Το δίδυμο των σωτήρων μας αποχώρησε, ο ιός αποχώρησε;
26η Μαΐου, μέρα ιδιαίτερη έως σουρεαλιστική! Το πρωί είχε χιόνι στο Βίτσι (περίεργα τα βίτσια του καιρού), το απόγευμα είχαμε αποχώρηση απ’ τη ζωή μας του δίδυμου Τσιόδρα-Χαρδαλιά και το βράδυ είχαμε Ανάσταση του Κυρίου! Πάσχα, δηλαδή, αλλά με πολλές ελλείψεις: Χωρίς έναν Γαϊτάνο να μας ψάλλει! Χωρίς μαγειρίτσα, γιατί είχαμε ξεχάσει να πάρουμε συκωταριά. Χωρίς καν Μεγάλη Βδομάδα! Πώς αναστήθηκε ο Χριστός, χωρίς να σταυρωθεί; Άγνωστοι αι βουλαί του Κυρίου. Και του κυρίου κυρίου Ιερωνύμου…
Ας εστιάσουμε, όμως, στον άγιο των ημερών, τον σωτήρα μας Σωτήρη Τσιόδρα. Για τον οποίο πρέπει οι αγιογράφοι να εξασκηθούν στην απόδοση της φυσιογνωμίας του, αφού οσονούπω θα αναγγελθεί η αγιοκατάταξή του. Αφού η θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας μας είναι κατειλημμένη, ας τον βάλουμε στο εορτολόγιο.
Φυσικά και ο έτερος του διδύμου των διασωστών μας, ο Νίκος Χαρδαλιάς, είχε το δικό του φαν-κλάμπ: Τις γριές που τον λάτρεψαν, γιατί τους θύμιζε το παληκάρι που είχαν ερωτευτεί στα νιάτα τους. Ένστολος, με αυστηρό ύφος, ίδιος ιππότης, που κανόνισε, μάλιστα, τα κρούσματα και οι απώλειες να είναι περισσότερα στους παππούδες, σε συντριπτικό βαθμό!
Το δίδυμο των σωτήρων μας αποχώρησε, ο ιός αποχώρησε; Ένα τρίμηνο τον είχαμε κορώνα στο κεφάλι μας, κυρίαρχο στη ζωή μας. Ένα τόσο δα μικρόβιο τόλμησε να μας κλείσει σπίτι , να μας αφαιρέσει την κοινωνικότητα, να μας τρομοκρατήσει!
Μόνο οι σπιτόγατοι και οι μονόχνωτοι βρήκαν άλλοθι να κλειστούν στο κουκούλι τους και μετά χαράς και άνευ ντροπής να τεμπελιάζουν. Μ’ ένα σαρδόνιο χαμόγελο, δικαιωμένοι απ’ όλους!
Στη σκιά των δύο πρωταγωνιστών που αναφέραμε, έβγαιναν κι άλλοι ειδικοί στην τηλεόραση και μιλούσαν στο skype με πατερναλιστικό ύφος, έχοντας πίσω τους για ντεκόρ την εντυπωσιακή βιβλιοθήκη τους, φόντο ταιριαστό στη σοφία τους (στην Ελλάδα, αν είσαι καθηγητής, πρέπει να εμφανίζεσαι στην TV μπροστά από μια βιβλιοθήκη οπωσδήποτε κι αν είσαι σεφ να έχεις στα χέρια σου εντυπωσιακά τατουάζ) Αν είσαι ο Πατούλης, χρειάζεσαι άλλο, κυριολεκτικά επιχρυσωμένο ντεκόρ!
Φυσικά, για τους παραπάνω είδαμε και μικροπρέπειες στα μέσα δικτύωσης, αλλά το facebook βοηθάει πολύ σ’ αυτό, αφού στην οθόνη του κινητού όλους τους άλλους τους βλέπεις μικρούς.
Στερηθήκαμε πολλά αυτούς τους τρεις μήνες του ιού: Κατ’ αρχήν το περπάτημα. Η μόνη διαδρομή που κάναμε ήταν κρεββάτι-ψυγείο-κρεββάτι! Όσοι είχαν μπαλκόνια, έβγαιναν κάθε τόσο να χειροκροτήσουν μιά τον ένα και μιά τον άλλο. Το χειροκρότημα των 9μμ άρχισε με τους νοσηλευτές και τους γιατρούς και συνέχισε με τους ντελιβεράδες. Θα κλείσει μάλλον του χρόνου, όταν η Γιάννα Αγγελοπούλου μας βάλει να χειροκροτήσουμε τους Αρματωλούς και τους Κλέφτες. Όχι αυτούς των τραπεζών ή τους πολιτικούς, αλλά εκείνους του ’21!
Βγαίναμε στους δρόμους με SMS ή δήλωση που την συντάσσαμε οι ίδιοι, την υπογράφαμε οι ίδιοι και, τελικά, την βλέπαμε οι ίδιοι. Το πρόβλημα στην περιπλάνησή μας δεν ήταν να πάμε στον προορισμό μας, αλλά να μη μας δει ο Χαρδαλιάς και οι ρουφιάνοι καλοθελητές. Κι έτσι, μάθαμε οι Ιθάκες τι σημαίνουν, που λέει κι ο ποιητής!
Είχαν απαγορευτεί τα βαφτίσια, οι γάμοι και οι κηδείες! Στην πρώτη περίπτωση ήταν καλό, καθώς οι γονείς είχαν περισσότερο χρόνο να βρούνε ένα καλύτερο όνομα για το μωρό τους και στη δεύτερη οι υποψήφιοι είχαν περιθώριο να βρουν ένα καλύτερο σύζυγο. Στην τρίτη -φανταζόμαστε- θα έπρεπε να βαλσαμώσουν τους θανόντες σαν τον Τουτανχαμών ή σαν τον Λένιν!
Με κλειστές τις καφετέριες και τα καφενεία, μάθαμε, επιτέλους, να κάνουμε μερακλίδικο καφέ μόνοι μας και οι σύζυγοι, επιτέλους, έμαθαν ν’ ανοίγουν και κάποιο χρήσιμο βιβλίο: τον Τσελεμεντέ. Κι όλοι ανακαλύψαμε την αυτάρκεια, την αυτοδιαχείρηση και γενικά την αυτοϊκανοποίηση(!!!)
Σε τελευταία ανάλυση, φάνηκε παγκοσμίως η αξία του Έλληνα ως πειθαρχημένου πολίτη και στο εξής δεν πρέπει να λένε πως οι Έλληνες κατάφεραν να νικήσουν τον κορωνοϊό, αλλά ότι ο κορωνοϊός δεν κατάφερε να νικήσει τους Έλληνες!
Δ.Ι
Από την εφημερίδα ΝΕΑ ΚΑΣΤΟΡΙΑ
