10 μήνες από την ημέρα που αυτή η παρέα ανακοίνωσε το σκοπό της και τα όνειρα της ήρθε η ώρα αρχικά για μία μεγάλη συγνώμη.
Στην πρώτη μας συνάντηση τον περασμένο Σεπτέμβριο αλλά και στα κειμενάκια στη σελίδα που σας αναλύσαμε το σκεπτικό μας και τις αρχές μας σας είπαμε εκτός των άλλων πως δεν έχουμε στόχο και σκοπό το προσωπικό όφελος.
Εννοούσαμε φυσικά πως δεν έχουμε σκοπό να επωφεληθούμε με κανένα τρόπο υλικά αλλά και να προβληθούμε προσωπικά.
Συγνώμη.
Συγνώμη γιατί είχαμε ξεχάσει την ηθική ικανοποίηση. Το συναίσθημα αυτό που κατακλύζει την ψυχή μας κάθε φορά που νιώθουμε ότι βοηθάμε κάπου!
Κάθε φορά που νιώθουμε ότι προσφέρουμε στον διπλανό μας και στην πόλη μας.
Και ήταν πολλές αυτές οι στιγμές που “πληρωθηκαμε” με το παραπάνω. Είτε με χαμόγελα μετά από δράσεις είτε με ένα μεγάλο ευχαριστώ και μπράβο από τους συνανθρώπους μας. Δηλαδή εσάς!
Είναι όμως και μια μέρα για μια παραδοχή.
Αν και η αγάπη και η αποδοχή που μας δείχνετε μέσω της σελίδας είναι μεγάλη, οφείλουμε να ομολογήσουμε πως έχουμε αποτύχει σε ένα σημαντικό μας στόχο.
Φιλοδοξία μας ήταν να “απλώσει” η ιδέα του εθελοντισμού σε όσο το δυνατόν περισσότερα άτομα με σκοπό την δημιουργία ενός υπερεθελοντή ο οποίος και θα αποτελείτο από όλους εμάς και θα είχε ιδέες για δράσεις.
Η ύπαρξη ενός μόνο δυνατού πυρήνα 10-15 ατόμων δεν ήταν αυτό που θέλαμε.
Δυστυχώς όμως αυτό συμβαίνει.
Στόχος μας είναι να αποκεφαλίσουμε την αδράνεια.
Σίγουρα χρειάζεται χρόνος και υπομονή.
Έχουμε μάθει όλοι μας να καθόμαστε αναπαυτικά και να κρίνουμε μόνο.
Τους πάντες και οτιδήποτε.
Είναι όμως αυτό το οποίο θέλουμε να διδάξουμε στα παιδιά μας?
Σίγουρα όχι.
Με την ευκαιρία να σας ενημερώσουμε πως λόγω της πανδημίας κάποιες δράσεις και ιδέες “έμειναν” λίγο πίσω αλλά δεν ξεχάστηκαν.
Όταν οι συνθήκες ξαναγίνουν κανονικές και ευνοϊκές θα προσπαθήσουμε να τις υλοποιήσουμε.
Να είσαστε όλοι καλά
