Η ηθοποιός περιοδεύει μαζί με τον Γιώργο Κιμούλη με την παράσταση «Το Παγκάκι» – Αύριο στην Καστοριά
Συνέντευξη στην Λεμονιά Βασβάνη
Πριν λίγους μήνες απολαύσαμε την Φωτεινή Μπαξεβάνη στο πλευρό του Γιώργου Κιμούλη στην παράσταση «Το Παγκάκι». Ένα έργο η υπόθεση του οποίου ξετυλίγεται όταν δύο ξένοι συναντιούνται σε πάρκο και κάθονται στο ίδιο παγκάκι. Όταν ξεκίνησε η καραντίνα η ηθοποιός ήταν έτοιμη να αναχωρήσει για ΗΠΑ και Αυστραλία όπου θα παρουσίαζε την «Κυρά της Ρω».
Εδώ και λίγες μέρες ταξιδεύει στην χώρα παρουσιάζοντας ξανά «Το παγκάκι». Με αφορμή αυτό το γεγονός μιλήσαμε μαζί της για το έργο του Αλεξάντερ Γκέλμαν, την συνεργασία της με τον Γιώργο Κιμούλη, αλλά και τις ανθρώπινες σχέσεις. Σχολιάζοντας την καραντίνα η ίδια δήλωσε πως ίσως το μόνο καλό σε αυτή την περίοδο ήταν πως «οι πιο πολλοί βρήκαν το χρόνο και τη διάθεση να κάνουν έναν μεγάλο και βαθύ περίπατο στα θέλω τους και να πάρουν κάποιες σημαντικές αποφάσεις για τη ζωή τους».
-“Το Παγκάκι” περιοδεύει το καλοκαίρι εν μέσω πανδημίας. Πώς σας βρήκε η καραντίνα; Πώς βιώσατε αυτή την κατάσταση;
-Ο κόσμος έχει μεγάλη ανάγκη το θέατρο και αυτό το έχει αποδείξει στις παραστάσεις μας μέχρι τώρα στην περιοδεία μας που έχει ήδη ξεκινήσει με το “Παγκάκι”. Δεν πιστεύω ότι κινδυνεύει ο κόσμος στο θέατρο που είναι σε ανοιχτούς χώρους και με όλα τα μέτρα (σωστές αποστάσεις κλπ.) ενώ π.χ. στα αεροπλάνα είναι ο ένας δίπλα στον άλλον…
Η καραντίνα με βρήκε κυριολεκτικά με βαλίτσα και εισιτήριο στο χέρι. Έφευγα για κλεισμένες και ήδη sold out παραστάσεις της “Κυράς της Ρω” για Ν.Υ. και Αυστραλία και τρεις ώρες πριν την πτήση αναγκαστήκαμε ν’ακυρώσουμε. Ήμουν θα έλεγα τυχερή μέσα στην ατυχία μου γιατί αναγκαστικά θα περνούσα καραντίνα στην Ν.Υ. Από την άλλη στεναχωριέμαι για τους ανθρώπους που μας είχαν καλέσει και είχαν γίνει ήδη τόσα έξοδα και μας περίμεναν πως και πως… Ευελπιστούμε όλοι όμως πως σύντομα θα τελειώσει αυτό και θα πραγματοποιηθούν αυτές οι παραστάσεις.
-Οι επιπτώσεις της στον χώρο των τεχνών είναι μεγάλες. Πώς μπορεί να πορευθεί το θέατρο στα νέα δεδομένα;
-Θα μπορούσε με τη βοήθεια του κράτους, ειδικά τώρα το καλοκαίρι να στηριχτεί το θέατρο. Με το ελάχιστο να δωθούν οι θεατρικοί χώροι σε όλη την Ελλάδα δωρεάν σ΄αυτούς που τόλμησαν την περιοδεία. Κανονικά θα έπρεπε να επιχορηγηθούν εξ’ ολοκλήρου οι παραστάσεις και να είναι δωρεάν για τον κόσμο. Είναι μεγάλο ρίσκο σε θολό τοπίο για έναν παραγωγό να βγει στην περιφέρεια με τόσα έξοδα. Ο δικός μας ο παραγωγός ο Θανάσης Κατσίκας, τον οποίο συγχαίρω και ευχαριστώ ιδιαίτερα, το τόλμησε και μάλιστα ακόμα και σε μέρη που πολύ δύσκολα πηγαίνει επαγγελματικός θίασος έτσι κι αλλιώς, όπως η Λήμνος όπου από εκεί ξεκινήσαμε την περιοδεία μας με το «Παγκάκι» με τον Γιώργο Κιμούλη. Τον Αύγουστο ο κ. Κατσίκας θα ταξιδέψει και την «Κυρά της Ρω» σε κάποια ακριτικά μέρη.
