Η 76η επέτειος του Ολοκαυτώματος της Κλεισούρας από τις γερμανικές δυνάμεις κατοχής στις 5 Απριλίου 1944 θα παραμείνει στην ιστορία ως μια επέτειος τόσο διαφορετική και πρωτόγνωρη, χωρίς εκδηλώσεις μνήμης, χωρίς μνημόσυνα, χωρίς ομιλίες, χωρίς προσκλητήριο πεσόντων, χωρίς καταθέσεις στεφανιών, χωρίς αποδόσεις τιμών στα 280 αθώα γυναικόπαιδα, που θυσιάστηκαν στην ανείπωτη εκείνη ανθρωποσφαγή.
Μας περιμένουν να τα τιμήσουμε με λίγα ταπεινά αγριολούλουδα από τις πλαγιές του Μουρικίου, που ποτίστηκαν με το αίμα τους την αποφράδα εκείνη μέρα. Μας περιμένουν να γονατίσουμε ευλαβικά κάθε φορά που περνάμε δίπλα από το μνημείο τους. Μας περιμένουν να ανάψουμε ένα κερί για τις ψυχές τους, ενθυμούμενοι τους στίχους του Δ. Σολωμού:
«Κι ἐτάραζε τὰ σπλάχνα μου ἐλευθεριᾶς ἐλπίδα
κι ἐφώναζα: “ὢ θεϊκιὰ κι ὅλη αἵματα Πατρίδα”
κι ἅπλωνα κλαίοντας κατ’ αὐτὴ τὰ χέρια μὲ καμάρι,
καλὴ ‘ν’ ἡ μαύρη πέτρα της καὶ τὸ ξερὸ χορτάρι».
Ας φέρουμε έστω για λίγο στη μνήμη μας όλους εκείνους που δεν γνωρίσαμε ποτέ και έχασαν άδικα τη ζωή τους. Κι ας τους υποσχεθούμε ότι δεν θα τους ξεχάσουμε ποτέ.
Είναι το καλύτερο μνημόσυνο για τους προγόνους μας.
Νικόλαος Σιώκης 
Μας περιμένουν να τα τιμήσουμε με λίγα ταπεινά αγριολούλουδα από τις πλαγιές του Μουρικίου, που ποτίστηκαν με το αίμα τους την αποφράδα εκείνη μέρα. Μας περιμένουν να γονατίσουμε ευλαβικά κάθε φορά που περνάμε δίπλα από το μνημείο τους. Μας περιμένουν να ανάψουμε ένα κερί για τις ψυχές τους, ενθυμούμενοι τους στίχους του Δ. Σολωμού:
«Κι ἐτάραζε τὰ σπλάχνα μου ἐλευθεριᾶς ἐλπίδα
κι ἐφώναζα: “ὢ θεϊκιὰ κι ὅλη αἵματα Πατρίδα”
κι ἅπλωνα κλαίοντας κατ’ αὐτὴ τὰ χέρια μὲ καμάρι,
καλὴ ‘ν’ ἡ μαύρη πέτρα της καὶ τὸ ξερὸ χορτάρι».
Ας φέρουμε έστω για λίγο στη μνήμη μας όλους εκείνους που δεν γνωρίσαμε ποτέ και έχασαν άδικα τη ζωή τους. Κι ας τους υποσχεθούμε ότι δεν θα τους ξεχάσουμε ποτέ.
Είναι το καλύτερο μνημόσυνο για τους προγόνους μας.
Νικόλαος Σιώκης
