Ο μαέστρος της Φιλαρμονικής του Δήμου Καστοριάς Ιωάννης Τσακιρίδης μιλά για πρώτη φορά για τον προσωπικό του αγώνα
Της Ελένης Μελά από την εφημερίδα ΝΕΑ ΚΑΣΤΟΡΙΑ
Την συγκίνηση του κόσμου της Καστοριάς, την οποία εκδήλωσε με το πιο θερμό του χειροκρότημα, κατάφερε να πετύχει η φιλαρμονική του δήμου, κατά την διάρκεια παρουσίασης της στις δύο τελευταίες παρελάσεις. Είναι ίσως η πρώτη φορά που ένας ιστορικός δήμος κατάφερε να έχει μια άψογη και απόλυτα οργανωμένη φιλαρμονική. Όμως, μέχρι τη φετινή της παρουσία ο δρόμος δεν ήταν εύκολος. Ο μαέστρος της Γιάννης Τσακιρίδης, σε μια εξομολόγηση από καρδιάς, μας μίλησε για τις δυσκολίες που πέρασε μέχρι να παρουσιάσει αυτό το αποτέλεσμα.
Ο ίδιος χαρακτηριστικά αναφέρει: ‘’Ο κόσμος εμμένει στην εικόνα, αγνοεί , όμως τις περιπέτειες των προγενέστερων ετών, οι οποίες ήταν εξαιρετικά δυσμενείς. Εγώ προσωπικά το εγχείρημα της φιλαρμονικής προσπάθησα να το στήσω από το 2010, αλλά δεν είχα καμία στήριξη από τις δημοτικές αρχές. Αντίθετα είχα εκλάβει και αρνητικά σχόλια, όπως γιατί να είμαι εγώ έμμισθος για να δημιουργήσω τη φιλαρμονική’’.
Οι πρώτες προσπάθειες με μαέστρο τον Γιάννη Τσακιρίδη ξεκίνησαν όταν προσελήφθη στα πεντάμηνα του δήμου. Μετά τη λήξη, όμως του προγράμματος δεν μερίμνησε κανείς για την παραμονή του στη φιλαρμονική. Μάλιστα όπως μας τόνισε: ‘’Όχι μόνο δεν συνέχισε την προσπάθεια η τότε δημοτική αρχή, αλλά πήρε και τα όργανα από τους μαθητές, με το έτσι θέλω. Τους είπαν ότι δεν είναι δικά σας για αυτό και σας τα παίρνουμε. Εγώ από την πλευρά μου τα ζήτησα, αλλά μου είπαν πως δεν ήταν δυνατό να τα διαθέσουν σε φυσικό πρόσωπο. Ούτε όμως και μέσω συλλόγου μπόρεσα να τα πάρω. Ήμουν, όμως αποφασισμένος να συνεχίσω, έστω και δωρεάν τα μαθήματα μέχρι να βρίσκαμε κάποιον υποστηρικτή για να καλύπτει τα έξοδα. Δυστυχώς ούτε αυτό το θέλησαν’’.
Τα προβλήματα για την φιλαρμονική έμοιαζαν να μην έχουν τέλος. Ακόμη και όταν ανέλαβε η προηγούμενη δημοτική αρχή φάνηκε αρχικά καλή διάθεση, αλλά τελικά κανένα αποτέλεσμα. Ο μαέστρος Γιάννης Τσακιρίδης θυμάται ότι: ‘’Ο δήμαρχος ήταν θετικός. Τα προβλήματα τα προκάλεσαν κάποιοι συνεργάτες του, οι οποίοι δεν ήθελαν τη φιλαρμονική στην πόλη της Καστοριάς. Τελικά πάρθηκε η απόφαση να ξαναλειτουργήσει από μια δημοτική επιχείρηση. Η απόφαση έλεγε ξεκάθαρα ότι η φιλαρμονική θα είχε έδρα την πόλη της Καστοριάς. Μετά από δύο μήνες βγήκε και η προκήρυξη για την εγγραφή μαθητών, χωρίς καμία, όμως οργάνωση, χωρίς να υπάρχει χώρος, εξοπλισμός και στολές’’, τόνισε ο μαέστρος και συμπλήρωσε ότι : ‘’Όταν δημοσιοποιήθηκε, τελικά και η προκήρυξη για τη θέση του αρχιμουσικού, επέλεξα να συμμετέχω στο διαγωνισμό μέσω της ακαδημίας γραμμάτων και τεχνών. Και αυτό γιατί θέλαμε να ισχυροποιήσουμε το όλο εγχείρημα της φιλαρμονικής. Μόνο έτσι θα μπορούσαμε να βρούμε δωρητές και χορηγούς. Μάλιστα οι πρώτοι δωρητές ήταν συγγενικά μου πρόσωπα, τα οποία διέθεσαν ποσά της τάξης των τριών χιλιάδων ευρώ για τη φιλαρμονική’’.
