Πάντα τουρίστες θέλαμε, λεφτάδες και λεφτούδες,
μ’ αντί γι’ αυτούς μας ήρθανε αρκούδοι και αρκούδες!
και κάνανε την Καστοριά αγαπητό λημέρι,
πώς τόσο μας αγάπησαν; ένας Θεός το ξέρει!
Βολτάρουν οικογενειακώς, μπαμπάς, μαμά, παιδάκια,
αλλά δεν είναι άκακα λούτρινα αρκουδάκια.
Τουλάχιστον αυτό μας λέν όσοι τα συναντήσαν
και τρομαγμένοι έφυγαν, κοινώς λιποτακτήσαν!
Μας περιγράφουνε σκηνές ρωμαϊκής αρένας
πάλη αρκούδας-νεαρού, να τρέμει ο καθένας!
Χαλνάνε, λέει, τους φράχτες τους, ψάχνουνε για να φάνε
και άμα δούνε άνθρωπο, απάνω του ορμάνε!
Το μέλι, λέει, προτιμάν, ρίχνονται στα μελίσια,
τα δάχτυλά τους γλείφουνε με χάρη αρκουδίσια!
Ρημάξανε τις κερασιές, τις κότες κυνηγάνε
και τα σκυλιά στη θέα τους με λύσσα αλυχτάνε!
Τζιουράσικ Παρκ η Καστοριά θηρίων έχει γίνει,
δεινόσαυρους δεν είδαμε, αλλά κι αυτό θα γίνει!
Ήρεμα λέν’ οι ειδικοί και οι αρκουδολόγοι,
να φτάσουμε στον πανικό πως δεν υπάρχουν λόγοι.
Ήρεμα να φερνόμαστε, να τις χαμογελάμε
και αν μας κάνουν μια μπουκιά, χαρούμενοι να πάμε!
Να μη τις φοβερίζουμε, καθότι δεν φοβούνται,
φιλία και πραότητα πάντα να προηγούνται!
…………………………………………………………………………..
Ήταν δυό φίλοι, λέει, εκεί στο δάσος περπατούσαν,
ξάφνου αρκούδα βλέπουνε, εκεί που συζητούσαν.
-Να τρέξουμε να φύγουμε, λέει ο ένας, πάμε
στα πόδια να το βάλουμε, πάμε σου λέω, πάμεεεε…
-Απ’ την αρκούδα πιο ταχύς φαντάζεσαι πως είσαι;
-Είμαι από σένα πιο ταχύς! Το πρόβλημά σου, λύσε!
……………………………………………………………………..
Παρόλ’ αυτά, να ξέρουμε η Πλάση πως γελάει
αν το δελφίνι κολυμπά κι ο σπίνος κελαηδάει!
Από τσακάλια ουρλιαχτά τις νύχτες αν ακούμε,
σε περιβάλλον φυσικό κι αμόλυντο πως ζούμε!
Τα ζώα ας αγαπήσουμε, είναι η ασφάλειά μας,
αυτά ο Θεός πρωτόφτιαξε, μετά την αφεντιά μας!
Δημήτρης Ιωαννίδης
Από την εφημερίδα ΝΕΑ ΚΑΣΤΟΡΙΑ
