Ποιος μπορεί να αμφισβητήσει ότι η πόλη μας, η χώρα μας, ο κόσμος ολόκληρος βιώνει μια δύσκολη κατάσταση που θυμίζει λίγο από ταινία φαντασίας ή σενάριο για δωμάτια απόδρασης. Ένα είδος σύγχρονου πολέμου, χωρίς πυρομαχικά αλλά με θύματα, πόνο, φόβο και ανασφάλεια.
Της Χρυσούλας Κυρατζή
Κάτι τέτοιες ώρες πολύ συχνά φουντώνουν οι φωνές του πανικού, υπερτερεί το συναίσθημα και ταυτόχρονα θολώνει η ψυχραιμία και η διαχείριση που βασίζεται στη λογική.
Σε ένα τέτοιο κρίσιμο στάδιο βρισκόμαστε αυτές τις ημέρες και στο Νομό Καστοριάς με τον ασαφή αριθμό επιβεβαιωμένων κρουσμάτων και τους 6 νεκρούς.
Κατακλυζόμαστε συνεχώς από ανακοινώσεις για νέα κρούσματα, για διακομιδές στο Νοσοκομείο, διασωληνωμένους συμπολίτες μας σε Μ.Ε.Θ. Νοσοκομείων της Θεσσαλονίκης, θανάτους (πριν καν αποδειχθεί αν οφείλονται σε φυσιολογικά αίτια και όχι στον κορονοϊό) για σενάρια και στατιστικά που πιο πολύ μπερδεύουν τον αναγνώστη/τηλεθεατή/ακροατή, παρά τον βοηθούν να αποκτήσει κάποια πληροφορία.
Κλιμάκιο του ΕΟΔΥ προσήλθε για δεύτερη φορά στην Καστοριά για σύσκεψη με τοπικούς φορείς και ένα από τα αποτελέσματα αυτής ήταν η συζήτηση για περαιτέρω μέτρα σε περιοχές που παρατηρείται μεγαλύτερη διασπορά του ιού.
Πραγματοποιήθηκε το βράδυ της Κυριακής ένα πολύωρο, έκτακτο, Περιφερειακό Συμβούλιο στο οποίο παρίσταντο και οι 3 Δήμαρχοι του Νομού Καστοριάς , ο Αντιπεριφερειάρχης και παρενέβησαν τηλεφωνικά οι 2 Βουλευτές του Νομού.
Κυρίαρχο θέμα ήταν η συζήτηση της επιβολής ειδικών μέτρων στην ΠΕ Καστοριάς και συγκεκριμένα στη Μεσοποταμία του Δ. Καστοριάς.
Απόφαση μέχρι το τέλος μπορεί να μην βγήκε, ειπώθηκε όμως ξεκάθαρα και από τους 3 Δημάρχους του Νομού η ανάγκη για μη κήρυξη της ΠΕ Καστοριάς σε αυστηρή καραντίνα. Κι εδώ θα σταθούμε γιατί ξεκίνησαν ήδη οι αντιδράσεις από γειτονικούς νομούς για την στάση αυτή των Δημάρχων (δείτε ένα ενδεικτικό δημοσίευμα ενημερωτικής ιστοσελίδας της Κοζάνης).
Έχουμε σκεφτεί σοβαρά τι πραγματικά σημαίνει καραντίνα για μια περιοχή που απαριθμεί ελάχιστους κατοίκους, όπως η Δαμασκηνιά και η Δραγασιά; Αναρωτηθήκαμε πώς βιώνουν οι άνθρωποι εκεί την κάθε ώρα που περνάει, εντελώς απομονωμένοι στα σπίτια τους, από την στιγμή που κλείνουν οι ζωντανές συνδέσεις των Δελτίων Ειδήσεων και των ζωντανών εκπομπών; Προσπαθήσαμε να νιώσουμε τον φόβο, την αγωνία τους;
Ας προσπαθήσουμε να φανταστούμε μόνο, τι πραγματικά θα σήμαινε αυστηρή καραντίνα σε μια μεγαλύτερη περιοχή με εκατοντάδες,χιλιάδες κατοίκους ή για έναν ολόκληρο Νομό σαν το δικό μας που αριθμεί περίπου 40.000 ανθρώπους όλων των ηλικιών.
Ας δούμε τον ορισμό: (iatronet.gr) Περίοδος επιβεβλημένης απομόνωσης από την υπόλοιπη κοινωνία για να προληφθεί η μετάδοση μιας μεταδοτικής νόσου. Η καραντίνα τυπικά χρησιμοποιείται για να απομονωθούν μόνο εκείνοι οι άνθρωποι, τα ζώα ή τα φυτά που θεωρείται ότι αποτελούν σημαντικό κίνδυνο για την υγεία του πληθυσμού. Η διάρκεια της επιβεβλημένης απομόνωσης κανονικά ισοδυναμεί με τη μεγαλύτερη γνωστή περίοδο επώασης της νόσου.
