Δημήτρης Παρασκευόπουλος – Πέτρος Δοκόπουλος – Γιάννης Ηλιάδης – Νίκος Παναγιωτόπουλος – Γιώργος Χατζησυμεωνίδης – Οδυσσέας Τζανίδης – κυρία από το Ντολτσό
Της Όλγας Χαράμη
Η άλλοτε πολύβουη περατζάδα γύρω από τη λίμνη της Καστοριάς, η λεωφόρος των Κύκνων όπως λέγεται, έχει ερημώσει. Εκεί όπου κάθε πρωί παππούδες έκαναν τη βόλτα τους, τα εγγόνια τους έπαιζαν ανέμελα, ταΐζοντας τις πάπιες και άλλοι απολάμβαναν την πρωινή τους γυμναστική, τώρα δεν βλέπεις άνθρωπο. Βλέπεις όμως άλλα: «Τα υδρόβια πουλιά που έχουν βγει στον κεντρικό δρόμο και κάνουν ατάραχα βόλτες, τα άγρια πτηνά που έχουν αυξηθεί στη λίμνη και προσεγγίζουν ακόμη και την παραλίμνια ζώνη. Είναι ασύλληπτες οι εικόνες! Παράλληλα, άγρια ζώα, όπως αρκούδες και αλεπούδες, έρχονται όλο και πιο κοντά στην πόλη», λέει ο Νίκος Παναγιωτόπουλος, ερευνητής περιβάλλοντος, μέλος της Εταιρείας Προστασίας Περιβάλλοντος και του Φορέα Διαχείρισης Λιμνών Δυτικής Μακεδονίας, ο οποίος ζει στην Καστοριά.
Κυκλοφορία από τις 08.00 έως τις 20.00, μετακίνηση μόνο για σούπερ μάρκετ και φαρμακείο, βόλτα κατοικιδίου εντός 15 λεπτών, καθόλου άθληση, καθόλου βοήθεια σε ευπαθείς ομάδες την οποία έχει αναλάβει ο δήμος, μετάβαση σε τελετές μόνον αν πρόκειται για κηδεία συγγενούς πρώτου βαθμού. Αυτά είναι τα έξτρα περιοριστικά μέτρα που επιβλήθηκαν σε τρεις δήμους της Καστοριάς και δύο της Ξάνθης και από την Τρίτη σε Μύκονο και Σαντορίνη. Η δημοτική ενότητα Μεσοποταμίας Καστοριάς τελεί υπό καραντίνα εδώ και μία εβδομάδα. Με έξι χωριά και 5.000 κατοίκους, η περιοχή καλείται να μείνει αποκλεισμένη άγνωστο για πόσο, αν και η άρση της καραντίνας στα χωριά της γειτονικής Κοζάνης τούς γεμίζει αισιοδοξία. «Είχαμε 15 επιβεβαιωμένα κρούσματα και θεωρήθηκαν πολλά, γι’ αυτό η καραντίνα», λέει ο πρόεδρος Μεσοποταμίας Δημήτρης Παρασκευόπουλος και μας μεταφέρει την εικόνα: «Δεν μπαίνει και δεν βγαίνει κανείς στην περιοχή. Καθώς είναι κτηνοτροφική όμως, προσεγγίζουν οι έμποροι για να πάρουν το γάλα π.χ. και επιτρέπεται να κυκλοφορήσουν μόνο οι κτηνοτρόφοι για να ταΐσουν τα ζώα και αυτοί σε ελεγχόμενο χρόνο. Για τα οικόσιτα, ας πούμε, είναι ένα τέταρτο περίπου, για όσους έχουν αιγοπρόβατα και αγελάδες αυξάνεται ο χρόνος ανάλογα το μέγεθος της μονάδας. Αναμένεται, πάντως, να πάρουμε άδεια και για τους γεωργούς. Ολοι οι υπόλοιποι μένουν σπίτι, τα ψώνια γίνονται με ντελίβερι και τις δουλειές τους τις έχει αναλάβει ο δήμος με το πρόγραμμα “Βοήθεια στο σπίτι” και τους ευχαριστώ θερμά γι’ αυτό, πραγματικά μοχθούν», καταλήγει.
Δεκατέσσερα άτομα εργάζονται στη δομή «Βοήθεια στο σπίτι», τα οποία έχουν ενισχυθεί με εννέα άτομα ακόμη, εργαζομένους του νοσοκομείου, που ως κάτοικοι Μεσοποταμίας παραμένουν εκεί και βοηθούν αλλιώς. «Εχουμε δώσει το βάρος μας στη Μεσοποταμία για να μη νιώθουν αποκομμένοι και αβοήθητοι οι άνθρωποι. Από τη Δευτέρα έχουμε ενισχυθεί και με ένα ιατρικό κλιμάκιο του στρατού. Μαγειρεύουμε καθημερινά για όσους το έχουν ανάγκη και προσφέρουμε ό,τι άλλο χρειάζονται. Σκεφτείτε ότι οι παππούδες, για παράδειγμα, ξεμένουν από χρήματα. Υπογράφουν πληρεξούσιο παρουσία της αστυνομίας, μας δίνουν το βιβλιάριο και πηγαίνουμε μαζί με την αστυνομία και κάνουμε ανάληψη για εκείνους. Σημασία έχει να νιώσει καλά ο κόσμος. Οι άνθρωποι σε καραντίνα πιέζονται πολύ ψυχολογικά», περιγράφει ο Πέτρος Δοκόπουλος, αντιδήμαρχος κοινωνικής μέριμνας και υπεύθυνος του προγράμματος «Βοήθεια στο σπίτι».
«Είχαμε μάθει ελεύθεροι»
Ο Γιάννης Ηλιάδης, κάτοικος Μεσοποταμίας, είναι 60 ετών και δεν έχει ανάγκη από βοήθεια, ωστόσο ζει μόνος του: «Ακόμη βαστάω, άλλοι άνθρωποι όμως..
Διαβάστε την συνέχεια στο kathimerini.gr