Η τελική υπογραφή όμως της πολυπόθητης αυτής σύμβασης έκρυβε για τον μαέστρο μια δυσάρεστη έκπληξη. Προέβλεπε δηλαδή, ότι παράλληλα με το τμήμα της φιλαρμονικής της Καστοριάς θα έπρεπε να κάνει μαθήματα και στο τμήμα της Πενταβρύσου, το οποίο δεν ήταν δημοτική φιλαρμονική, αλλά μια φιλαρμονική την οποία είχε συστήσει ο τοπικός πολιτιστικός σύλλογος της περιοχής. ‘’Αιφνιδιάστηκα’’, δήλωσε ο Γιάννης Τσακιρίδης και υπογράμμισε ότι: ‘’Βρέθηκα, ξαφνικά να πρέπει να κάνω δέκα ώρες μαθήματα μουσικής στην Καστοριά και δέκα ώρες στην Πεντάβρυσο. Με τόσο λίγες ώρες δεν γίνεται καμιά φιλαρμονική, απλά δικαιολογούμε χρήματα. Ήμουν σε δυσμενή θέση, αλλά αναγκάστηκα να το δεχτώ, γιατί θα φαινόταν ότι παραιτούμαι και θα αναλάμβαναν οι επόμενοι’’.
Έτσι από τη μία πλευρά στο χώρο του ΔΗΝΑΚ γινόταν μαθήματα μουσικής για τη φιλαρμονική Καστοριάς και σε ένα νέο διαφορετικό χώρο στην Πεντάβρυσο για την τοπική φιλαρμονική.
Τι απέγιναν, όμως τα μουσικά όργανα, τα οποία κάποτε είχαν αφαιρεθεί από τους μαθητές; Δόθηκαν και πάλι για να γίνουν τα μαθήματα; Ο μαέστρος της φιλαρμονικής μας απάντησε: ‘’Όταν μας τα έδωσαν και πάλι πίσω ήταν όλα κατεστραμμένα και διαλυμένα. Κάποια μάλιστα είχαν κλαπεί και παρά τις διαμαρτυρίες μου δεν έλαβα ποτέ καμία πειστική απάντηση. Ακόμα και οι στολές ήταν σκισμένες . Υπό αυτές τις συνθήκες η λογική έλεγε ότι ήμουν καταδικασμένος εξ ’αρχής να μην παρουσιάσω αποτέλεσμα. Με καταδίκασαν, δηλαδή να μην μπορέσω να παρουσιάσω έργο. Έτσι να φανεί ότι δεν ήμουν καλός δάσκαλος και δεν έκανα τίποτα’’.
Σιγά, σιγά και με τη στήριξη των μαθητών της φιλαρμονικής, οι οποίοι διέθεταν δικά τους μουσικά όργανα ξεκίνησαν τα μαθήματα. Ο ίδιος ο μαέστρος επισκεύασε τότε με δικά του έξοδα πολλά από τα διαλυμένα μουσικά όργανα. Έτσι δημιουργήθηκε και πάλι η φιλαρμονική, η οποία είχε αρχικά 17 άτομα και έκανε την πρώτη της αξιοπρεπή εμφάνιση.