-Οι δύο ήρωες αρχίζουν την συνομιλία του ενώ κάθονται σε ένα παγκάκι. Πώς ξετυλίγεται το νήμα της υπόθεσης; Πόσο άγνωστοι είναι τελικά;
-Το πόσο και αν είναι άγνωστοι το ανακαλύπτει το θεατής στην διάρκεια της παράστασης. Το κωμικοτραγικό ερώτημα που θέτει το έργο είναι αν δύο άνθρωποι μπορούν να είναι μαζί, και πως θα μπορούσαν να το καταφέρουν αυτό. Είναι ένα έργο που είναι πολύ έξυπνα γραμμένο και με τον ιδιοφυή τρόπο που το σκηνοθέτησε ο Γιώργος Κιμούλης απογειώνεται. Ο θεατής συναντιέται με αυτά τα πικρά ερωτήματα μέσα από το δρόμο μιας δυνατής κωμωδίας.
-Ποιο το σχόλιο του συγγραφέα για την μοναξιά και τις ανθρώπινες σχέσεις;
-Δε σχολιάζει, δίνει την ουσία των ανθρώπινων σχέσεων μέσα από τα ερωτήματα που ανέφερα πριν. Κάθε θεατής δίνει τις δικές του απαντήσεις και σχολιάζει ανάλογα βέβαια και με το στάδιο που βρίσκεται στη δική του ζωή. Το δικό μου σχόλιο είναι ότι μία σχέση δεν μπορεί να έχει κανένα μέλλον αν έχει χτιστεί με ψέματα.
-Την περίοδο του εγκλεισμού οι περισσότεροι έμειναν σπίτι. Από την άλλη πλευρά ανακαλύψανε τη φύση και τα πάρκα. Πώς άλλαξε τις ανθρώπινες σχέσεις ο εγκλεισμός;
-Ο κόσμος ανακάλυψε το περπάτημα και τα πάρκα γιατί δεν είχε άλλη αφορμή και δικαιολογία για να βγει από το σπίτι του. Το μόνο καλό ας το πούμε έτσι που είχε αυτός ο εγκλεισμός είναι ότι οι πιο πολλοί βρήκαν το χρόνο και τη διάθεση να κάνουν έναν μεγάλο και βαθύ περίπατο στα θέλω τους και να πάρουν κάποιες σημαντικές αποφάσεις για τη ζωή τους.
-Ποιο ρόλο παίζει η εποχή που γράφτηκε το έργο;
-Το έργο είναι έτσι γραμμένο που πραγματικά είναι σαν να γράφτηκε σήμερα. Σ’αυτό βέβαια έχει συμβάλει πολύ και όλο το ανέβασμα από τον Γιώργο Κιμούλη ο οποίος εκτός της σκηνοθεσίας υπογράφει και τον σκηνικό χώρο της παράστασης.
-Πώς χρησιμοποιεί το χιούμορ ο συγγραφέας;
-Λέγοντας μεγάλες αλήθειες μέσα στα ψέματα των ηρώων του. Μας κλείνει το μάτι συνεχώς.
-Πώς είναι η συνεργασία με τον κ. Κιμούλη στη σκηνή;
-Θαυμαστή! Είμαι και πάλι αισιόδοξη! Μετά από σχεδόν 30 χρόνια στον χώρο συναντάω έναν Κύριο με “Κ” και με ουσία στο πρόσωπο μας σπουδαίου καλλιτέχνη. Είναι η πρώτη φορά που συνεργαζόμαστε, εδώ και ενάμιση χρόνο έχουμε γυρίσει σχεδόν όλη την Ελλάδα οι δυο μας – και δεν είναι εύκολο πράγμα η περιοδεία – και εγώ το μόνο που μπορώ να πω είναι τι κρίμα που δεν είχαμε συναντηθεί τόσα χρόνια και ότι μου φαίνεται ότι δεν έχει περάσει μήνας. Θα μπορούσα να ξαναγυρίσω όλη τη χώρα ξανά και ξανά μαζί του.
-Με ποιον/ αν θα θέλατε να καθίσετε στο ίδιο παγκάκι, γιατί και τι θα του λέγατε;
-Με τον Κιμούλη στην παράσταση. Το τι θα του πω; Ελάτε να το δείτε και να το ακούσετε!
https://fouit.gr/2020/07/06/to-pagkaki-kimoylis-mpaxevani-theatro-stin-kastoria/
