Καστοριά

“Οικονομική σφαγή και φτωχοποίηση” (της Ειρήνης Χρηστάκη)

Αυτό που προμηνύεται είναι οικονομική σφαγή της μεσαίας τάξης, η φτωχοποίηση μας χτύπησε τη πόρτα και δυστυχώς δε φαίνεται ακτίδα φωτός στο τούνελ.

Καθημερινά κοιτώντας γύρω μας διαπιστώνουμε ήδη να κλείνουν επιχειρήσεις , μικρομάγαζα και εταιρίες ή και να δηλώνουν πως δεν θα ανοίξουν καν κάτω από αυτές τις συνθήκες αφήνοντας στο δρόμο χιλιάδες άνεργους συνανθρώπους μας . Ανθρώπους που τόσα χρόνια πάσχιζαν να ανταπεξέλθουν με αξιοπρέπεια στην καθημερινότητά τους και στην σωστή ανατροφή των παιδιών τους , άνθρωποι που έδιναν αγώνα όλα αυτά τα δύσκολα χρόνια της κρίσης και πάλευαν με τις δόσεις των δανείων για να εξασφαλίσουν την στέγη τους , άνθρωποι που μοχθούν μέρα και νύχτα για να πληρώσουν τους λογαριασμούς του ρεύματος και του νερού για να μπορέσουν να συνεχίσουν να ζουν , άνθρωποι που ο φόβος του αύριο τους έχει κυριεύσει και όχι άδικα. Εδώ λοιπόν έρχεται η Ευρώπη να γεμίσει ξαφνικά με δεκάδες εκατομμύρια πολίτες της που θα είναι άνεργοι ή με ελάχιστο εισόδημα ανεπαρκές για να διασφαλίσει αξιοπρεπή διαβίωση ή ούτε καν επιβίωση μέσω επιδομάτων αλλά για πόσο και πότε και πώς ; Πολλά τα ερωτήματα και οι απαντήσεις δεν έχουν δοθεί .

Μοιάζει με πείραμα όλο αυτό που ξεκίνησε και συνεχίζετε με τον Κορονοϊό και την ταυτόχρονη οικονομική κατάρρευση προκειμένου να εγκλωβίσουν την ανθρωπότητα σε μια αναγκαστική αποδοχή της παγκόσμιας διακυβέρνησης και χειραγώγησης του πλήθους. Είναι λογικό οι μεγάλοι να ποντάρουν στο κυριότερο όπλο που υπήρξε ποτέ στην ανθρωπότητα για να χαλιναγωγηθούν και να υποταχθούν οι λαοί, που δεν είναι άλλο από την ΠΕΙΝΑ.

Σε όλη την κατοχική περίοδο για το σύνολο των περιοχών της χώρας οι νεκροί από την πείνα ήταν πολύ περισσότεροι από εκείνους που οφείλονταν σε όλες τις άλλες αιτίες θανάτου. Πολύ φοβάμαι λοιπόν πως αν δεν μας προλάβουν οι στρατιωτικές και πολιτικές εξελίξεις τόσο με τους γείτονες και το γαϊτανάκι που στήνουν γύρω μας και χορεύουν σε ξέφρενους ρυθμούς , όσο και παγκοσμίως, το πιο πιθανό είναι να ξαναζήσουμε τέτοιες καταστάσεις καθ’ όλη την διάρκεια της εξέλιξής τους αλλά και μετά.

Συχνά από τους παππούδες ακούμε να μας λένε πως είμαστε τυχεροί που δεν ζήσαμε το πόλεμο του 40 , την κατοχή , την χούντα και κάποτε το πίστευα αλλά τελικά δεν ξέρω αν ισχύει… βλέποντας την γενιά μας να τα ζει όλα αυτά με κάποιον άλλο ίσως τρόπο αλλά εμείς υστερούμε σε κάτι που χαρακτήριζε τη δική τους γενιά την αλληλεγγύη , την αγάπη και τον σεβασμό στην πλειοψηφία τους.

Άνθρωπε σύνελθε άκου τα καμπανάκια που χτυπούν για να σε προετοιμάσουν για αυτό που ξημερώνει και πάρε τα μέτρα σου , έμαθες να βλέπεις πολλά αλλά δεν έμαθες να παρατηρείς, ανοίγεις τα αυτιά σου αλλά δεν ακούς , μοιάζεις υπνωτισμένος μέσα στο φόβο σου ….

Back to top button