Θέλουμε την πόλη «Βυζαντινή Αρχόντισσα» με τα ακριβά της νυφοστόλια ή μήπως «Μοντέρνα Σταχτοπούτα» με «τσίγκινα» γοβάκια;
Μία από τις πρόσφατες πρωτοβουλίες εξωραϊσμού της Καστοριάς, είναι και η τοποθέτηση πινακίδας στο φυσικό της μπαλκόνι στην είσοδο της πόλης. Φαρδιά, πλατιά, με λατινικούς χαρακτήρες και με μια κόκκινη καρδούλα στη μέση, (οποία πρωτοτυπία!), βεβαιώνει το αυτονόητο, ότι δηλαδή ο Καστοριανός αγαπάει την Καστοριά, σε αντίθεση με τον Καλαματιανό για παράδειγμα, που … αγαπάει το Αγρίνιο! Και καλά όλα αυτά. Ας δεχτούμε ότι το πάθος μας για την πόλη είναι τόσο μεγάλο, που πρέπει να το κεντάμε πάνω σε τσίγκους και να καλύπτουμε μ’ αυτούς τους ωραιότερους χώρους θέασης. Όμως γιατί με λατινικούς χαρακτήρες; Μήπως γράφτηκε για να μπορούν να τη διαβάζουν τα εκατομμύρια των αλλόγλωσσων επισκεπτών που εισρέουν κατά κύματα στην πόλη; Μήπως για κείνους είναι δυσανάγνωστο το ελληνικό αλφάβητο, που ως γνωστόν «προσιδιάζει» προς το αραβικό και … ουδεμία σχέση έχει με το λατινικό; Μήπως άραγε θέλουμε να αποδείξουμε στους περαστικούς, ότι εδώ και πολλά χρόνια έχουμε «ξεβλαχέψει» (κατά Κωστόπουλον) και μπορούμε να απολαμβάνουμε την ελαφρότητα του διαδικτυακού μιμητισμού;
Μια αντίληψη που φιλοδοξεί να νοικοκυρέψει και να αναδείξει περαιτέρω την πόλη με ξενολαγνικές εμμονές κι αισθητικές κοινοτοπίες, αν δεν ευτελίζει την εικόνα, τουλάχιστον δεν την αναδεικνύει. Δεν αρμόζει σε μια περιοχή με τόσο προϊστορικό και βυζαντινό πλούτο να καλωσορίζει τους επισκέπτες με λατινογράμματες μεγαλαυχίες, πολλώ δε μάλλον, όταν μέρος των υποστηρικτών της επιλογής αυτής πριν έναν χρόνο, με περισσή θέρμη διαδήλωναν την ελληνικότητα της Μακεδονίας με χιτώνες, περικεφαλαίες, και στολές μακεδονομάχων. Ή το ένα ή το άλλο! Δεν μπορεί να συμβαίνουν και τα δυο ταυτοχρόνως.
Την ώρα που προκρίνεται ως αισθητική αναγκαιότητα αυτή η κακογουστιά, προτιμότερο θα ήταν να είχε ληφθεί μέριμνα για την ανανέωση και αναδιάταξη όλων των ενημερωτικών πινακίδων που υπάρχουν ή ακόμα χειρότερα, δεν υπάρχουν στην πόλη, ώστε να ενημερώνεται σωστά ο επισκέπτης σχετικά με ό, τι σ’ αυτήν αναζητά.. Στην παλιά Εμπορική Τράπεζα για παράδειγμα, υπάρχει μια τοσοδούλα πινακίδα «τοίχου», που δείχνει την κατεύθυνση για Φλώρινα και Βίτσι, αλλά ατυχώς, μπροστά της έχει μπει ένα στέγαστρο. Στην οδό Ορεστείων, μια πινακίδα μεταξύ άλλων μας ενημερώνει ότι το ΚΑΠΗ βρίσκεται προς τον Ναυτικό Όμιλο! Στον τοίχο του πρώην Περιβαλλοντικού Κέντρου στο «Ορφανοτροφείο», είναι καρφωμένη χρόνια τώρα, κάποια άλλη πινακίδα, που παρά την ανορθογραφία της, μας δείχνει πώς θα πάμε στη Μαυριώτισσα, έστω και με ένα σίγμα λιγότερο! Σε κάποιες διασταυρώσεις υπάρχει πληθώρα πινακίδων αυθαίρετα τοποθετημένων από οποιονδήποτε φορέα ή ιδιώτη, και σε κάποιες ενώ θα έπρεπε, δεν υπάρχει καμία. Αυτή η άναρχη τοποθέτηση, σε συνδυασμό με τη χρωματική ή σχηματική τους πολυμορφία, περισσότερο σύγχυση δημιουργούν, παρά καθοδηγούν.
Καλό είναι να παίρνουμε ιδέες από άλλες πόλεις που καινοτομούν και εντυπωσιάζουν, αλλά η εντύπωση να μην είναι πομφόλυγα, αλλά ουσιαστική προσπάθεια! Αντί του κλεψίτυπου και ξεφτισμένου εντυπωσιασμού λοιπόν, θα μπορούσαν να προταθούν τρόποι ώστε να γίνει λειτουργικότερη η πόλη. Η Καστοριά άλλωστε, δεν αντλεί λάμψη από τον τσίγκο του «κομπασμού» αλλά από τα αγκωνάρια της ιστορίας της! Ας αναρωτηθούμε κι ας απαντήσουμε όλοι στο ερώτημα: Θέλουμε την πόλη «Βυζαντινή Αρχόντισσα» με τα ακριβά της νυφοστόλια ή μήπως «Μοντέρνα Σταχτοπούτα» με «τσίγκινα» γοβάκια;
