώσει τις ευθύνες εκεί που πρέπει. Προσωπικά αδυνατώ. Αν ασχολούμαι με το θέμα είναι για να τονίσω να μην επαναλάβουμε το ίδιο λάθος. Να μην αρχίσουμε την υπονόμευση ακολουθώντας κάποιους «πονηρούς» που σκέφτονται ότι η επιτυχία αυτή ενδεχομένως να ωφελήσει τον Δήμαρχο. Αυτό το μόνιμο επιχείρημα των «πονηρών» που το αναμασούν και οι άλλοι λόγω συγκυρίας και προσωπικών ή κομματικών επιδιώξεων αναπαράγουν και «επιταχύνουν», αυτό καθηλώνει τον τόπο μας.

Αμέτρητες αποτυχίες «διηγώντας της να κλαις » έχουμε από αυτήν την…νοοτροπία(η λέξη δεν γράφεται αλλά υπονοείται). Το ότι βλάπτουμε τους εαυτούς μας μακροπρόθεσμα με αυτήν την συμπεριφορά ούτε που περνά από το μυαλό μας!!Αυτό λοιπόν που έχουμε να κάνουμε είναι να έχουμε καλές σχέσεις να διαφημίζουμε και να υποστηρίζουμε κάθε αξιόλογη προσπάθεια. Να συμπαραστεκόμαστε στις γύρω πόλεις και χωριά. Να τους πείσουμε ότι και εμείς είμαστε μαζί τους (π.χ. εμποροπανήγυρη Άργους, River Party, παραδοσιακές εκδηλώσεις). Όμως μεγάλες εκδηλώσεις δεν μπορούν να γίνουν παντού.

Η Καστοριά σαν πρωτεύουσα και πόλη ιδιαίτερου κάλους πρέπει να είναι πρωτοπορία. Για τον απλούστατο λόγο ότι μπορεί να φέρει κόσμο και από τους γύρω νομούς ή και από την υπόλοιπη Ελλάδα. Σύμφωνα λοιπόν με την δική μου θεωρία των συγκοινωνούντων δοχείων υπάρχει « ροή προς ένα δοχείο» όταν επικοινωνεί και όταν αυτό έχει ένα αξιόλογο γεγονός . Αλλά και το ανάποδο. Είναι καιρός να καταλάβουμε ότι δεν φτάνει να είναι καλά το χωριό μας ούτε η πόλη μας. Πρέπει να αναπτυχθεί ροή προς κάθε τι αξιόλογο και αυτό με την σειρά του να φέρει επιπλέον κόσμο από τα γύρω μέρη. Αντιθέτω, αν κλείσουμε τις στρόφιγγες μεταξύ μας θα συνεχίσουμε την καθοδική πορεία. Και όπως λέει ο γνωστός στοίχος, «όταν παίρνω φόρα ,φόρα κατηφόρα …τίποτα δεν μας σταματά». Εξάλλου το αποδείξαμε επανειλημμένα!
Φωτο: Studio Trasias