Περνώντας την είσοδο, ένα μπάνερ σε προϊδεάζει: «60 χρόνια προσφορά στην εκπαίδευση των οδοντιάτρων και στη στοματική υγεία των πολιτών της Βόρειας Ελλάδας». Στο ισόγειο ένας μεγάλος χώρος, όπου άνθρωποι διαφόρων ηλικιών περιμένουν να φωνάξουν το όνομά τους.
Μία ηλικιωμένη έχει βγάλει τις βελόνες και πλέκει, μία μεσήλικη λύνει σταυρόλεξο και ένας νεαρός έχει ανοίξει τον Ριζοσπάστη και διαβάζει. Μία κοπέλα, με κατεβασμένη τη μάσκα στο πηγούνι, φορώντας μία λιλά φόρμα, πλησιάζει με χαμόγελο έναν ηλικιωμένο που δύσκολα ανοίγει το βήμα του. «Κάνατε και γνωριμίες εδώ, ε;» ρωτάει η νεαρή τον γέροντα που την κοιτάει ικανοποιημένος και ήδη αισθάνεται πιο άνετα. Τον συνοδεύει στο ασανσέρ για να κατευθυνθούν σε μία από τις 250 οδοντιατρικές καρέκλες-ιατρεία. Βρίσκονται στην Οδοντιατρική Σχολή Θεσσαλονίκης. Ένα απέραντο οδοντιατρείο.
Του Κώστα Καντούρη
«Αυτή είναι η ανακαινισμένη μας πτέρυγα», παρουσιάζει ο πρόεδρος της σχολής καθηγητής Λάμπρος Ζουλούμης και μας δείχνει την αίθουσα εκπαίδευσης των εμφράξεων. Είναι εντυπωσιακό. Τριάντα ολοκαίνουργιες οδοντιατρικές καρέκλες, σε σιέλ και λαχανί, η μία δίπλα στην άλλη με οθόνη προβολής η κάθε μία και όλα τα σύγχρονα μηχανήματα του οδοντίατρου. Σε λίγη ώρα θα υποδεχτούν τους ασθενείς, μαζί με τους προπτυχιακούς φοιτητές που θα εκπαιδευτούν.
Η οδοντιατρική σχολή του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης λειτουργεί σαν ένα μεγάλο οδοντιατρείο. Μόνον που οι τιμές για τη θεραπεία από τους προπτυχιακούς φοιτητές, είναι ιδιαίτερα χαμηλές σε σχέση με την αγορά. Άλλωστε γίνεται εκπαίδευση. Στα τμήματα των μεταπτυχιακών φοιτητών οι τιμές ανεβαίνουν, ανάλογα με το τμήμα, όμως είναι πάλι φθηνότερα. Στα χρόνια της έντονης οικονομικής κρίσης οι ασθενείς συνωστίζονταν. «Είχαμε φτάσει τους 9.000–10.000 τον χρόνο», σημείωσε ο κ. Ζουλούμης. «Δεν μπορούμε όμως να εξυπηρετήσουμε τους πάντες». Σήμερα η σχολή υποδέχεται περίπου 5.000 ασθενείς ετησίως. Ο αριθμός περιορίστηκε για να καλυφτούν όπως πρέπει οι εκπαιδευτικές ανάγκες. Παραμένει, όμως, το πρόγραμμα δωρεάν θεραπείας των απόρων και στη μισή τιμή η θεραπεία όλων των φοιτητών του Πανεπιστημίου.
Πίσω στο ισόγειο της Σχολής, βρίσκεται η δεύτερη μεγάλη αίθουσα με τις οδοντιατρικές καρέκλες. Είναι το τμήμα της ενδοδοντικής θεραπείας. Εκεί όπου γίνονται οι απονευρώσεις. Οι φοιτητές κάθονται ο ένας μετά τον άλλον στις θέσεις τους δίπλα στις οδοντιατρικές καρέκλες. Απλώνουν το κάτοπτρο, τον ανιχνευτή, τη λαβίδα και όλα τα εργαλεία που θα χρειαστούν. Ο καθηγητής Οδοντιατρικής, Θόδωρος Λαμπριανίδης, έχει λίγο χρόνο στη διάθεσή του. Μαζί με ακόμη έναν καθηγητή και τέσσερις-πέντε μεταπτυχιακούς θα επιβλέπουν τον διπλό χώρο με τις οδοντιατρικές καρέκλες. «Η δουλειά που γίνεται εδώ είναι εφάμιλλη πολλών-πολλών οδοντιατρείων», ξεκαθαρίζει. «Το μειονέκτημα είναι ότι επειδή η εκπαίδευση του κάθε φοιτητή έχει πολλά στάδια όλη η διαδικασία θα καθυστερήσει σε σχέση με τα ιδιωτικά οδοντιατρεία». Την ώρα της κουβέντας μία φοιτήτρια τον πλησιάζει και του δείχνει μία εικόνα στο κινητό της τηλέφωνο. «Είμαστε πάνω από το κεφάλι των φοιτητών διαρκώς, δεν ξεφεύγει τίποτα», απαντάει στα κλεφτά και συνεχίζει δίνοντας λύσεις. Λίγα λεπτά μετά θα κατευθυνθεί στον υπολογιστή που βρίσκεται στη γωνία της αίθουσας. Για ν’ απαντήσει και σε άλλες ερωτήσεις βλέποντας άλλες εικόνες.
Δείτε τις φωτογραφίες του Αλέξανδρου Αβραμίδη στο ergasianet.gr