Ας θυμηθούμε κι ένα Video από τη Wuhan της Κίνας:
Μια πόλη που αρκετοί ίσως δεν γνωρίζαμε ότι υπήρχε στο χάρτη, θα μείνει όμως από εδώ και πέρα στο μυαλό μας με μια αρνητική εικόνα γεμάτη θάνατο, αρρώστια και πόνο.
Εικόνα που άρχισε να διαμορφώνεται και για την Καστοριά. Μια περιοχή που επικρατεί στα Δελτία Ειδήσεων και τις ενημερωτικές εκπομπές ως είδηση, εξαιτίας του μεγάλου αριθμού κρουσμάτων και των νεκρών λόγω του κορονοϊού.
Ξεκίνησε ήδη σύμφωνα με αναφορές, η ρατσιστική- θα λέγαμε με κάθε επιφύλαξη του όρου – αντιμετώπιση κάποιων ιατρικών περιστατικών (άσχετων με τον κορονοϊό, όπως χημειοθεραπείες, τυπικές εξετάσεις εγκυμοσύνης, ορθοπεδικές κλπ) που προέρχονται από την περιοχή της Καστοριάς, σε Νοσοκομεία γειτονικών Νομών. Τις τελευταίες ώρες διαδόθηκε μάλιστα η πληροφορία πως γνωστή γαλακτοβιομηχανία αρνείται να παραλάβει γάλα από κτηνοτρόφους περιοχής του Νομού Καστοριάς. Και η λίστα συνεχίζεται…
Και όσο δεν μπαίνει ένα τέλος σε όλο αυτό με απαντήσεις ξεκάθαρες, υπεύθυνες και διαρκή ενημέρωση, η κατάσταση θα γίνεται όλο και χειρότερη. Με όποιες συνέπειες μακροπρόθεσμα.
Γιατί εκείνο που χάθηκε πρώτο σε αυτή την ιστορία στον τόπο μας ήταν η πληροφόρηση του κοινού. Και όταν λείπει η υπεύθυνη ενημέρωση, κυριαρχεί ο φόβος. Τα σενάρια…Οι φήμες….
Από την πρώτη στιγμή η πολιτεία έπρεπε να ορίσει κάποιον- μοναδικό- εκπρόσωπο που θα αναλάμβανε το δύσκολο ρόλο να ενημερώνει επίσημα και με σαφήνεια για την κατάσταση τον κόσμο της Καστοριάς.
Για την πραγματική κατάσταση του Νοσοκομείου. Των περιστατικών. Την έκβασή τους. Την προέλευση (από ποιες περιοχές του Νομού). Τις ηλικίες, ίσως και το ιατρικό ιστορικό.
Για να γνωρίζει κάθε μέρα και ο κάθε Καστοριανός τι ακριβώς συμβαίνει σπίτι του. Όχι να περιμένει το νέο δημοσίευμα στα blogs με τρομακτικούς αριθμούς και το τηλέφωνο της γειτόνισσας με πληροφορίες από γνωστούς γνωστών.
Απαντήσεις σε απλά ερωτήματα από ειδικούς που ίσως βοηθήσουν στη διαχείριση του πανικού που πλέον υπερισχύει.
Πόσα είναι τα επιβεβαιωμένα κρούσματα και ποιος ο πιθανός αριθμός των φορέων που δεν γνωρίζουν ότι είναι φορείς; Βάσει στατιστικής ο αριθμός τους είναι ανησυχητικός ή ικανοποιητικός, ένα μήνα μετά την επιστροφή των 300 και την έναρξη της διασποράς νωρίτερα σε σχέση με άλλες περιοχές της χώρας; Πόσο διαφέρει η έκταση της διασποράς σε σχέση με άλλες περιοχές, αναλογιζόμενοι την χρονική στιγμή εμφάνισης του πρώτου περιστατικού; Ποια ακριβώς περιστατικά εξυπηρετεί το Νοσοκομείο; Ποια η πρόβλεψη για τις επόμενες ημέρες;
Γιατί ο άνθρωπος λειτουργεί πιο πειθαρχημένα όταν αισθάνεται ασφάλεια. Όταν νιώθει ότι υπάρχει ηγέτης, σχέδιο και υπάρχουν αποδείξεις ότι αυτό αποδίδει. Ό,τι δεν κινείται στην ασάφεια και στην αοριστία. Ρόλο που έχει αναλάβει Πανελλαδικά ο κ. Τσιόδρας. Ο οποίος ανακοινώνοντας τα στατιστικά, δίνει ταυτόχρονα οδηγίες, αφήνει ελπιδοφόρα μηνύματα, μιλάει πρώτα στην ψυχή των Ελλήνων, γι’αυτό και κέρδισε την εμπιστοσύνη τους.
Φανταστείτε να ακούγαμε κάθε Δήμαρχο και διαφορετικό Δημοτικό Σύμβουλο της Αττικής να ανακοινώνει περιστατικά και άθελά του να στοχοποιεί περιοχές.
