Το έλεγε η προγιαγιά μου, προληπτική μέχρι το κόκαλο, γέννημα θρέμμα Καστοριανή, αγράμματη κι όμως σοφή: “Η αγάπη ανθίζει ακόμα και ανάμεσα στις πέτρες.”
Με τα τελευταία γεγονότα του κοροναϊού, αυτής της εξελισσόμενης πανδημίας μέσα σε όλα τα άσχημα συνέβη και κάτι καλό.
Κάτι που όταν δε το έχουμε το ζητάμε και όταν μας δίνεται πλέον δε ξέρουμε να το χρησιμοποιούμε.
Χρόνος για τον εαυτό μας.
Έτσι κι εγώ λοιπόν μέσα στο σπίτι αποφάσισα να αναλύσω τι είναι αυτό που αισθάνομαι … Λύπη ; Άγχος ; Μοναξιά ; Ανησυχία; Αισιοδοξία ; Η και όχι…
Κατέληξα σε ένα συμπέρασμα που είναι άκρως υποκειμενικό κι όμως νομίζω πέρα για πέρα αληθινό…
Αυτές τις ευάλωτες για τη χώρα μέρες, αυτή τη στιγμή που γύρω μας υπάρχει ερημιά , που μέσα στα πεντακάθαρα σπίτια μας καθόμαστε και τρώμε τα νύχια μας , που στις γειτονιές μας ακούγονται ψίθυροι για πόλεμο και αδειάζουν τα ράφια… Γεννήθηκε και κάτι άλλο…
Ένα συναίσθημα πρωτόγνωρο για τη γενιά μου. Γιατί βλέπεις η γενιά μου δεν πέρασε πόλεμο . Δε πέρασε χούντα, δε πέρασε ξανά ποτέ εγκλεισμό στα σπίτια .
Χέρι χέρι με το φόβο λοιπόν διαπίστωσα αυτές τις μέρες ότι μέσα μου πηγαίνει μια απέραντη αγάπη για τους ανθρώπους.
Όλους τους ανθρώπους. Αυτούς που κόλλησαν τον ιό. Αυτούς που είναι στα σύνορα. Νιώθω μια ανάγκη να αφήσω πίσω μου τα γινάτια και τους παλιούς μου θυμούς. Νιώθω την ανάγκη να πω “σ’ αγαπώ ” σε όλους όσους δε το λέω συχνά η δεν το είπα ποτέ.
Μπροστά στη ματαιότητα που ζούμε και όταν έρχεται αυτός ο αέρας του φόβου για το αύριο ειτε είναι αληθινός είτε και φτιαχτός , θέλεις να κάνεις το καλύτερο.
Αυτές τις μέρες βλέπω έντονα και αυτό με χαροποιεί ότι ο άνθρωπος είναι στη βάση του καλός.
Ο άνθρωπος είναι συμπονετικός είναι προστατευτικός.
είναι στη στόφα του τρυφερός.
Και αυτό δε θα μπορούσε παρά να είναι το αισιόδοξο μήνυμα αυτών των ημερών .
Η αγάπη ανθίζει και μέσα στις πέτρες λοιπόν… ;
μάλλον τότε ανθίζει πιο πολύ από ποτέ… γιατί στις δύσκολες μέρες “σκάει” από μέσα μας ο καλός μας εαυτός που κάπου έχουμε ξεχάσει , και η ανάγκη να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε πιο πολύ …
Μέσα στις δύσκολες μέρες….Θυμόμαστε ποιοι είμαστε..
