Δυστυχώς, το πανηγύρι της Λεύκης που διοργανώνεται εδώ και πολλές δεκαετίες από τον ΠΑΣ ΛΕΥΚΗΣ δεν πραγματοποιήθηκε φέτος, λόγω της απαγόρευσης των εκδηλώσεων για την αποφυγή εξάπλωσης του Κορναϊού.
Ευχόμαστε να είναι η τελευταία φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο, όχι μόνο στο χωριό μας, αλλά και σε κάθε κοινότητα του τόπου μας.
Για την σημασία και την λειτουργικότητα του θεσμού του πανηγυριού ακολουθεί ένα μικρό βιντεάκι ανασκόπησης των τελευταίων πανηγυριών της Λεύκης,καθώς και ένα απόσπασμα από την εισαγωγή μιας διπλωματικής εργασίας (χωρίς παραπομπές) του Προέδρου του ΠΑΣ ΛΕΥΚΗΣ, Δρ. Μπινιάκου Μιχαήλ, στα πλαίσια του Μεταπτυχιακού Προγράμματος του ΤΕΦΑΑ Κομοτηνής.
Χρόνια πολλά σε όλο τον κόσμο και ειδικότερα στους απανταχού Λευκιώτες.
“”Το πανηγύρι αποτελεί μέρος της γενικότερης κατηγορίας των κοινωνικών εκδηλώσεων και χαρακτηρίζεται από πολλούς και σύνθετους σκοπούς, πτυχές και λειτουργίες. Συναντάται σε διάφορες χώρες του κόσμου και υπάρχει στον ελλαδικό χώρο από την αρχαιότητα και μέχρι τις μέρες μας, προσαρμοσμένο βέβαια στις εκάστοτε χωρό-χρονικές συνθήκες.
Τα πανηγύρια αποτελούν μέσο έκφρασης του λαϊκού πολιτισμού και της κοινωνικής συνοχής μιας πολιτισμικής ομάδας. Έχουν μια διαχρονική πορεία και συνδυάζουν το θρησκευτικό στοιχείο, τη διασκέδαση, την κοινωνική συνοχή και την οικονομία, χωρίς να εκλείπουν η πολιτισμική κουλτούρα και η πολιτική διάσταση. Φαίνεται λοιπόν ότι δεν αποτελεί ένα απλό έθιμο ή μια γιορτή αλλά έναν κοινωνικό θεσμό που επιδιώκει σημαντικούς κοινωνικούς και πολιτισμικούς σκοπούς για τα μέλη μιας κοινότητας.
Οι σημαντικές αλλαγές στην ελληνική κοινωνία τη δεκαετία 1940-1950 επηρέασαν πολλές από τις λειτουργίες και τη μορφή των πανηγυριών. Σε πολλά από αυτά πλέον δεν υπάρχει το θρησκευτικό στοιχείο, ενώ το οικονομικό έχει μεταμορφωθεί από τη χρηστικότητα στη συμβολικότητα σε καθαρά διακοσμητικό ρόλο. Ένα ακόμα σημαντικό στοιχείο της «νεωτερικότητας» των πανηγυριών είναι πως πλέον δε διοργανώνονται από την Κοινότητα ή την Ενορία αλλά από τους τοπικούς πολιτιστικούς συλλόγους ή άλλες ομάδες εθελοντών.
Εντούτοις, το στοιχείο που παραμένει αναλλοίωτο διαχρονικά, και ίσως και πιο έντονο σε ορισμένες περιπτώσεις, είναι η έννοια της επανασύνδεσης της κοινότητας. Ακόμα και στις μέρες μας, το πανηγύρι διατηρεί την κοινωνική-τελετουργική του πρακτική να συνδέει το παρόν με το παρελθόν και το μέλλον μιας πολιτιστικής κοινότητας.
Όπως πολύ χαρακτηριστικά αναφέρεται στην βιβλιογραφία, το πανηγύρι αποτελεί ένα «σύνολο συμβολικών πράξεων με καθιερωμένο τυπικό, ενταγμένο στον κύκλο του χρόνου που ενισχύει τη συλλογική έκφραση της κοινότητας, μια γνώση του μεταβιβάζεται από γενιά σε γενιά, ενώ ενδυναμώνει την αίσθηση της κοινής ταυτότητας και της συνέχειας, και μια μοναδική ευκαιρία ανανέωσης των δεσμών του «ομού ανήκειν» όλων των μελών της.””
ΠΑΣ ΛΕΥΚΗΣ