Ο ιός είναι ήδη παντού και η διασπορά του είναι αναμφισβήτητη. Μην ξεχνάμε πως έχουμε να κάνουμε με πανδημία. Η Καστοριά ίσως τον υποδέχθηκε πρώτο στη χώρα μας και μάλιστα έβγαλε πολύ γρήγορα το Νοσοκομείο νοκ άουτ. Τι έγινε, τι δεν έγινε τότε, τι θα γινόταν σήμερα αν γυρνούσαμε τον χρόνο πίσω, λίγη αξία έχει πλέον.
Το σίγουρο είναι πως ΠΡΩΤΟΙ πρέπει να κατανοήσουμε την αξία των μέτρων περιορισμού μετακίνησης. Και να τα εφαρμόσουμε ευλαβικά. Ελάχιστοι εξακολουθούν να εργάζονται ακόμη στην περιοχή. Πολλοί όμως πηγαίνουν καθημερινά για τα ψώνια τους ή απολαμβάνουν τον περίπατό τους και τον καφέ σε φιλικά σπίτια. Πηγαίνουν στους κήπους ή στους παππούδες στο χωριό.
Εκεί πρέπει να δοθεί βαρύτητα για να περιοριστεί η περαιτέρω διασπορά. Να απαιτηθεί από τους φορείς να αυξηθούν οι έλεγχοι. Να παρθούν ίσως πιο αυστηρά μέτρα στις μετακινήσεις.
Πόσες φορές σας σταμάτησαν για έλεγχο άραγε μέχρι σήμερα; Πόσες διαφορετικές «άδειες» μετακίνησης δικαιούμαστε την ημέρα για…»ψύλλου πήδημα»;
Και φυσικά το κυριότερο…επιβάλλεται να δοθεί όλο το βάρος στη λειτουργία του Νοσοκομείου. Να ενισχυθεί με προσωπικό κι εξοπλισμό. Να ξεκαθαρίσει στη συνείδησή μας πως δεν έχουμε να κάνουμε άλλο με ένα μολυσμένο, προβληματικό Νοσοκομείο. Πως όσοι εργάζονται εκεί είναι υγιείς. Οι επόμενες εβδομάδες θα είναι το ίδιο δύσκολες και για την υπόλοιπη χώρα. Οι διακομιδές δε θα είναι το ίδιο εύκολες από την περιοχή μας, όσο τα επείγοντα περιστατικά αυξάνονται και σε άλλες περιοχές.
Πόσο μια αυστηρή καραντίνα δε σημαίνει ταυτόχρονα και εγκλωβισμό σε ένα δυσλειτουργικό Νοσοκομείο (μέχρι στιγμής), άρα περισσότερες πιθανότητες για άσχημη έκβαση;
Πριν αναρωτηθούμε την επόμενη φορά «ελαφρά τη καρδία» γιατί δε μας βάζουν σε καραντίνα, αξίζει να αναρωτηθούμε πόσο πραγματικά ωφελεί η επιβολή καραντίνας στη διασπορά στο Νομό μας και όχι στην αποκοπή από όλη την άλλη χώρα για αρκετό καιρό.
Κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι μια έκτακτη γέννα ή ένα καρδιακό επεισόδιο μπορούν να αντιμετωπιστούν με την ίδια ευκολία σε μια περιοχή που βρίσκεται σε αυστηρή καραντίνα.
Η Καστοριά έχασε την πρόληψη, στάδιο για το οποίο παλεύει αυτή την στιγμή η υπόλοιπη χώρα. Έχασε όμως κυρίως την ψυχραιμία της.
Σε άτυπη καραντίνα βρισκόμαστε ήδη, όλη η χώρα. Πόσο είμαστε ικανοί να το συνειδητοποιήσουμε και να πειθαρχήσουμε είναι αποκλειστικά δική μας ευθύνη. Το κράτος οφείλει να ελέγχει τα μέτρα που λαμβάνουν οι ειδικοί που έχει ορίσει και να παρέχει επαρκή Νοσοκομειακή περίθαλψη. Οφείλει να εξασφαλίσει κατάλληλες συνθήκες και στους ιδιώτες γιατρούς για να συνεχίσουν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους.
Για να αισθάνεται ο κάθε πολίτης ασφάλεια. Ότι είναι μια δύσκολη μπόρα που θα περάσει. Τα ληφθέντα μέτρα στη χώρα όπως δείχνουν οι δείκτες, αποδίδουν μέχρι στιγμής, συγκριτικά με την υπόλοιπη Ευρώπη. Ίσως και τοπικά, απλά δεν το γνωρίζουμε ακόμη από επίσημα χείλη. Ας κάνει καθένας υπεύθυνα τη δουλειά του και ας αντιμετωπίσουμε τα πράγματα με ψυχραιμία!
Θέλουμε να δούμε να γίνεται η Καστοριά η σύγχρονη Σπιναλόγκα με ανθρώπους (τουλάχιστον) σε κατάθλιψη ή να αρχίσουμε να βγαίνουμε από αυτή την ιστορία σωματικά και ψυχικά υγιείς, όσο πιο γρήγορα γίνεται; Όπως πιο γρήγορα μπήκαμε, δηλαδή.
Στο χέρι και στη συνείδησή μας είναι!
aboutkastoria.gr
