Καστοριά

“Το σημάδι” (του Στάθη Μασκαλίδη)

Θυμάμαι και κείνη την γυναίκα, την τόσο καλοκάγαθη, που συνεχώς μου έλεγε στοργικά: Φάε παιδί μου το φαγητό σου, πως θα μεγαλώσεις αν δεν τρως; Και αργότερα, καθώς τα χρόνια περνούσαν, τα ίδια εξακολουθούσε να μου λέει, μόνο που αντικατέστησε την λέξη ΄΄μεγαλώσεις΄΄ με την λέξη ΄΄δυναμώσεις΄΄. Ήταν και οι εποχές τέτοιες, το φαγητό με πανάκεια φάνταζε στα μάτια των παλιών. Και ο καιρός περνούσε, και μεγαλώσαμε και ασφαλώς δυναμώσαμε, και τα λόγια ξεχάστηκαν (όχι όμως και εκείνη) και άλλαξαν οι μέρες, και η υπευθυνότητα πήρε την θέση της ανεμελιάς.

Κι εγώ έβλεπα το μαγείρεμα από απόσταση, μέχρι που, κάποτε, το είδα σαν πρόκληση και είπα να αναμετρηθώ, και να που τώρα, κάπου κάπου, ασχολούμαι με δαύτο. Και αλησμόνητη θα μου μείνει η πρώτη φορά που τηγάνισα αυγά (από τα εύκολα δεν ξεκινάς πάντα). Είδα στα ΄΄βάθη΄΄ του σκεύους το σημάδι!!

Από εκείνη τη στιγμή όλα πήραν τον δρόμο τους και οι παλιές ιδεοληψίες ανακινήθηκαν στου νου τον αποθηκευτικό χώρο. Άλλωστε αυτό δεν είναι ο άνθρωπος; Μια σειρά από επιρροές και σκέψεις κριτικές, όλα μαζί! Άλλοτε φαγητό που πέτυχε και άλλοτε που απέτυχε. Να τρώτε φίλοι μου, για να είστε δυνατοί! 

Υ.Γ. Τρώγοντας, λένε, ανοίγει η όρεξη. Μόνο που κάποιοι μπερδεύονται και τρώνε ελευθερίες και δικαιώματα ανθρώπων.

Υ.Γ.2 Να τρώτε για να ζείτε, όχι να ζείτε για να τρώτε, ε; Το είπε και ένας από τους σοφότερους που πάτησαν το πόδι τους πάνω στη γη.

 

 

 

Back to top button