Τραγούδησε για την ειρήνη. Ήταν όμως πόλεμος. Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος. 1943. Μια 26χρονη τραγουδίστρια ανεβαίνει σε μια υπαίθρια σκηνή, που διακοσμεί ο θυρεός της Βρετανικής Βασιλικής Αεροπορίας. Μπροστά της εκατοντάδες άνδρες αλλά και κάποιες γυναίκες, που υπηρετούν σε αυτήν, την επευφημούν. Είναι η Βέρα Λιν, η «τραγουδίστρια της νίκης», που εμψυχώνει από την αρχή του πολέμου τους Βρετανούς στρατιώτες, αεροπόρους και ναύτες. Σήμερα είναι η ημέρα της Αεροπορίας. Μέσα στο λευκό της ταγιέρ λάμπει από συγκίνηση. Τραγουδά το αισθαντικό «We’ll Meet Again», και ξεσηκώνει τους αεροπόρους, που σιγοτραγουδούν μαζί της.
Είναι μια εικόνα που συνέβη πάρα πολλές φορές στη διάρκεια του πολέμου. Μόνο που η τωρινή είναι σκηνοθετημένη, για τις ανάγκες μιας προπαγανδιστικής ταινίας, για να υποστηριχτεί η πολεμική προσπάθεια. Στην πραγματικότητα η Βέρα Λιν, που την Πέμπτη (18/6) «έφυγε» πλήρης ημερών στα 103 της χρόνια, κρατούσε «πολλούς άσους» στο μανίκι της. Γεννημένη το 1917 στο Ήστ Χαμ του Έσσεξ, ήταν κόρη υδραυλικού, και από πολύ νωρίς φανέρωσε το πηγαίο ταλέντο της τόσο στη μουσική αλλά και στην υποκριτική.
Το 1939 με το ξέσπασμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, σύμφωνα με την εφημερίδα Ντέιλι Εξπρές, η Βέρα Λιν γίνεται η αγαπημένη τραγουδίστρια των Βρετανών στρατιωτών χάρις στο νοσταλγικό τραγούδι «We’ll Meet Again» των Ρος Πάρκερ και Χιούι Τσαρλς, μια επιτυχία του 1939 – ανάχωμα – στο κλίμα φόβου και αβεβαιότητας της εποχής. Είναι η στιγμή που το BBC για να κρατήσει το ηθικό του κόσμου αλλά και των στρατιωτών ακμαίο, μεταδίδει χορευτική μουσική αλλά και «ποπ», ακόμα και την άγνωστη στους πολλούς τζαζ, προκειμένου να ενισχυθεί η βρετανοαμερικανική φιλία.
To 1941, σε μια κρίσιμη στιγμή του πολέμου η Λιν ξεκινά μια ραδιοφωνική εκπομπή με τίτλο «Ειλικρινά δική σας». Θέλοντας να δώσει μια προσωπική νότα στον αγώνα των στρατιωτών, μεταδίδει μηνύματα αλλά και τραγουδά ζωντανά με την ορχήστρα της. Με την κλιμάκωση του πολέμου, σαν μια άλλη Σοφία Βέμπο περιοδεύει στην Αίγυπτο, τις Ινδίες και τη Βιρμανία, δίνοντας υπαίθριες συναυλίες για τους στρατευμένους, φορώντας τη στολή του βοηθητικού γυναικείου σώματος της RAF. Το 1944 στην Βεγγάλη τραγούδησε μπροστά σε ετοιμοπόλεμους Βρετανούς και στρατιώτες της Κοινοπολιτείας πριν την Μάχη της Κοχίμα, όπου Βρετανοί και Ινδοί αντιμετώπισαν τους Ιάπωνες σε μια κορυφογραμμή γνωστή και ως «Στάλινγκραντ της Ανατολής».
Ο λοχαγός Τομ Μουρ, ο αιωνόβιος βετεράνος αξιωματικός του Βρετανικού στρατού, που εν μέσω πανδημίας κατάφερε να συγκεντρώσει πάνω από 23 εκατομμύρια λίρες για το Εθνικό Σύστημα Υγείας της Βρετανίας (NHS), κάνοντας βόλτες 100 φορές γύρω από το σπίτι του, παρά τα κινητικά του προβλήματα δήλωσε: «Η Βέρα Λιν είχε τρομερό αντίκτυπο πάνω μου στη Βιρμανία, και παρέμεινε σημαντική σε όλη μου τη ζωή».
Μεταπολεμικά συνέχισε να τραγουδά και να ηχογραφεί. Άλλες επιτυχίες της ήταν επίσης το «The White Cliffs of Dover», «A Nightingale Sang in Berkeley Square» και το «There’ll Always Be an England». Το 2009, σε ηλικία 92 ετών, έγινε η γηραιότερη εν ζωή καλλιτέχνιδα στο Ηνωμένο Βασίλειο, που μπήκε στην κορυφή των πωλήσεων άλμπουμ με το «We’ll Meet Again: The Very Best of Vera Lynn», ενώ το 2017 έβγαλε το άλμπουμ «Vera Lynn 100» με αφορμή τα εκατοστά γενέθλιά της.
Και ενώ τίποτα δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί «ως επείγον» στην προσωπική της ζωή, έχοντας ήδη κλείσει περισσότερο από έναν αιώνα ζωής και απολαμβάνοντας κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή στην αγγλική εξοχή του ανατολικού Σάσσεξ, τον Μάρτιο, λίγο πριν κλείσει τα 103 της χρόνια, η ίδια ζήτησε από τον Βρετανικό λαό μέσα στην καθολική απαγόρευση της πανδημίας να βρει την καρτερία και το πνεύμα του πολέμου.
Λίγες ημέρες αργότερα, στις 5 Απριλίου, η βασίλισσα Ελισάβετ στο μήνυμά της προς τον βρετανικό λαό δανείστηκε κάποιους στίχους από το τραγούδι «We’ll Meet Again».
«Θα έρθουν καλύτερες μέρες, θα ξαναβρούμε τους φίλους μας, θα ξαναβρούμε τις οικογένειές μας, θα ξαναβρεθούμε», δήλωνε τότε η Βρετανή μονάρχης.
«Η γοητεία της και η αισθαντική της φωνή μάγεψε και ανύψωσε τη χώρα μας στις πιο σκοτεινές μας ώρες», δήλωσε ο Βρετανός πρωθυπουργός Μπόρις Τζόνσον. «Η φωνή της θα ζει για πάντα για να ελαφραίνει τις καρδιές των επόμενων γενεών», συμπλήρωσε.
Ίσως ο καλύτερος αποχαιρετισμός για την Βέρα Λιν, που σύμφωνα με δημοσκόπηση είναι «η Βρετανίδα που χαρακτήρισε καλύτερα το πνεύμα του 20ού αιώνα», βρίσκεται στο άλμπουμ «The Wall» (1979) των Πινκ Φλόιντ, όπου είχαν κυκλοφορήσει ένα τραγούδι με τον τίτλο «Vera», με αναφορά στη Βέρα Λιν και τους στίχους: «Θυμάται κάποιος την Βέρα Λιν; Θυμάσε πως το είπε αυτό – Θα συναντηθούμε ξανά – Κάποια ηλιόλουστη μέρα;».
Βασίλης Πιας
ΑΠΕ
https://www.youtube.com/watch?v=nPNK3eQD3z0
