Η ελάχιστη συμμετοχή των μαθητών στα Λύκεια μετά την πανδημία καταδεικνύει ολοφάνερα ότι οι μαθητές δεν αγαπούν αυτό το εκπαιδευτικό σύστημα…Ουσιαστικά για πρώτη φορά αποφάσισαν ελεύθερα…Είναι εξοντωτικό για τους εφήβους μας. Έχουμε τους πιο δυστυχισμένους και ” παραμορφωμένους” εφήβους. Τους στερούμε με το σχολείο και τα φροντιστήρια τη χαρά της ανεμελιάς και της ζωής. Και το εκπαιδευτικό μας σύστημα τους στερεί, επίσης, τη χαρά της ανακάλυψης και της ουσιαστικής μόρφωσης αφού ο στόχος είναι μόνο οι εξετάσεις για το Πανεπιστήμιο. Κάποτε θα πρέπει να πάρουμε την πολιτική απόφαση: απεμπλοκή του Λυκείου από τις εξετάσεις για την είσοδο στα Πανεπιστήμια. Ένα Λύκειο ουσίας και όχι προετοιμασίας για τις ανώτατες σχολές. Εξάλλου θα πρέπει να αλλάξουμε νοοτροπία: τα πτυχία δεν σε κάνουν Άνθρωπο με αξίες και ιδανικά. Ούτε πάλι θα πρέπει να αποκτούνται αμέσως μετά το σχολείο. Πολλές φορές η ωριμότητα έρχεται αργότερα και έρχεται μετά από κοπιώδη εσωτερική αναζήτηση και όχι στην ηλικία των 16 που οι έφηβοι μας καλούνται να αποφασίσουν ποια κατεύθυνση ή προσανατολισμό θα διαλέξουν…
Οφείλουμε να λέμε την αλήθεια και να ακούμε τον παλμό και την καρδιά των νέων μας γιατί αυτό που προέχει είναι η ευτυχία τους.
Υ.Γ. Όταν ανοίξαμε ξανά την βιβλιοθήκη στο Λύκειο του Άργους είδαμε την ανάγκη τους για παιχνίδι και πραγματική επικοινωνία και μας έκανε εντύπωση ότι τα περισσότερο βιβλία που δανείστηκαν ανήκαν στο χώρο της Ψυχολογίας. Τι θέλουμε λοιπόν;
Ευτυχισμένους εφήβους και ελεύθερους ανθρώπους ή ” παραμορφωμένα” ανδρείκελα των καιρών…;
