Πέρυσι, ξεκίνησε η συνεργασία μεταξύ του NOWNESS, της Sony Music Canada και του Leonard Cohen Estate και στο πλαίσιο αυτής της συνεργασίας πολλοί φημισμένοι κινηματογραφιστές ανταποκρίθηκαν με αξιοσημείωτες δημιουργίες στο μετά τον θάνατο του Λέοναρντ Κοέν άλμπουμ «Thanks For The Dance».
Η τελευταία δημιουργία που κατατέθηκε είναι μια όμορφη, λίγο μελαγχολική ταινία για το τραγούδι «Moving On» από τη Λορ Προυβόστ (Laure Prouvost). Η βραβευμένη με Βραβείο Τέρνερ – το σημαντικότερο καλλιτεχνικό βραβείο που δίνεται κάθε χρόνο στη Βρετανία – Λορ ταξίδεψε για τα γυρίσματα στην Ύδρα, μαζί με τον συνεργάτη της Ciarán Wood. Στην Ύδρα που ήταν καταφύγιο και απομονωτήριο του Κοέν σε όλη τη ζωή του.
«Υπάρχει μια νοσταλγική μεσογειακή αύρα στη μουσική και στο πώς το τραγουδά» είπε, σε ανακοίνωσή του, ο γιος του τραγουδοποιού, ο Άνταμ Κοέν. «Θέλαμε να ξαναφέρουμε στον νου τις αναμνήσεις που είχε ο αφηγητής από την Ύδρα, να τον ξαναβάλουμε στο σπίτι όπου έγραψε το “ Birds on a Wire”, με την αιθέρια παρουσία της Μαριάν στο διπλανό δωμάτιο».
Στην Ύδρα, αυτή τη Μέκκα των μποέμ τη δεκαετία του 1960, ο Λέοναρντ συνάντησε την ερωμένη και μούσα του, Μαριάν (Marianne Ihlen). Ο έρωτάς του ήταν πηγή έμπνευσης πολλών τραγουδιών στα δύο πρώτα άλμπουμ του, τα «Songs of Leonard Cohen» (1967) και «Songs from a Room» (1969). Το πίσω μέρος του εξωφύλλου του δεύτερου άλμπουμ στολίζει μια σήμερα διάσημη φωτογραφία στην οποία απεικονίζεται η Μαριάν στο σπίτι τους στην Ύδρα, τυλιγμένη σε μια πετσέτα. Λέγεται ότι η Μαριάν έπαιξε ρόλο στη δημιουργία ενός από τα πιο φημισμένα τραγούδια του Λέοναρντ, του «Bird on the Wire»: μια μέρα, εντόπισε ένα πουλάκι πάνω σε τηλεφωνικό σύρμα που είχαν εγκαταστήσει πρόσφατα, είπε ότι μοιάζει σαν νότες γραμμένες σε πεντάγραμμο και ίσως ο Κοέν να έγραφε ένα τραγούδι γι’ αυτό.
Η Μαριάν είναι επίσης το θέμα στο «Moving On», το θρηνητικό τραγούδι που γράφτηκε 50 χρόνια μετά τη συνάντησή τους, όταν ο Λέοναρντ έμαθε τον θάνατό της, το 2016. Η ταινία της Γαλλίδας πολυμεσικής καλλιτέχνη είναι μια οπτική ελεγεία σε αυτό το τραγούδι. «Είχες την αίσθηση της διαχρονικότητας της Ύδρας, επέπλεε μέσα στην ησυχία, χωρίς αυτοκίνητα. Αισθάνθηκα συνδεδεμένη με όλα που είναι εκεί» είπε. Και για το επαναλαμβανόμενο μοτίβο της ταινίας, την κλημεντίνη, η Προυβόστ εξήγησε ότι «η κλημεντίνη σημαίνει “ έρωτας”. Η γεύση της ρευστότητάς της, γλυκειά και ξυνή, στάζει ζωή».