Δυστυχώς, όμως τα εμπόδια και οι δυσκολίες έμοιαζαν να μην έχουν τελειωμό. Μετά τη λήξη και αυτής της σύμβασης δεν έγινε, τουλάχιστον άμεσα, κάποια προσπάθεια από την πλευρά του δήμου να κρατήσει τον μαέστρο της φιλαρμονικής για να συνεχίσει το έργο του. Ο Γιάννης Τσακιρίδης απέδειξε για μια ακόμη φορά την αγάπη του σε αυτό που έκανε, παίρνοντας την απόφαση να συνεχίσει δωρεάν τα μαθήματα στη φιλαρμονική Καστοριάς, μέχρι να υπάρξει μια νέα σύμβαση. Χαρακτηριστικά μας είπε: ‘’Για έντεκα μήνες συνέχισα, χωρίς διακοπή, τα μαθήματα στη φιλαρμονική. Δωρεάν και καλύπτοντας με δικά μου έξοδα και της ακαδημίας τις επισκευές των οργάνων και όλο το έντυπο υλικό που απαιτούνταν. Αυτό το έκανα γιατί δεν μπορούσα να παρατήσω τους μαθητές μου. Γιατί ένας δάσκαλος δεν τους παρατάει ποτέ σε μια δύσκολη στιγμή. Τελικά η σύμβαση μου ανανεώθηκε όταν άλλαξε διοίκηση το νομικό πρόσωπο. Η νέα διοίκηση από την πρώτη στιγμή έδειξε την συμπαράσταση της τόσο στο έργο της φιλαρμονικής, όσο και απέναντι στο πρόσωπο μου. Είναι άδικο το τονίζω, ένας ιστορικός δήμος σαν τον δικό μας να μη μπορεί να δημιουργήσει μια καλή φιλαρμονική ορχήστρα’’.
Από εκεί και έπειτα άρχισε να διαφαίνεται ένας θετικό ορίζοντας. Άμεσα έγιναν ενέργειες για την αγορά των καινούργιων μουσικών οργάνων, αλλά και στολών που ήταν απαραίτητες για τα μέλη της φιλαρμονικής. Τα μέλη αυξήθηκαν από 17 σε 35, ενώ και ο μαέστρος κατάφερε τελικά να διδάξει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Οι νέοι μαθητές έφτασαν σε σημείο πολύ σύντομα να μάθουν να διαβάζουν, να γράφουν μουσική, να αναγνωρίζουν το ρόλο τους στην ορχήστρα, να μπορούν να βηματίζουν και να παίζουν παράλληλα.
Αποκορύφωμα της όλης προσπάθειας ήταν οι δύο τελευταίες παρελάσεις. Η φιλαρμονική προκάλεσε ρίγη συγκίνησης σε όλους τους παρευρισκομένους. Ο μαέστρος Γιάννης Τσακιρίδης αισθάνθηκε για πρώτη φορά δικαιωμένος ‘’Το θεώρησα προσωπική επιτυχία’’, δήλωσε ο ίδιος και συμπλήρωσε: ‘’Φάνηκε, επιτέλους ότι άξιζα να αναλάβω τη φιλαρμονική και όχι ότι ήθελα απλά να δικαιολογήσω έναν μισθό. Για μένα είναι σημαντική και η χαρά των μαθητών μου. Αισθάνθηκαν δικαιωμένοι. Θα τα είχαμε καταφέρει πολύ νωρίτερα, απλά δεν είχαμε καμία βοήθεια. Μας καταδίκασαν για αν αποτύχουμε. Δεν αποτύχαμε όμως , αντίθετα πετύχαμε’’.
Η φιλαρμονική του δήμου Καστοριάς εξακολουθεί να αναζητά ένα νέο χώρο, όπου θα μπορεί να συνεχίσει το έργο της οργανωμένα. Αναζητά επίσης επιπλέον εξοπλισμό για να υπάρξουν και νέες εγγραφές. Οι μαθητές μπορεί να μη πληρώνουν δίδακτρα, έχουν όμως την υποχρέωση να προσφέρουν στη φιλαρμονική, καθώς η παρουσία της αφορά προσφορά προς το κοινωνικό σύνολο.
