Κατά τη 10ετία του 1950 οι ιδιοκτήτες αμπελιών στον Γέρμα Καστοριάς δεινοπαθούσαν από τους νυχτερινούς κλέφτες των σταφυλιών τους. Στα χρόνια εκείνα, οι “μπεκιάρηδες” του χωριού συγκροτούσαν ομάδες 4-5 ατόμων, που επέδραμαν τις βραδινές ώρες στα διάφορα αμπέλια τής περιοχής κι έτρωγαν τα σταφύλια τους. Για να αντιμετωπίσουν αυτήν την απαράδεκτη κατάσταση οι αμπελουργοί του Γέρμα αναγκάζονταν να κοιμηθούν αρκετές βραδιές στα κτήματά τους και να χρησιμοποιήσουν διάφορα τεχνάσματα, όπως αυτό που αναφέρεται ακολούθως.
Μια ημέρα, ένας αγρότης του χωριού που υπηρετούσε στα ΤΕΑ (Εθνοφυλακή), πήρε μία στρατιωτική χλαίνη που είχε στο σπίτι του και την κρέμασε σε ένα δέντρο του αμπελιού του, για να τη βλέπουν οι επίδοξοι σταφυλοκλέφτες και να φοβούνται να μπουν στο κτήμα του. Λογάριαζε όμως χωρίς τον ξενοδόχο και ο ξενοδόχος στην περίπτωση αυτή ήταν ένας συγχωριανός του “πλακατζής” (: πειραχτήρι, φαρσέρ)”, που πέρασε την άλλη ημέρα απ’ εκεί. Ο συγχωριανός αυτός είδε την κρεμασμένη χλαίνη, κατάλαβε τη σημασία της, την κατέβασε στα κρυφά απ’ το δέντρο και με ένα ψαλίδι που είχε επάνω του την έκαμε ολόκληρη “φυλλωρίδια”, την έκοψε δηλαδή από πάνω έως κάτω σε στενές λωρίδες ! Κατόπιν την ξανακρέμασε στο ίδιο δέντρο, έφαγε πολλά σταφύλια κι έφυγε απαρατήρητος απ’ το ξένο αμπέλι.
Το επόμενο πρωί ο αμπελουργός πήγε αμέριμνος στο κτήμα του κι αμέσως, με μεγάλη του έκπληξη και οργή, είδε να ανεμίζουν στο πρωινό αεράκι τα “φυλλωρίδια” της κουρελιασμένης χλαίνης του …
Αυτό το ευτράπελο γεγονός έγινε αμέσως γνωστό στην πλατεία τού χωριού, και από τότε το αναφέρουν μέχρι σήμερα οι Γερμανιώτες ως ένα παλαιό εύθυμο συμβάν.
Σημείωση. Φυλλωρίδια ονομάζονται στο γλωσσικό ιδίωμα του Γέρμα οι στενές λωρίδες υφάσματος (< Φύλλα + λωρίδες).
Γιώργος Τ. Αλεξίου
