Η ατομική ευθύνη και πειθαρχία διδάσκεται-κτίζεται πρώτα στο Νηπιαγωγείο, Δημοτικό, συνεχίζει στο Γυμνάσιο, Λύκειο, Πανεπιστήμιο. Όλοι αυτοί που έχουν με κάποιο τρόπο επηρεάσει ένα παιδί στη διάρκεια των σπουδών του είναι υπεύθυνοι για τη σωστή ή μη αντιμετώπιση από τον πολίτη ακραίων καταστάσεων. Δηλαδή οι δάσκαλοι, πρωτοβάθμιας/δευτεροβάθμιας/τριτοβάθμιας ,οι γονείς και φυσικά η κοινωνία και το κράτος. Θέλω να πω ότι το «έγκλημα» της μη σωστής διαπαιδαγώγησης δεν είναι στιγμιαίο, έχει διάρκεια πολλών χρόνων.
Οι πολίτες δεν αλλάζουν στάση ζωής σε μια μέρα. Αν ένας/μία μεγαλώσει και έχει μάθει με το «χαλαρά», «άφησε το παιδί να κρίνει μόνο του», αν πρωτοστατούσε σε αναίτιες καταλήψεις με καταστροφικές επιπτώσεις ,αν ζούσε μόνο για κοπάνες, αν η απειθαρχία ήταν πάντα η πρώτη του αντίδραση σε παρότρυνση υπόδειξη των μεγαλύτερων, αν σε κάθε ομαδική προσπάθεια έκανε χαβαλέ κορόιδευε τους συντελεστές της, ε τότε όταν μεγαλώσει δεν μπορεί να γίνει ξαφνικά συνετός και «άψογος» πολίτης.
Όλοι μας έχουμε ατέλειες δεν υπάρχουν άγγελοι –τέλειοι αλλά. Υπάρχουν κάποιοι που συμπεριφέρονται υπεύθυνα σεβόμενοι τον συνάνθρωπο τους και άλλοι που θεωρούν ότι (όπως πάντα) οι ίδιοι εξαιρούνται στα μέτρα και αυτά είναι μόνο για τους άλλους και όχι γι΄ αυτούς. Ειδικά σήμερα με τον κοροναϊό που η αδιαφορία στα μέτρα δεν έχει επιπτώσεις μόνο στον παραβάτη αλλά και στον τυχαίο-άτυχο που θα μολυνθεί από αυτόν χωρίς να το καταλάβει. Μακάρι να μπορούσε, αλλά δεν γίνεται, δεν μπορούν να αλλάξουν αυτά σε μια μέρα-εβδομάδα.
Προσωπικά περίμενα χειρότερα. Ελπίζω μόνο στον έμφυτο ατομισμό (για μερικούς και .. .φιλοτομαρισμό) του Έλληνα. Αυτός ο επί χρόνια τρόπος να προφυλάσσει τον εαυτό του ανά την υφήλιο σε δύσκολες καταστάσεις.
Α, και στον Τσιόρδα και την ομάδα του που έχει ένα άλλο στυλ υπευθυνότητας και σεβασμού στον πολίτη. Που μάλλον καταλαβαίνει με ποιους έχει να κάνει γι΄ αυτό και παίρνει μέτρα σκληρά, κατά τι σκληρότερα από τα άλλα κράτη.
