Πολλοί φίλοι, και μάλιστα εκτός Καστοριάς, μου ζήτησαν να γράψω κάτι για τους παλιούς γουναράδες.
Φαντάζομαι αισθάνονται την ανάγκη να εκφράσουν αισθήματα συμπάθειας στους πολίτες τής δοκιμαζόμενης Καστοριάς, γενέτειρας κορυφαίων γουναράδων τής Θεοφρουρήτου Κωνσταντινουπόλεως .
Ξεκινώ μ’ ένα μικρό αφιέρωμα στους Εθνικούς Ευεργέτες Αρχιγουναράδες και Κωνσταντινοπολίτες προγόνους. Στη μνήμη τους και δύο πειραματικοί τάχα πίνακες.
Εις μνήμην κυρ Μανωλάκη Καστοριανού (1620 – 1699), Αρχιγούναρη,Μεγάλου Ευεργέτη τού Γένους και Προστάτη τού Οικουμενικού Θρόνου και των Ιερών «εν Ιεροσολύμοις Προσκυνημάτων».
Ο Μανωλάκης και το ρουφέτιον των γουναραίων χρηματοδότησαν την ανέγερση τού ξυλόπηκτου Μεγάρου τού Οικουμενικού Πατριαρχείου, τού Πατριαρχικού Ναού τού Αγ.Γεωργίου, Σχολών, Ναών και Ιδρυμάτων, την κατασκευή τού Δικτύου Ύδρευσης τής ευρύτερης περιοχής τού Φαναρίου και πάμπολλα άλλα. Ο ίδιος προσωπικά χρηματοδότησε την ανέγερση τής Νέας Πατριαρχικής Σχολής, τού Ναού της Γεννήσεως τού Κυρίου στην Βηθλεέμ και την ανέγερση σχολείων σχεδόν σε κάθε γωνιά τής τουρκοκρατούμενης Ελλάδας.
Διέπρεψε στην επεξεργασία και στο εμπόριο ζιμπελίνας καθώς και στο εμπόριο κρεάτων.
Εις μνήμην Αθανάσιου ή Αθανασάκη Δόικου (1680- 1765) γνωστού και ως κυρ Αθανασάκη, ο οποίος, το 1716, έλαβε τον οθωμανικό τίτλο τού Κιουρκτζήμπαση (αρχιγουναρά) και, έκτοτε, αναφέρεται ως Αθανασάκης Κιουρκτζήμπασης.
Ανήγειρε πλήρως εξοπλισμένο Νοσοκομείο στην Πόλη, χρηματοδότησε έργα στον ναό τού Αγ.Γεωργίου, στο Φανάρι και σε άλλες συνοικίες τής Κωνσταντινούπολης.
Και ο Αθανασάκης διέπρεψε στην επεξεργασία και εμπορία σαμουριών, πολύτιμων γουναρικών, μεταξύ Ρωσίας και Οθωμανικής επικράτειας.
Το Ρουφέτιον τών Γουναραίων υπήρξε, ανά τους αιώνες, η οικονομικώς και πολιτικώς ισχυρότερη Συντεχνία τής Πόλης. Γιαυτό άλλωστε οι εκάστοτε Πατριάρχες τούς ανέθεταν την διαχείριση τού Ταμείου τού Παναγίου Τάφου και πολλάκις προσέφευγαν στην εντιμότητα τους.
Αρχιγουναραίοι υπήρξαν οι Καντακουζηνοί και οι Υψηλάντες, κατά τον 16ο και 17ο αιώνα.
