Μπήκαμε στην εποχή του κορωνοϊού. Καλώς ή κακώς. Τώρα για όλους μας είναι χρόνος ευθύνης. Εδώ θα φανεί η παιδεία που κουβαλά ο καθένας μας. Με ατομική και συλλογική υπευθυνότητα οφείλουμε να κινηθούμε.
Από τη μια χωρίς πανικό και υπερβολές. Ήδη σε κάποιες περιπτώσεις τα συναντούμε μπροστά μας. Τα ράφια των σουπερμάρκετ αδειάζουν. Το να πάρω 80 αντισηπτικά δεν είναι πράξη πραγματικής ευθύνης. Στερώ από το διπλανό, το γείτονα , τον συνάνθρωπο τη δυνατότητα να προμηθευτεί και αυτός και ίσως ο ίδιος να τα έχει πιότερη ανάγκη από εμάς.
Από την άλλη δεν ” πρέπει” να μας υπερφαλαγγίσει η διάθεση του ” ωχαδερφισμού” . Αυτή η διάθεση και αυτός ο τρόπος αντιμετώπισης μιας κατάστασης φέρνει με παραδείγματα οδυνηρές συνέπειες.
” Μέτρον άριστον” λοιπόν. Όχι εφησυχασμός, όχι πανικός. Δύσκολο στην πράξη αλλά το οφείλουμε ως παρακαταθήκη για τις μελλούμενες γενιές.
Τις οδηγίες για την αντιμετώπιση του ιού τις γνωρίζουμε όλοι μας. Η πολιτεία έχει μεριμνήσει ακόμα και με προσωπικά μηνύματα( αν και ο γράφων ήταν από τους ελάχιστους που δεν το έλαβαν, παλιάς τεχνολογίας το κινητό μου). Κάποιοι άνθρωποι, γιατροί, νοσηλευτικό προσωπικό μάχονται καθημερινά και καταβάλλουν άοκνες προσπάθειες για όλους μας. Και εμείς, οι απλοί πολίτες, ας δράσουμε με συνεπή στάση και με σεβασμό προς τον συνάνθρωπό μας. Όλοι μας θα έχουμε ωφέλεια.
Κάποτε θα βγούμε από το “τούνελ” του κορωνοϊού.
Ίσως να δούμε μια ανθρωπότητα διαφορετική που θα έχει επανεξετάσει αξιακούς κώδικες και φιλοσοφία ζωής και θα κινηθεί προς διαφορετική κατεύθυνση ευελπιστώ.
Και εάν όμως ο κόσμος δεν γίνει καλύτερος τουλάχιστον η εμπειρία αυτή θα μας κάνει σοφότερους.
Γι αυτό ” συν Αθηνά και χείρα κίνει” που έλεγαν και οι αρχαίοι Αθηναίοι.
Είναι και ευθύνη του καθένα μας χωριστά, ευθύνη ατομική για να δράσουμε και να προχωρήσουμε. Μην τα περιμένουμε όλα από την πολιτεία και τους άλλους. Ας δείξουμε πραγματικό αλτρουϊσμό. Θα βγούμε νικητές.
Αλέξανδρος Μακρίδης
