Του Σεβ. Μητροπολίτου Καστορίας Σεραφείμ, Υπερτίμου και Εξάρχου Άνω Μακεδονίας
Αρχίσαμε με τη βοήθεια του Θεού και τις πολλές πρεσβείες της Παναγίας και των Αγίων της πίστεώς μας, τη νηστεία των Αγίων Αποστόλων. Είναι η αρχαιότερη νηστεία, καθώς αυτή αναφέρεται στο βιβλίο των Αποστολικών Διαταγών. Δυστυχώς, είναι μια ξεχασμένη νηστεία, αφού πολλοί, ακόμη και από τους εκκλησιαστικούς κύκλους, την αμελούν.
Ετοιμαζόμαστε, λοιπόν, με αυτόν τον τρόπο, προκειμένου να εορτάσουμε και την πάμφωτο μνήμη των Αγίων Αποστόλων. Αρχικά, η μνήμη τους εορταζόταν στις 16 Ιανουαρίου, ημέρα της προσκυνήσεως της αλύσεως του Αποστόλου Πέτρου. Τελικά, επικράτησε ο εορτασμός τους στις 29 Ιουνίου, ημέρα κατά την οποία στη Ρώμη εορταζόταν η ανακομιδή των λειψάνων των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου.
Μακαρίζουμε τους Αποστόλους
Αγαπούμε τον Απόστολο Παύλο, αφού αποτελεί υπόδειγμα μετανοίας και επιστροφής στον Θεό. Ιδιαίτερα εμείς οι Έλληνες Ορθόδοξοι, στεκόμαστε με πολύ σεβασμό μπροστά στη μορφή του Αποστόλου Παύλου.
Είναι ο Άγιος της πατρίδος μας, είναι ο Απόστολος της Ευρώπης και της Μακεδονίας, που έφθασε στους Φιλίππους, στην Αμφίπολη, στη Νικόπολη, στη Θεσσαλονίκη, στη Βέροια, στην Αθήνα, στην Κόρινθο, προκειμένου να κηρύξει «Ιησούν Χριστόν και τούτον εσταυρωμένον». Κάθε πέτρα της πατρίδος μας μιλάει για τον Απόστολο Παύλο. Γι’ αυτό και η καρδιά μας τις ημέρες αυτές δονείται με ιδιαίτερο σεβασμό προς τη μεγάλη αυτή οικουμενική μορφή.
Ας αφήσουμε όμως τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, που σε 7 ομιλίες του εγκωμιάζει τον ουρανομήκη αυτόν Απόστολο, να αρθρώσει λόγο λαμπρό και θεοφόρο γι’ αυτόν. Στην πρώτη ομιλία του, λοιπόν, τον ονομάζει σκεύος εκλογής. “Σκεύος εκλογής γέγονε“.
«Ποιος, λοιπόν, λόγος είναι ικανός να εξυμνήσει τα κατορθώματα του; Ή ποια γλώσσα θα μπορέσει να πλησιάσει τα εγκώμιά του; Γιατί, όταν όλα τα ανθρώπινα καλά τα έχει συγκεντρωμένα μία ψυχή, και όλα σε υπερβολικό βαθμό, και όχι μόνο τα καλά των ανθρώπων, αλλά και των αγγέλων, πώς θα ξεπεράσουμε το μέγεθος των εγκωμίων; Δεν θα σιωπήσουμε βέβαια γι’ αυτό, αλλά γι’ αυτό ακριβώς θα μιλήσουμε. Γιατί κι αυτό είναι το καλύτερο είδος εγκωμίου, το να ξεπερνά δηλαδή το μέγεθος των κατορθωμάτων κατά πολύ την ευχέρεια του λόγου, και η ήττα είναι για μας λαμπρότερη από άπειρες νίκες. Από που, λοιπόν, θα ήταν κατάλληλο να αρχίσουμε τους επαίνους; Από που αλλού, παρά από αυτό πρώτα, να αποδείξουμε ότι έχει όλα τα καλά; Γιατί είτε οι προφήτες έδειξαν κάτι σημαντικό, είτε οι πατριάρχες, είτε οι δίκαιοι, είτε οι απόστολοι, είτε οι μάρτυρες, όλα αυτά μαζί τα έχει συγκεντρωμένα ο Παύλος σε τόσο υπερβολικό βαθμό, που κανένας από αυτούς δεν είχε, και όποιο καλό είχε καθένας χωριστά, το είχε αυτός». (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, Εις τον Απόστολον Παύλον, Ομιλία Α΄, ΕΠΕ 36,401-403)
