Άρχισε να κάνει κρύο, μέρες γιορτινές έχουμε, ιδανική εποχή για διάβασμα, για καλή λογοτεχνία, ώρα είναι για: Η καρδερίνα!
Βρίσκεσαι σε έναν χώρο όπου νιώθεις οικεία, περιβάλλεσαι από αντικείμενα που σου αρέσει να τα βλέπεις, εκμεταλλεύεσαι την παρουσία σου εκεί και για έναν ακόμα λόγο, είναι μια ευκαιρία να ξεφύγεις από την επερχόμενη τιμωρία που αναμένεται σαν πέλεκυς να πέσει πάνω σου, πώς να μην κατακλύζεσαι από ευχάριστα συναισθήματα; Κι όμως, η μοίρα έχει υφάνει αλλιώς το ριζικό σου, και σκοπό έχει βασανιστικά να σ΄ αφήσει να απεκδύεσαι από ηθικούς φραγμούς.
Ξαφνικά, όταν το βλέμμα σου νετάρει πάνω σε κάτι καθηλωτικό, μια ουτοπία που αφοπλίζει τις αισθήσεις σου και σε παραλύει, κείνη την ώρα της αγαλλίασης, ακριβώς τη στιγμή που παραδομένος είσαι, γίνεται κάτι που κλονίζει συθέμελα τον κόσμο σου. Η ονειροπόληση μέσα σε ελάχιστα λεπτά μετατρέπεται σε καταστροφή, το όνειρο σε εφιάλτη, και όλα πλέον αλλάζουν…
Είσαι μικρό παιδί, σέρνεις στα αργόσυρτα από τα βάρη και τις κακουχίες βήματα σου μια σειρά από συμφορές, τα ανέμελα παιδικά σου χρόνια πάνε στράφι και η ωρίμανση έρχεται τόσο βίαια που θα χαράξει με πληγές ανίατες την καρδιά σου, και καθώς τα χρόνια περνάνε, οι ρωγμές ολοένα και θα μεγαλώνουν. Κάθε φορά που πας να κάνεις μια καινούργια αρχή, ο δρόμος που νομίζεις πως διάπλατα ξανοίγεται, ακανθώδης γίνεται, κι όμως έχεις δημιουργήσει μερικές σταθερές που σε κάνουν να αντέξεις (μήπως έτσι δεν συμβαίνει πάντα;).
Ο έρωτας είναι και εδώ ισχυρός, είναι και ανομολόγητος (αλήθεια πόσοι έρωτες πεθάνανε σαν αστέρια που πέφτουν από τον ουρανό και χάνεται η λάμψη τους;), μα τόσο κατακλυσμιαίος που θα βρει τον τρόπο να γίνει αισθητός. Ποια θα είναι άραγε η κατάληξη; Έχεις και μια καρδερίνα να σε κατατρώγει, να σε καταδιώκει με ερινύες υπαρκτές μα και από τις άλλες, αυτές που συντροφεύουν τους ανθρώπους στους ταραχώδεις ύπνους τους σαν παραβιάζουν κανόνες αρχέγονους. Είναι αυτή που σε κολάζει, αυτή που αιώνια έχει κλέψει το θαυμασμό σου. Όσο για το τέλος, επιχειρεί να αποκαταστήσει την τάξη, πάντα στο μέτρο του εφικτού… ο ήρωας, τίμιος σ΄ έναν άτιμο κόσμο ή καλύτερα, όπως λέει κι ο Λόρδος Βύρων, άσωτος με τους λογίους, λόγιος με τους ασώτους, δίνει μια άνιση μάχη, ευελπιστώντας στα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα.
Μου άρεσε πολύ η Καρδερίνα. Έχω διαβάσει και άλλο βιβλίο της Tartt Donna, η μυστική ιστορία ήταν καλογραμμένη αλλά κάτι σε αυτή με χαλούσε, η καρδερίνα, νομίζω ότι είναι πιο μεστή σαν κείμενο μα και καλύτερη στη ροή της πλοκής.
Ολοκληρώνοντας, μπορώ να πω πως με συνεπαίρνει η γραφή η κάπως λυρική, οι περιγραφές που με φέρνουν στον τόπο όπου εκτυλίσσεται η ιστορία, αλλά πιότερο με προσελκύει ο συμβολισμός, η εικόνα μια δυστοπικής κατάστασης που ξαφνικά, απρόοπτα, από εικονική, επιδέξια παίρνει σάρκα και οστά και περνάει το μήνυμα της συμφοράς που έπεται.
Μου αρέσει και επειδή η συγγραφέας επιλέγει για πρωταγωνιστή στο μυθιστόρημα της ένα αγόρι που μεγαλώνει μέσα από την αφήγηση της (πολύ δύσκολο να μπεις στον ψυχισμό του άλλου φύλου).
Για το τέλος αφήνω κάτι ακόμα που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση. Το βιβλίο αυτό είναι ένας ύμνος στις τέχνες…στην ζωγραφική, στην ξυλογλυπτική, στην λογοτεχνία. Το προτείνω ανεπιφύλακτα!
