Με όλον αυτόν το δικαιολογημένο πανικό αλλά και τον άδικο πολλές φορές θυμό σχετικά με τη μετάδοση του Κορωνοϊού στην Καστοριά, έχουμε ξεχάσει κάποιους ανθρώπους που με αλτρουισμό και περίσσιο αίσθημα ευθύνης και θάρρους προσπαθούν να κρατήσουν ζωντανό το Νοσοκομείο Καστοριάς με ατελείωτες ώρες δουλειάς κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες.
Ως γνωστόν εδώ και δύο ημέρες όλο το προσωπικό των εργαστηρίων (15 άτομα), η “καρδιά” δηλαδή του Νοσοκομείου, βρίσκεται σε καραντίνα. Επίσης από χθες και η αιμοδοσία αλλά και άλλα μέλη του νοσηλευτικού προσωπικού βρίσκονται και αυτά σε κατ’ οίκον περιορισμό αυξάνοντας δραματικά τον αριθμό του “παροπλισμένου” προσωπικού του αποδυναμωμένου νοσοκομείου μας.
Το ελάχιστο που μπορούμε να ευχηθούμε σε όλους αυτούς τους αφανείς ήρωες καλή δύναμη και πως τους είμαστε ευγνώμονες για αυτό που ανέλαβαν να φέρουν εις πέρας.
Εύγε σε όλο το προσωπικό του Νοσοκομείου, ευχές για γρήγορη επάνοδο σε όσους είναι σε κατ’οίκον περιορισμό και περαστικά στους νοσούντες.
Προσωπικά θα ήθελα να δώσω ιδιαίτερα συγχαρητήρια στο Φώτη, τον τελευταίο των “Μοϊκανών” και στη δική μας ηρωίδα που έσπευσε να βοηθήσει στα εργαστήρια πριν ακόμη της ζητηθεί.
Παναγιώτης Κώττας
