Διαβάζω όπως και όλοι μας πολλές γνώμες και απόψεις πάνω στο τεράστιο θέμα του προσφυγικού. Το θέμα είναι πολυσύνθετο. Γι αυτό και η κρίση πάνω στα γραφόμενα έχει μια δυσκολία. Π.χ. δεν μπορείς να εκφράσεις γνώμη (αν και μερικοί το κάνουν) για την επιχειρησιακή κατάσταση των συνοριοφυλάκων ,στρατού, αστυνομίας, τον τρόπο που αντιμετωπίζουν, τα πραγματικά δεδομένα από τον καναπέ.
Πρέπει όμως να γίνει για όλους μας κατανοητό ότι δεν μπορούμε πια να είμαστε απλά καλοί με τους πρόσφυγες. Θα εξηγήσω το γιατί και είναι κάτι απλό. Αν π.χ. ήταν ένα δύο εκατομμύρια πρόσφυγες από ένα συγκεκριμένο μέρος και αποφάσιζαν όλα τα κράτη της Δύσης να κάνουν ένα καταμερισμό και να λύσουν το πρόβλημα ,τότε όλα θα ήταν εύκολα. Οι κοινωνίες ευαισθητοποιημένες και με κατάλληλη διαπαιδαγώγηση θα άρχιζαν να δουλεύουν για την περίθαλψη, τροφοδοσία ,στέγη σχολεία κλπ των προσφύγων. Σε λίγα χρόνια το πρόβλημα θα είχε λυθεί και κανένας δεν θα το συζητούσε.
Όταν όμως ο απλός πολίτης έχει καταλάβει ότι παίρνοντας αυτά τα δύο εκατομμύρια θα συρρεύσουν στα σύνορα άλλα τέσσερα και παίρνοντας και αυτά θα ξαναέλθουν άλλα οκτώ τότε φτάνουμε σε μια μοναδική λύση, την αποτροπή της μετακίνησης με κάθε μέσο. Δεν υπάρχει άλλη λύση για να μην διαλυθεί το κράτος και η κοινωνία. Δεν μπορούμε να σώσουμε τους κατατρεγμένους και αναξιοπαθούντες της Αφρικής και της Ασίας! Τα νούμερα είναι συντριπτικά εναντίον μας. Και αυτό ισχύει σε όλα τα κράτη της Ευρώπης.
Κάποιοι «επαγγελματίες πονόψυχοι» κουνούν το δάκτυλο και κατακρίνουν τους άλλους όταν εκφράζουν παρόμοιους λογικότατους προβληματισμούς. Αναφέρουν παραδείγματα από την ιστορία. Αναρτούν εικόνες κατατρεγμένων και κυρίως. Εκμεταλλεύονται παιδιά και γυναίκες με βίντεο και ρεπορτάζ. Προφανώς εδώ κάθε νορμάλ άνθρωπος έχει μια αδυναμία στο να αντικρούσει τέτοια αρνητικά φαινόμενα. Σε κανένα νορμάλ άνθρωπο δεν αρέσει αυτή η κατάσταση. Ούτε μπορεί να μην έχει συναισθήματα. Κατά βάση πολλοί από αυτούς βλέπουν τον εαυτό τους μακριά και χωρίς άμεση επίπτωση του προβλήματος.
Το ότι η συντριπτική πλειοψηφία (γύρω στο 90%) έχει πια καταλάβει ότι και να θέλουμε δεν μπορούμε πια και στηρίζει το κλείσιμο των συνόρων και την αποτροπή της εισόδου άλλων μεταναστών είναι πια το μόνο που μας έμεινε, αυτό δεν τους συγκινεί. Από ιδεοληψία και πιστεύοντας ότι πρέπει να μείνουν σταθεροί στα πιστεύω τους , επιμένουν. Φτάνουν δε μέχρι το σημείο να ταυτίζονται με την τουρκική προπαγάνδα και αυτό είναι το χειρότερο από όλα.
Το μόνο που έχουν δίκαιο είναι ο προβληματισμός στον τρόπο αντιμετώπισης. Έχουμε υποχρέωση να μην χαθεί ο κοινωνικός πολιτισμός στην αντιμετώπιση αυτής της κατάστασης. Αλλά πάντα στα πλαίσια του εφικτού και κρίνοντας την κατάσταση ρεαλιστικά. Οι εικόνες του πετροπόλεμου από τους πρόσφυγες μας έδωσαν να καταλάβουμε ότι είμαστε σε μια ιδιάζουσα αμυντική κατάσταση!
Αυτήν την στιγμή χρειαζόμαστε εθνική ομοψυχία. Τώρα πια μας ενώνει όλους η αδυναμία επίλυσης του προσφυγικού. Και να θέλουμε δεν μπορούμε να το λύσουμε. Εκτός και αν θέλουμε να «πάμε στην κόλαση» διαλύοντας τα πάντα, κράτος κοινωνία, οικονομία όλοι μαζί. Και εμείς και οι πρόσφυγες!
